Daar te komen waar er geen woorden zijn, slechts on-geuite pijn die hun weg naar buiten probeert te vinden in tranen.
De hitte omarmt me en tracht me te verstikken. Maar ik sta haar niet toe.
Ik trek mijn trommel naar mijn toe, mijn troost nu op dit moment. Ik wil niet stikken, ik wil leven, ik wil rennen, rennen naar mijn vrijheid.
Dus ik sla mijn trommel, klop het ritme van mijn hart en ik zing, ik zing woorden die ik niet ken. Woorden gesproken door mensen die ik nog nooit heb gezien, gezongen door eeuwenoude volken.
Maar ik zing ze terwijl ik trommel, en ik krijg lucht, waardoor de warmte naar binnen kan en zijn werk kan doen.
De zinderende hitte smelt de pijn weg waardoor deze zijn weg vind naar buiten.
Ik sla mijn trommel verder en tranen beginnen te stromen. Ik sla het ritme van mijn hart steeds luider, ik zing steeds krachtiger, terwijl tranen over mijn wangen rollen.
De hitte omarmt me, ze verstikt me niet meer, ze bevrijdde me uit mezelf.
Liet me opnieuw geboren worden, liet me mijn vrijheid tegemoet rennen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten