donderdag 30 juni 2011

Kinderspam en foute kat!

Even wat lieve plaatjes van deze week, grootste broer met kleine zus. Oh en een hele foute foto van de kat.


Kijk d'r lachen!



Leuk hoor in de hangmat :-)



Lekker tegen grote broer aanzitten..


Samen lachen.... nu moet mama alleen iets beter richten ipv dat ze tegen haar baby loopt te lullen...hehehe

En dan die kat...die begint fijn het gedrag van de oudste over te nemen...beetje onderuit gezakt zitten gamen de hele dag...tssss

Tja....

dinsdag 28 juni 2011

Bevrijding door hitte

Door hitte omringt, grijpt de warmte naar mijn kern, probeert laag voor laag weg te smelten.
Daar te komen waar er geen woorden zijn, slechts on-geuite pijn die hun weg naar buiten probeert te vinden in tranen.
De hitte omarmt me en tracht me te verstikken. Maar ik sta haar niet toe.
Ik trek mijn trommel naar mijn toe, mijn troost nu op dit moment. Ik wil niet stikken, ik wil leven, ik wil rennen, rennen naar mijn vrijheid.
Dus ik sla mijn trommel, klop het ritme van mijn hart en ik zing, ik zing woorden die ik niet ken. Woorden gesproken door mensen die ik nog nooit heb gezien, gezongen door eeuwenoude volken.
Maar ik zing ze terwijl ik trommel, en ik krijg lucht, waardoor de warmte naar binnen kan en zijn werk kan doen.
De zinderende hitte smelt de pijn weg waardoor deze zijn weg vind naar buiten.
Ik sla mijn trommel verder en tranen beginnen te stromen. Ik sla het ritme van mijn hart steeds luider, ik zing steeds krachtiger, terwijl tranen over mijn wangen rollen.
De hitte omarmt me, ze verstikt me niet meer, ze bevrijdde me uit mezelf.
Liet me opnieuw geboren worden, liet me mijn vrijheid tegemoet rennen....


maandag 27 juni 2011

The Day After

Alles lijkt nog een beetje een waas. Na de zweethut zat ik héél hoog in mijn emotie en ik kon en kan om het minste geringste huilen. De heling van de pijn ligt op de oppervlakte en ik merk dat ik het daar moeilijk mee heb. Omdat ik niet echt kan praten hierover zit dus nu (weer, grom) mijn hele kop vol snot. Ik snuit me drie slagen in de rondte, heb hoofdpijn en ben prikkelbaar. En dan verschrikkelijk warme weer helpt ook niet erg mee. Juist als het zo heet is wil je lucht en dat is nou net waar ik een tekort aan heb. Ik stik er letterlijk in.
En dan laten we de zonneallergie maar even buiten beschouwing :S
Ik zal nog wel een zwaar weekje krijgen. Ik voel me moe en leeg.

zondag 26 juni 2011

De zweethut-ceremonie

Gisteren was het dan eindelijk zo ver, de zweethut. Al weken keek ik hier naar uit om dit weer samen met onze eigen groep te doen. Deze keer zouden er ook wat mensen bij zijn die we niet kenden, maar dat mocht de pret niet drukken. En daarbij was 1 iemand van onze groep zwanger en die zou daarom ons vanaf buiten de hut bij staan.
Omdat het regende was het begin een beetje rommelig voor mijn gevoel, weer naar binnen, dan weer naar buiten, ik kwam daardoor slecht in mijn focus en ben uiteindelijk buiten gebleven bij het vuur ondanks de regen. Uiteindelijk gingen we (eindelijk) om half 4 de hut in voor de eerste ronde. Het Oosten. In deze ronde nodig je je verwanten uit. Nodig je de dingen uit die je nodig hebt. Het lukte me redelijk om te blijven zitten. Ik nodigde Manja (mijn beste vriendin) uit, ik nodigde Boudica uit (mijn muze), met alles wat bij haar hoort (de vos, de raaf, de haas) en de spirit van het paard.
Ik voel me al snel wegzakken in de baarmoeder. In de hut is het aarde donker, het enigste wat je kan zien is het rood gloeien van de stenen. Daardoor kan je goed zien dat ze leven. Alsof je voor dat moment hun kern kan aanschouwen. Steeds weer werd er water op de stenen gegoten en werd het steeds warmer en op de climax ging de deur van de hut open en konden we weer ademen. Ik was er inmiddels maar bij gaan liggen omdat het zo heet was.
We kregen even de tijd om een slok water te drinken en ik bleef in de hut. Ik had me namelijk voorgenomen dat was er ook zo gebeuren, ik deze keer tussen de rondes niet naar buiten zou gaan.

We gingen beginnen aan de tweede ronde, het Zuiden. Plek van de heling voor je jezelf, maar ook van het vuur. De hut wordt zo heet gemaakt, het lijkt niet voor te stellen dat je dit als mens kan verdragen. De warmte smelt weg waar de pijn zit, zodat je erbij kan. Een vrouw begint te huilen, ze zit vast, het lukt haar niet om geluid te maken. En er word gevraagd of ze op haar buik wilt gaan liggen. Geluid maken zorgt dat je lucht krijgt en bij je pijn kan, maar ze trekt het bijna niet. Uiteindelijk trekt Y het niet meer en de hut gaat open. De vrouw ligt nog op de grond en haar man zit naast haar, het was zo mooi om die liefde te zien tussen die twee. Dan breekt de volgende, N begint onophoudelijk te huilen vanuit haar kern. Ik wil haar helpen maar ik weet dat het niet mag, want als ik haar zou troosten sluit ik de poort naar pijn en ik weet dat ze er doorheen moet.
Ik ga rechtop zitten en kijk naar de stenen en ben bang dat deze rond voorbij is. Tranen liepen al over mijn wangen maar ik kon het niet benoemen, en besluit dat als ik wat aan mijn pijn wil doen, dit het moment is om het te zeggen. En ik kijk naar de stenen. En zeg tegen de stenen, tegen de voorouders en spirits, er zijn geen woorden voor het verdriet van een gebroken moeder hart, het mijne is al zo vaak gebroken, ik weet niet meer hoe ik het moet lijmen, het doet zo'n pijn, ik zie strijd, ik zie te veel lasten die gedragen worden door de kleine schouders, ik heb er geen grip op. En te vaal is me gezegd je kan het niet, je bent een slechte moeder, je hebt de verkeerde keuze gemaakt.
En dan breekt ik open en begin te huilen. Ik krijg de kan met water, om het water over de stenen te gooien, hierbij vergiet ik de tranen die ik niet kan huilen en het lijkt wel of ik niet kan ophouden met gieten. En de tranen blijven rollen. De zweethutleider begint de zingen. Mother I feel you under my feet, mother I feel your heartbeat. Ik ken het liedje en zing zachtjes mee en denk aan mijn gewonde vrouw zijn, aan het zo vaak vertrapt zijn. Ik beleef mijn pijn terwijl ik zachtjes zing. Uiteindelijk zijn mijn tranen op en kijk ik naar N naast me. Ze huilt nog steeds en ik besluit dat het nu okay is om haar hand te pakken. Ik wil haar daarmee laten weten dat ze niet alleen is en dat zeg ik ook.
Mensen komen weer terug de hut in en we zijn weer compleet. De vrouw die eerder lag, zit inmiddels weer en kijkt me aan. Dank je voor je woorden zegt ze, jij gaf mijn pijn woorden.
Ik vond dat fijn, dat mijn pijn, mijn gedeelde pijn, helend kon zijn voor een ander.

We gaan het westen in, er komen weer nieuwe stenen binnen en dan sluit de deur en wordt er weer water gegoten, we zingen, we schreeuwen, we bidden, ik bid om vrijheid, ik schreeuw om vrijheid, ik hoor nog meer gebeden, moed, kracht, vergeving, liefde voor de natuur, communicatie en ware liefde en die laatste zou ik nog een flinke confrontatie mee krijgen na de hut.
We zingen nog meer, we geven lucht. We mogen heling vragen voor een ander. Ik vraag heling voor mijn kinderen, ik vraag heling voor mijn man. Ik zeg hun namen hard op, en de rest noemt hun namen ook. En in gedachten noem ik nog meer mensen die ik heling wens. Ik lig in mezelf, opgerold. Ik voel me een kind in de baarmoeder. Ik voel me gedragen, gebroken maar gedragen.
De deur gaat open, een paar mensen gaan er uit, maar ik blijf liggen. Weer komt er water, water koel en zó welkom.

En dan beginnen we aan de laatste ronde, in deze rond beslis je wanneer je naar buiten wilt, dat is het moment dat je geboren wordt. Ik had mijn trommel meegenomen en de zweethutleider nodigt me uit om mee te trommelen, gaaf! Dat wil ik wel. En samen trommelen we in de hut. Ik moet denken aan een droom eerder die week over mijn trommel en trommel en zing er driftig op los. Ik voel me heel worden. Ik zing uit volle borst, terwijl tranen stromen. Dan wordt de hut extreem heet opgestookt en ik kan niet meer blijven zitten. Ik leg mijn trommel weg en ga liggen. We moeten los laten. En ik schreeuw, ik laat los mijn pijn, mijn verdriet, gekleineerd worden, pijn, verdriet en ik blijf het herhalen als een mantra, ik wil er vanaf, het moet weg. En ik voel een kracht ik me komen. Mijn vrouwe ze is daar. En is het donker fluister ik haar naar Morrighan, Morrighan, Morrighan..... En dan is het genoeg, ik ben er klaar voor. Ik wil er uit, ik roem mijn naam en de hut gaat open en ik kruip eruit. Ik laat me vallen op de aarde. Mijn Moeder Aarde, ze draagt me, is bij me, houd me vast, verkoelt mijn lichaam. Ik drink water, en het lukt me na 10 minuten om te zitten. Ik staar de verte in en zie paarden staan en sta op en loop weg van de hut. Ik moet me los maken.
Ik zie de paarden en terwijl ik er heen loop, ziet 1 paard me en loopt me tegemoet. Ik denk bij mezelf, als er nu geen paard naar me komt, wat de hele dat niet gebeurde, dan is het niet ment to be.
Maar hij komt wel, een gigantisch grote ruin. Donker bruin met zwarte benen, manen en staart. Ik kijk hem aan en begin te huilen. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder, snuffelt aan mijn haar. Mijn tranen blijven stromen. Ik voel ware liefde, alles om me heen bestond niet meer. Er was alleen dat moment. Zijn snoet gaat over mijn gezicht, drogen mijn tranen. Hij kijkt me zó intens aan. Het is goed, ik zal vechten om dat te doen wat ik wil. Hij kijkt me nog even aan en loopt dat weg, alsof dit nooit is gebeurd. En ik sta daar, in de stromende regen, in mijn ondergoed, in de kou.
Ik voel leeg en gevuld tegelijk. En loop langzaam terug naar de hut, terug naar het vuur om warm te worden. Ik ga naast Y zitten. Hij kijkt me aan en biedt me een knuffel aan. Ik neem 'm aan en we praten over mijn gevoel, de confrontatie en de ware liefde, waar hij om bad en die ik zojuist voelde.
Uiteindelijk krijg ik het te koud en trek mijn natte ondergoed uit, om droge kleren aan te trekken. Ik voel me langzaam weer warm worden. Het is voorbij. Ik voel me verbonden, gedragen, maar de emotie zit nog hoog. Ik zal daar nog wel "last" van krijgen deze week.
Maar ik was in de armen van mijn vrouwe, ik was bij de spirits, ik kon weer een stuk loslaten en helen. De energie zal nog doorstromen komende weken en mooie dromen en visioenen schenken.
Ik ben er klaar voor, ik ben weer wat stappen verder op mijn pad....ik weet waar ik heen moet....

vrijdag 24 juni 2011

Vanuit mijn hart

Het vuur ontbranden 
Mijn voorouders zoeken en me verbinden 
Het duister tegemoet treden 
Alle elementen trotserend.... 
Zoek ik in het noorden mijn voorouders, de aarde en mijn basis, vraag ik de Godin me op te nemen in haar schoot. 
Vlieg ik in het oogsten mee op mijn dromen, geef ik uiting aan wie ik ben en waar ik heen wil. 
Ontsteek ik in het zuiden opnieuw mijn vuur. Zal ik springen in het oneindige, in blind vertrouwen, naar daar waar ik moet zijn. 
En in het westen, duik in de ogen van mijn geliefde Selkie, naar de diepste bodem van mijn emoties, laat ik me meevoeren in de stroom van de wijsheid van de Godin... zal ik me reinigen in haar eindeloze liefde. 
Ik zal sterven en herboren worden, geboren worden. 
Compleet in stemming met de spirits, in stemming met mijn hart. 
Ik zal lopen op de wolken, me neerstorten op de aarde, het zout van mijn tranen proeven, de zielvonk van alle ogen zien om me heen. 
Ik zal springen met de haas, vliegen met de raaf, de liefde bedrijven met de gehoornde, en rennen met het het paard. 
Ik zal me laten dragen naar daar waar ik wezen moet, ik zal schreeuwen, dansen en zingen, zal vol overgave zijn.... 
Ik zal zijn omdat het moet, omdat het kan. 
Ik treed geknield uit eerbied de spirits tegemoet en zal met opgeheven hoofd terug komen uit de andere wereld vervuld met de zielslessen die ze mij te leren hebben. 

Ik ben er klaar voor.....

Afscheidsmusical groep 8

Hoe trots kan je zijn als moeder?
Gisteren had mijn oudste zoon zijn afscheidsmusical op school. Al weken waren ze aan het oefenen en gisteravond gingen ze optreden voor de ouders.
Ik was enorm blij dat ik er bij kon zijn samen met mijn man en 3 andere kinderen (en ex). Het was zo'n gaafe muscial! Geïnspireerd door War Child.
Ze hadden samen echt een mooi stuk neergezet en ik was echt zó ongelooflijk trots! Ik stroomde zowat over!
En dat gevoel voor die kinderen, de laatste keer groep 8, de laatste keer de basisschool... En dan denk ik wat vliegt de tijd, ik heb al een zoon van bijna 12! Mijn eerstgeborene.....straks naar de middelbare school... Hij is ineens zo groot en soms niet eens een kind meer....
PPff ik voel me oud met mijn 30 jaar!


Hij had een rol die op zijn lijf was geschreven, namelijk die van cumputer-expert. De kinderen verdwaalde in een een computerspel, uiteraard een oorlogsspel. En moesten de kinderen die in het spel hoorde redden...


Ze leerde wat oorlog was en dat dat soort spellen niet leuk zijn, hoe kinderen in oorlog het hebben en hoe er het is. En hoe mooi het zou zijn als we voor elkaar zouden zorgen.


Ik vond het indrukwekkend en super mooi :-)


En ook mijn 4 jarige (bijna 5!) kleuter zat in volle adoratie naar zijn broer te kijken en geloof het of niet, hij begreep het gewoon allemaal! Ik was daarna nóg trotser!

Vandaag krijgt hij nog een afscheidsontbijt, een getuigeschrift etc en dan begint voor hem de grote vakantie. 24 Augustus hoeft hij dan pas weer naar school. En de eerste week..istie lekker bij zijn mams. Zondag ga ik hem halen. Heerlijk een week met mijn oudste zoon erbij!

zondag 19 juni 2011

Zo trots op mijn middelste zoon

Die vandaag voor het eerst in zijn leven op een paard zat en dan meteen ook maar even zonder zadel en teugels.....
De zoon die vandaag geduld en vertrouwen moest laten zien, liefde en concentratie.
Die voordat we naar de paarden gingen nog zat te huilen, dat hij het zo moeilijk vond allemaal.
De zoon waarvan het gezichtje openbrak met een lach bij de paarden en de zoon die zei toen we weggingen, mama, dit was mijn állerleukste dag ooit!


Zonder zadel en teugels op Nikki



Samen met zijn broer borstelen ze de paarden die staan te schuilen en krijgen ze uitleg over het lichaam van het paard.



Natuurlijk leiderschap



Hier stond Nikki net op na een rolpartij en schudde ze zich even uit, waarop Jaiden zoiets had van wow zand!



Schijnbaar heeft Jaiden ook het "roleffect" op paarden hahahaha




Even lekker rennen samen, oh wat moest die korte beentjes hard ;-)




Nog even rijden....


Ja ik ben wel trots op 'm!!!

vrijdag 17 juni 2011

Grote Broer leest voor :-)

Ik stuitte zojuist op dit tafereeltje en smolt :-)
Riven leest voor aan Niiv.....

Hij leest voor uit het Het vervelende lieverheersbeestje.
Ja echt lief en  baby-pedagogisch-verantwoord is het niet...maar toch... ;-)


Even uitleggen en aanwijzen...


kijk d'r lachen..


Lief he?

donderdag 16 juni 2011

Kheb m'n bril binnen.....

Mijn eerste reactie:

OMFG I can participate in an episode of the Big Bang Theory!!!
(vertaling: Oh my fucking God ik kan nu meedoen in een aflevering van de big bang theory)

Oftewel, ik ben nu officieel een nerd denk ik.... en ik kan ik niet eens overweg met computers!

Oordeel zelf:



zondag 12 juni 2011

Drijven & Rollen

Schijnbaar heb ik een effect op paarden, dat ze altijd willen rollen....

Eerst liggen...


En dan rock and roll!! (kijk hoe cute, die benen!)

Ik had weer zo'n fantastische ochtend. Ooit een paard gedreven puur uit energie? Ik gisteren wel, en dat is zó ongeloof gaaf! Er komt dan zo'n stoot energie vrij dat is niet te beschrijven :-)
Het is zo heerlijk om er mee bezig te zijn, het maakt me zo fijngevoelig in mijn energie en mijn waarneming. En gisteren hebben we het besluit genomen, als we een paard nemen, wordt het een veulen!
Als het nou nog eens zou lukken om hier in de buurt een betaalbare plek te vinden om het diertje te stallen, dan komen we al een heel eind! :-)


Leiderschap, Nikki sluit zich aan bij "mijn" kudde.

Mooi is ze he?

En zo genoot ik weer intens :-)

zaterdag 11 juni 2011

Sorry!

Dankzij een reactie van een lezeres kwam ik er zojuist achter dat ik een link had geplaatst op deze blog over het slachten van kalfjes.... Dat was niet de bedoeling! Ik heb dat gedaan met het share programma van google en heb schijnbaar iets fout gedaan want het was bedoeld voor mijn andere blog over voeding.
Mijn excuus! Was niet de bedoeling hier "enge" dingen te plaatsen.

Als goedmakertje een lief fotootje van Niivje? :D

vrijdag 10 juni 2011

Schoolkamp

Deze week ging mijn oudste zoon Faybian op kamp. Hij zit in groep 8 dus dit hoort erbij. Hij zou bellen als het kon, maar we hoorden niks. Geen nieuws goed nieuws, toch?
We maakten ons namelijk best zorgen omdat hij al regelmatig in de problemen is gekomen op school wegens pesten. Let wel, hij is degene die gepest wordt en op school was ook al een gesprek geweest om de dader ver uit de buurt van Fay te houden tijdens kamp. Ook was Fay best bang voor heimwee.
Maar we hoorden niks......
Tot gisteren....

Kind belt compleet in paniek naar zijn vader, papa ze zijn allemaal weg, ze hebben me achter gelaten! Helemaal in tranen!

Wel g*dgloeiende*vulderestzelfmaarin*. Juf/begeleiding gebeld, pissig, uiteraard met de mededeling dat een wildvreemde meneer onze zoon in de Bruna in het dorp had afgeleverd zodat hij daar kon bellen en of ze hem even op wilde halen!!!
Foutje in de trend van, geen koppen geteld, niet opgelet, nou verzin nog tig redenen, maar wat was ik kwaad toen ik het hoorde!
De overbezorgde mama wilde uiteraard meteen naar Oostvoorne rijden om haar zoon op te halen, en in dat soort gevallen ben ik blij dat hun vader (mijn ex) toch wat kalmer kan blijven ;-)
Uiteindelijk hebben ze hem opgehaald en hoe de rest is geweest en het hele verhaal horen we als het goed is vandaag, want Godinzijdank, komt hij zo meteen weer thuis. Wat zal hij blij zijn, maar vooral wat zijn wij daar blij om.

Ik vind het helemaal niks om mijn kind uit handen te geven! Om heel veel verschillende redenen. Voorlopig hoeft hij niet meer op kamp, dat scheelt ;-)
Nu mag deze mama zich geestelijk gaan voorbereiden op het feit dat haar zoon na de zomervakantie naar de middelbare school gaat *slik*.........

donderdag 9 juni 2011

Kleine meisjes worden groter :-)

Wat plaatjes van vanmorgen, ze heeft nu door hoe ze iets in haar mond moet stoppen. Leuk hoor zo'n knuffeldoekje met van alles eraan om in je mondje te stoppen dan :D

Smaakt best goed zo'n vlinder...

Eigen vingertje erbij, altijd leuk!

Jammie, jammie!

En nu waren we klaar en viel mevrouw na deze intensieve, hand-oog coördinatie in slaap ;-)

Oh en mijn hond Lasco had nog even een strakke actie gisteravond....bij het baasje in de handmatstoel willen zitten....oei!
Een hond van 40 kilo ligt toch wel wat zwaar op de maag hahahaha

maandag 6 juni 2011

Van die heerlijke momenten

Het was een druk weekend. Kinderen stuiterden door het huis, maar waren op zich redelijk lief. Toch blijven wij ons verbazen over hoe onhebbelijk ze naar elkaar kunnen zijn. Duidelijk moge zijn dat Riven keer op keer de underdog is in het verhaal. En daar baal ik flink van. Of erger nog ik vind het doodzielig, zowel dat mijn jongste zo gepest en vooral gekleineerd wordt en dat de oudste twee schijnbaar dit "geweldige" gedrag aanleren bij hun vader, want oh hoe ik het herken....
En ik maar bijsturen... je begrijpt dat maakt een weekend soms heel erg zwaar en dat was het nu ook.
Maar ja ik was blij dat ze er weer waren en dat we ook genoeg leuke dingen hadden.
Zo bakte ik afgelopen weekend chocolade-courgette muffins. Klinkt misschien heel vreemd, dat vond ik ook, maar ze zijn écht heerlijk! Net brownies! Ze hebben zo'n lekkere zachte kern en smaken vooral heel erg naar chocola en als je er 1 op hebt, naar meer ;-)
Mijn oudste is kampioen zeuren soms en lust volgens hem geen courgette. Oh wat heb ik me zitten verkneukelen toen hij met smaak 2 muffins weg zat te stouwen en vervolgens teleurgesteld was, dat het al weer op was. Het zelfde grapje herhaalde ik gisteren met de pastasaus. Daar ging courgette in (lust de oudste niet, zegt ie) en oa ook champignons (lust de middelste zoon niet), maar niks wat mijn grote vriend Kenny (mijn kenwood keukenmachine) niet op kon losse. Oh mama deze saus is echt lekker! Hmm hmm zei ik alleen maar. Ik wachtte uiteraard met de ingrediëntenlijst vermelden tot de borden leeg waren :D
Je had hun gezichten moeten zoen, érg vermakelijk! *evil grin*

De  muffins in kwestie :D

Ook had ik mijn eerste "oogst" fruit uit de tuin:

Gewone en gele frambozen, heerlijk zijn ze!

Dat was er nog het mama emo-moment. Vandaag gaat de oudste op kamp. Er was gevraagd om een waterpistool mee te nemen. Hij had bij paps geen tijd meer gezien deze te halen, dus of ik dat met hem wilde doen. Geen probleem uiteraard. Dus gingen we samen even lekker de stad in. Ik vind dat soort momenten altijd erg leuk, lekker één op één met 1 van de kids. Zaterdag ging ik al boodschappen doen samen met de middelste zoon, dus zondag even samen met de oudste is dan ook leuk :-)
Zo babbelden we gezellig, kochten dat pistool en wandelden daarna lekker naar de heijn en toen weer terug naar huis. Ik vind het nog spannender dan hij, dat hele kampgebeuren en toen ik vanmorgen zijn vader belde om te vragen hoe het vertrek was gegaan, stonden ze nog op het schoolplein en kon ik hem zelf nog even spreken en veel plezier wensen. Ik hoop maar dat hij het leuk zal hebben, en geen gezeik zal hebben met zijn pestkop :( Vrijdagochtend komt hij terug, en stiekem wens ik het alvast vrijdagochtend. Dan is het maar snel voorbij allemaal ;-)

Ook Riven zijn ridderfeest afgelopen woensdag was een succes. Papa was speciaal vroeger thuis gekomen om met hem samen te gaan. Want ik zag het niet zitten met een baby op mijn arm en dan naar zo'n feest. Daarbij kent manlief iedereen daar en wordt ik altijd een beetje vreemd aangekeken, dus vind ik het om eerlijk te zijn ook niet zo leuk om me naar 2 uur te moeten vermaken. Maar hun konden dat samen prima, bleek :-) Riven had van alles gedaan en voelde zich koning te rijk in zijn ridderpak. De muffins die ik gebakken had waren snel verkocht, dus dat vond ik natuurlijk erg leuk :-)
Riven at lekker pizza en speelde spelletjes en manlief at een sate-tje met een glaasje rode wijn erbij. En kletste lekker met andere ouders. Dat betreft is hij sociaal beter onderlegd dan ik ;-)


Dikke pret!

Riven had op de "middeleeuwse" markt nog 2 plantjes gekocht voor me, nou ja plantjes, 2 bakjes met aarde, waarvan in de 1 saliezaadjes zaten en in de andere basilicumzaadjes. Erg leuk toen manlief zaterdag ontdekte dat er 2 groene blaadjes uit het basilicum-potje staken :-)


Nog piep,piepklein :-)

En ook mijn alruintje groeit langzaam groter:


Ze hadden hoe dan ook een leuke middag/avond samen.

Gisteren trof ik nog deze twee dames aan in de deksel van een puzzeldoos:

Het zijn samen net Jut&Jul...maar heten P!nk en Karma hoor ;-)

En vanmorgen nog even een knuffelmomentje met Niiv :-)


En nu zitten we een beetje in het donker. Schijnbaar gaat het dan toch echt onweren...we zullen het zien. Maar ik hoor het belletje van de oven, dus ik ga mijn baksel eruit halen.
Ik heb geprobeerd een havermout/aardbeien taart/koek te bakken, dus ik ben benieuwd!

Fijne dag allemaal :-)






vrijdag 3 juni 2011

Morgen alweer 3 maanden.

Het gaat zo hard, morgen is ze alweer 3 maanden, mijn kleine mooie meisje. Ze lacht zo veel! Is zo lief, is zo schattig, is zó mijn kleine hartje.
Ik geniet van elk moment, van al haar dingen. Ik ben zo blij met haar :-)


In adoratie kijkt ze naar haar grote broer Jaiden.




Alsof ze begrijpt wat hij zegt ;-)



Lekker bij haar fairygothmother op schoot :-)

Tja wat moet ik er van denken, althans zo'n gezichtje trekt ze :D

woensdag 1 juni 2011

Rust in de tent?

Dat was wel een beetje de bedoeling. Maar toch pakt het allemaal anders uit. Zo kwam mijn lege agenda toch ineens vol met afspraken heb ik het uiteindelijk toch druk. Maar gelukkig zijn het vooral leuke dingen.
Met het oog van Riven gaat het goed. Maandag kreeg ik hem zeik en zeik nat terug van school (zijn schoenen zijn nog steeds nat!) en daardoor was er water en zand bij zijn oog en dus pleister gekomen. Ik vond het al niet zo'n goed idee om een nat kind mee te nemen op de fiets, maar toen ik thuis de pleister zag werd ik nog een tikje minder blij :(
Beetje schoongemaakt, ergste zand weg, en de losse stukjes afgeknipt. Maar na een middag spelen, liet het leeuwendeel van de pleister ook los, en heb ik de pleister en heel zachtjes van af gehaald want dit was ook niks meer. Gelukkig zag het er goed uit. We hopen alleen dat het geen litteken wordt, want dan houdt hij een verdikking op zijn ooglid en dat lijkt me niet zo prettig.
Hij is nu lekker naar school en zit zich al helemaal te verkneukelen op vanavond, dan hebben ze ridderfeest en mag hij verkleed als ridder. En dan morgen en overmorgen lekker vrij. He's a lucky boy ;-)
Zelf ben ik druk met van alles en nog wat. Gisteravond lekker rond het vuur gezeten bij een vriendin (we houden allebei van fikkie stoken, dus elk excuus wordt aangegrepen dit te doen, gisteren was het onder het mom van een bakkie thee en bijkletsen :D), vandaag komt er een oud cursist, morgen mijn beste vriendin, die me nog wilde zien voor ze op vision quest gaat. Vrijdag ook een oud cursist en vanaf die dag hebben we ook weer 4 kids thuis dus drukke bak.
Dus op zich leuke dingen allemaal, maar wel druk.

Ik ben nog steeds ziek, grieperig en bij en voorhoofdsholte ontsteking, dus erg kwiek voel ik me niet maar goed dat mag de pret niet drukken.
Daarbij denk ik te veel na over dingen en dat komt de pijn in mijn kop ook niet ten goede. Ik denk veel na over mijn toekomst en wat ik wil, hoe ik de dingen moet en wil beetpakken en of dat allemaal lukt.
Tis soms lastig als je over een hoop kracht bezit, weet waar deze ligt, maar er niet altijd goed bij kan, omdat je eigenlijk gewent bent dit te gebruiken voor anderen. Op zich niet erg, maar wil ik er zijn voor anderen zal ik er nu ook een keertje moeten zijn voor mezelf.
2 Weken geleden toen ik met de paarden bezig was, kreeg ik duidelijk de boodschap van Luna, blijf bij jezelf, en daar heb ik best veel over nagedacht. Hoe blijf ik bij mezelf? Hoe blijf ik tevreden met mezelf?
En toen ik afgelopen zondag weer bij de paarden was en met Nikki bezig was, liet zij me heel hard werken, met de boodschap, is dit wat je wilt? Werken er voor dan! Maar ik merkte dat ik er ook voor wilde werken en ging er voor. Het is best vreemd als je al jaren zelf de lerares bent om dan ineens de leerling te zijn. Ze zijn misschien ook niet voor niets als de leerling klaar is verschijnt de meester. En mijn meesters heb ik wel gevonden in de paarden, dat moge duidelijk zijn. Ik heb nog nooit in een korte tijd zo vaak op mijn klote gekregen (als ik die zou bezitten hahahaha) en zoveel geleerd en zo geconfronteerd met mezelf. Heel goed dus! Maar ook erg pittig!
Ik denk dan ook veel na over mijn reis naar Zuid Frankrijk. Ik ga met een doel, dat moge duidelijk zijn, ik heb als kernwoorden die ik wil laten terugkomen in deze week, toekomst en vrijheid opgegeven. Mijn reis begon ooit in Frankrijk, ik werd daar "wakker"  en heb het gevoel dat ik daar zal her-ontwaken. Dat ik het moet doen weet ik zeker, maar ik vind het ook spannend. En dan over dik 3 weken een zweethut... ja een nieuwe reis is duidelijk begonnen, ik heb er zin in, maar vind het heel eng allemaal. We zullen het wel zien.

Ik ga nu maar even een kop thee maken, bedenken wat ik nodig heb om al het lekkers te bakken voor school, en dan me langzaam klaar maken om Riven dan weer te gaan halen... zo blijven we lekker bezig.
Fijne dag allemaal!