Tja wat kan ik zeggen, ik was vol enthousiasme, had er zin in, heel veel zin... Maar wat een teleurstelling zeg.
Het begon al bij het "openingsritueel" een blonde dame in een "prachtige" paarse panterlegging en zwart leren buis aan (okay ik zal niet oordelen op kleding maar toch) ging alle richtingen aanroepen. Maar eerst begon ze met een gigantisch grote schedel van een dolfijn. Deze moest voor verbondenheid zorgen... nou laten we het er op houden dat niet iedereen even enthousiast was met de dode schedel te knuffelen. Ik moest mijn lachen inhouden bij een dame die de schedel kreeg waarvan ik echt dacht dat ze hem gillend zou weg zwiepen. Goed wind aanroepen met een plastic buis en een stuk kinderspeelgoed wat een dondergeluid maakt, water uit een prijsbeker.... oh en laat ik fantastische uitstoten van klanken niet vergeten om te gronden... niet lachen...boom...voor moeder aarde....home (inmiddels dacht ik thessa wanna foon hoom...)en vervolgens voor je eigen kracht een klank...nou stel je even voor dat je tussen 50 kermende zombies staat... zo klinkt dat en dat werkt mij dus op mijn lachspieren...ja ik weet het heel oneerbiedig en respectloos, maar voor mijn gevoel kon dit gewoon niet serieus zijn...
Nou ja het was voorbij op naar de eerste workshop, vreugde en geluk, ik kwam binnen en wilde meteen weer naar buiten. Uiteraard niet gedaan. Conclusie workshops, anderhalf uur fijne herinneringen naar boven halen terwijl iemand die volle anderhalf uur monotoon op een trommel loopt te meppen en 1 man op de grond lag te stuipen van de energie (denk ik....) en ook nog wat mensen die het fijn vonden om hier bij te kermen....
Op zich mooi om weer bij die fijne dingen te komen, maar het duurde zooooooo lang... Het einde was wel mooi heb met een mooi mens iets heel moois kunnen delen en dat was fijn. Maar de baby was volgens mij serieus een uitbraak aan het plannen door die trommel...
Volgende workshop heartchakra healingcode met spirit van de wolf.... ik heb iets ervaren...jaja...in de eerste 5 minuten van de uitleg, daarna ben ik na nog eens 15 minuten te hebben gezeten nog net niet rennend naar buiten gerent, gevlucht...gegaan...
Meer dan 30 mensen in een zaaltje die allemaal een wolf na staan te doen.... Punt 1 What the fuck?! Punt 2 Hoe houd ik mijn lachen in? Punt 3 Zou die vrouw niet voorover vallen van al die dooie beesten en overige om d'r nek (of d'r ego) Punt 4 Waarom was de begeleiding zo slecht (vernam ik later van een ander) je werd er wel ingeleid maar niet uit. Punt 5 Waarom, for fuck sake, kon er geen raam open want je kon niet eens ademen....
Weg dus!
Thee gepakt, manlief gebeld, kom me asje asje asjeblieft halen na het eten. Manlief; is het zó erg? Ja ZO erg!
Even de standjes (wel 3) bezocht en daar wel heel leuk kunnen bijkletsen met een vriendin, een pluk haar van een paard en een stuk vel van een cheeta gekocht en wolventanden kunnen regelen voor een andere vriendin. Soms zijn connecties handig :-)
Daarna gegeten, was erg lekker! (godinzijdank toch iets goeds! yay!)
En toen naar buiten gegaan wachten op manlief, die op den duur belde, ik ben er over 4 minuten, waarop ik kon zeggen mooi ik sta al buiten, wat er nog net niet voor zorgde dat hij de berm inreed want meestal moet hij op me wachten en wachten en wachten :P
Dus in de auto, naar huis, thee, douche en genieten van die prachtige halve maan aan de hemel met haar prachtige blauwe halo, en weet je...tegen haar magie kan toch geen workshop of kreunend zombieleger tegen op?
Laat mij daar maar lekker van genieten, en ik laat die overige zooi wel voor wat het is.
Voor mij geen Sjamanistisch Festival meer, maar gewoon lekker de natuur, de dieren, en de prachtige maan *zucht* :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten