Het bleek dat mijn placenta helemaal tegen mijn rug aan ligt en dat ik daarom de baby al zo duidelijk kan voelen en zij mij dus ook :-) Als ik op mijn rug lig kan ik mijn hand zo om haar ruggetje leggen, echt heel lief. Zelfs manlief kon dat heel duidelijk voelen want aan 1 kant was mijn buik ingedeukt en aan de andere kant kon je haar zo voelen liggen. We zijn allebei echt heel blij. Zelfs Riven is over de ergste shock heen, hij wilde namelijk een broertje (weet niet beter natuurlijk dan broers), maar toen hij eenmaal accepteerde dat het een meisje werd en wij vertelden dat hij echt een grote broer zou zijn, heeft hij besloten haar Blue Bell te noemen. Hoe hij er op geen komt werkelijk geen flauw idee, maar ik vond het uitermate schattig!
Helaas flikkerde ik deels van mijn roze wolk af gisteren, rond de middag werd ik echt beroerd. Hoofdpijn, misselijk, weer last van mijn keel en een giga snotneus :( En koud, zo verschrikkelijk koud! Dus douchen en even op bed gaan liggen, maar het mocht niet baten. Zit nu half dood op de bank tegen de kachel aan met een kop thee, echineaforce druppels, strepsils en paracetamol.... joy!
Ik kan amper rechtop staan dus Riven heeft vandaag een verplichte vrije dag. Geheel tegen mijn principes in, maar ik kan echt niet recht op een fiets blijven zitten nu. Dus we hebben lang weekend.
Gisteravond hebben we ondanks dat toch genoten van de avond. Riven had iets echt super moois gemaakt op school. Een soort lampenkapje van dik doorzichtig papier met daarin echt herfstbladeren, echt zó mooi! Nu ben ik ook wel een beetje een sucker voor de knutsels van mijn zoon, maar dit ziet er zo leuk uit met een kaarsje er in, zie hier:
Mooi toch? :-)
Verder moest ik voor lezen uit Pim & Pom, de titel is wat vroeg, maar dat mag de pret niet drukken ;-)
En nadat Riven naar bed ging, ging kort daarna ook deze mama al snotterig met een kop als een gympie haar bedje in. Om lekker in slaap te vallen met haar meisje onder haar hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten