donderdag 31 maart 2011

Wakker worden?

Net lees ik een bericht (klik) dat ze mee radioactiviteit toe gaan staan in ons voedsel. En dat alleen maar omdat er geld mee gemoeid gaat. Zelfs babyvoeding is niet veilig. En we doen gewoon of het normaal is allemaal. Het gaat hier dus om grondstoffen. En denk niet daar heb ik niks mee te maken, want grondstoffen zitten bijvoorbeeld ook in het voer van vee en komt dus in het vlees wat we eten en in nog veel meer andere dingen.
Nu weten veel mensen dit niet en het is niks nieuws. Met al ons eten wordt gekloot en niet zo'n beetje ook. Nu zullen veel mensen waarschijnlijk bij dit bericht denken van oh jee wat erg, maar eigenlijk is het dus niks nieuws onder de zon. Wil je zo schoon mogelijk eten, dan zal je biologisch moeten eten.
Ik vind het alleen verontrustend dat om geld, zulke dingen dus gewoon maar even aangepast mogen worden. We voeden onze kinderen dus moeiteloos met radioactief voedsel omdat de regering dat bepaald.
Met andere woorden je hebt geen keus...

En dat vind ik het ergste, dat geen keus hebben. Wat wie zijn hun wel niet om dat te mogen bepalen? Hebben we nog wel een keus als mens?
In veel dingen niet, want eigenlijk wordt zonder dat we het soms weten, ons moeiteloos van alles door onze strot gewrongen. Gewoon omdat iemand anders het zo voor ons bepaald.

Maar gaan we ooit wakker worden en actie ondernemen? En zo ja hoe? Ik vraag me dat vaak af...
Het willen maar niet kunnen, want als je wilt wordt je vaak aan de banden gelegd, tegengewerkt of heb je de middelen niet om iets te kunnen doen en kom je maar weer bij het feit dat je moet roeien met de riemen die je hebt, en alleen maar een steentje kan bijdragen om het voor jezelf zo goed mogelijk te doen en anderen hopelijk mee kunnen trekken in jouw "goede" bedoelingen en gedrag.

Dus hier vandaag mijn bijdrage, dit nieuwsbericht in de hoop dat mensen wakker(der) worden, toch eens wat vaker een biologisch product meenemen, gaan nadenken over wat ze aan hun kinderen geven (hier kind neem nog een colaatje light), misschien 1 of 2 dagen minder vlees kunnen eten, geen kiloknallers kopen, argh...zo kan ik nog wel even doorgaan... WORDT WAKKER!!!!

woensdag 30 maart 2011

Geen slechte buit (en het waarnemend vermogen van een kleuter)

Net de tas gehaald en ik moet zeggen: Yay! Het ziet er goed uit en er is niks verlept!



Zie hier de buit :D Bloemkool, groene kool, paksoi, bleekselderij, 2 koolrabi (of pikmin zoals wij ze noemen), 3 grote appels en 5 mandarijnen :D En dat voor 10 euro. Wat ik dus heel netjes vind!
Ik ben om, op naar tas nummer 2 :-)


En nog even een leuke, maar ook lieve opmerking van Riven naar zijn zusje. Hoi Niivje ga maar lekker drinken uit mama's borstJE.....
Het was hem dus opgevallen dat mama geen flinke cup C heeft hahahahaha ;-)

Bah volgens mij gaat het regenen.

En laat ik nou mooi geen zin hebben om dik een uur in de regen te moeten banjeren en toch moeten. Riven loopt immers niet zelf naar huis en ik moet echt enveloppen hebben om nog wat verkochte MP dingen te kunnen versturen. Nu hoop ik uiteraard dat het blijft bij er heel dreigend uit zien en dat het droog blijft, maar om nou te zeggen jippie...mwah nee niet echt. Eerder GROM!
Waar is het zonnetje in eens gebleven? Of moet ik me afvragen waar komen die wolken ineens vandaan?

Laat ik maar positief blijven en er van uit gaan dat het gewoon droog blijft. *ahum* (en ik had gisteren zo'n leuke zomerjas gekocht, nu kan ik dus fijn mijn winterjas weer aan grrr)

Ik mag vandaag nu écht mijn groententas halen dus ik ben benieuwd. Gisteren was de paksoi overigens erg lekker. De mango deed het 'm, dus voor herhaling vatbaar.
Vandaag ga ik de groene kool maar vermoorden die in de groententas zit.
Ik weet ook al wat ik er van ga maken, namelijk gevulde koolrolletjes met kerriesaus uit de oven. De kool wordt gevuld met een mengsel van appel en noten. Dan gaan ze in een ovenschaal, dan gaat daar de (zelfgemaakte uiteraard) kerriesaus overheen en gaat het nog even in de oven. Echt verschrikkelijk lekker!
En dan lekker met rijst erbij. Geen hond die vlees mist bij dit recept ;-) Voor het recept *klik*
Dus ik kan vanavond lekker de keuken in en me daar een uurtje vermaken ;-)

Maar ja eerst maar even vermaken met mijn wandeling naar school en door de stad... gelukkig heb ik nog even een uurtje de tijd voordat ik weer de deur uit mag sprinten.

dinsdag 29 maart 2011

Heb ik weer...

Ga ik extra vroeg van huis om mijn groententas te halen... is de mijne er niet....
Ik zweer het je ik heb echt altijd zulke dingen...dus ik ging zonder tas naar huis. Ze zouden een nieuwe tas bestellen en dan kon ik hem morgen ophalen, uiteraard met excuus...

Maar goed dat ik er praktisch elke dag langs loop anders zou ik wel een beetje gepikeerd zijn. Maar ja omdat ik had besloten vandaag iets te maken met paksoi, kocht ik maar een losse en gaat die andere van de week wel ergens door heen, hetzij gewokt als lunch hetzij in een soepje. Die komt wel op.
Dus nu maar wachten tot morgen. Wat ik zag van de andere tassen zag het er in ieder geval goed en verzorgd uit.

Vandaag is het me ook gelukt om uit de buurt te blijven van de ijssalon en ook heb ik de verleiding kunnen weerstaan om geen lekker broodje of koekkie mee te nemen bij de Puur :D

Vanavond ga ik maar de kookboeken weer eens induiken, of vooral mijn gezondheidsboeken want ik ben echt waardeloos bezig met mijn eetpatroon. Die boeken lezen zorgen altijd weer even voor een oppepper. Tijdens de zwangerschap ging het nog wel goed, maar sinds de bevalling is het nog steeds belabberd. Het gaat wel steeds beter, maar ik merk dat ik ijzertekort heb en ik eet veel minder fruit als dat ik voorheen deed (lees zeker een pond per dag). Gelukkig ging het vandaag dus goed. Vanmiddag als lunch ook lekker gekookt voor mezelf. En dat was ook gewoon lekker :-)
Dus langzaam komen we er wel. Vanaf morgen weer op de wii om te sporten.
Ik heb nog wat overgewicht van de zwangerschap zo 3 kilo nog, en uiteraard is dat er niet zomaar af in 3 weken, maar de bedoeling is dat er zeker nog 10 af gaan. En aangezien ik met borstvoeding niet mag beknibbelen op mijn voeding beginnen we maar alvast met sporten. Nu helpt het ook dat ik elke dag nu anderhalf loop. Maar goed beetje extra kan geen kwaad ;-)

Nou goed nu maar eens mijn avondeten voorbereiden. Noedels van boekweit en zoete aardappels, paksoi met mango, rode uit en cashewnoten en vegiburgers.
*nom nom*

Zo schattig dat ik 'm moest delen.


Zo ligt ze nu dus heerlijk naast me te slapen.... *zucht* she's so cute!

maandag 28 maart 2011

Vitatas, een nieuwe groententas

Nou morgen is het zo ver ik mag mijn vitatas halen. Al eerder had ik een groentenabonnement op Odin, maar ik vond dat weinig afwisseling en vaak verlept. Toen nam ik een abonnement bij Kievit, en hier was ik eerst heel enthousiast over, maar steeds vaker kreeg ik rotte of verlepte dingen en nu weet ik wel biologisch wilt nog wel eens sneller bederven, maar om het nou al bedorven aangeleverd te krijgen vond ik wat minder. Vooral fruit had veel te leiden. Dus ook hier stopte ik maar mee.
Nu lag er van de week een folder van de vitatas bij de Puur. Nu had ik er al eerder van gehoord, maar was te lui om dat hele rot eind elke week naar de Puur te lopen en besloot ik het maar te laten.
Maar ja, nu ik er elke dag praktisch langs loop, was dat geen excuus meer en besloot ik maar te proberen. De eerste tas is gratis dus kan ik me geen bult aan vallen dacht ik zo :D

Ik heb een combinatie-tas genomen van groenten en fruit voor 2 personen. Want er zijn maar 3 mensen hier die er actief van eten, dus een gezinstas leek me wat overbodig en Niiv krijgt het wel mee via de moedermelk ;-)
De inhoud van deze week is het volgende:
Bleekselderij
Bloemkool
Groene kool
Paksoi
Paarse koolrabi
Elstar appels
& Mandarijnen.

Nou ziet er niet verkeerd uit, ik lust alles en ben vooral benieuwd naar de kwaliteit van de mandarijnen, die vallen me elke keer slecht te tegen, of te droog, of 300 pitten per stukje, nou ja name it ;-)
Dus nu de uitdaging hier mee te koken, nou ja dat is niet echt de uitdaging, het is meer de uitdaging het allemaal te gebruiken voor de week om is :D
Ik maakte eerst altijd een weekmenu maar weet dat dat niet werkt omdat als ik op dag 1 geen trek heb in hetgeen ik heb verzonnen, ik rustig mijn eigen planning compleet in de war gooi en dan komt er niks meer van terecht en plan ik het nu dus maar per dag. Nu wordt het dus iets beter "per dag" plannen op wat het eerst op moet enzo :D

Dus ik heb het vermoeden dat die paksoi er het eerst aan moet geloven morgen. Vandaag maar eens snuffelen in de kookboeken (heb net weer 2 nieuwe :D tis geen verslaving ofzo...) wat we allemaal kunnen met de paksoi, want dat ik hem kan wokken of kan koken tot soep weet ik nou wel :P

Ben benieuwd.... :D

zondag 27 maart 2011

De Moestuin

Vandaag hebben we in de moestuin gewerkt. Er moesten aalbessen geruimd worden ( de kids hebben er mooi 3 van de 7 verwijderd, iemand interesse?), manlief maakte een klimrek voor de bonen en erwten en we zaaiden bietjes, venkel en koolrabi en plantte de plug ins van witte en paarse koolrabi en een kersen en perzikenboom.
En toen ging Niiv mekkeren en was het tijd om naar huis te gaan. Maar beetje bij beetje gaat het ergens op lijken :-)


Riven aan het harken LOL


Jaiden vond een worm met een knoop er in, serieus!!


Niiv nuttigde buiten een late lunch ;-)


Faybian en Jaiden graven de aalbessen ui.

Manlief maakt een klimrek voor de boontjes en erwten :-)




vrijdag 25 maart 2011

Lente

Vandaag alweer zo'n heerlijke dag! Ik kan zo genieten van de zon, zeker na een lange winterperiode. Inmiddels begint ook op ons dakterras alles te groeien. Ik kan niet wachten tot de eerste kersenbloesems zich laten zien :-)

We hebben al wat  viooltjes hangen....


De kersenbomen hebben hun eerste open barstende knoppen, het zal niet lang meer duren voor ze blaadjes hebben, heerlijk straks dat groen!


Yay, daar is ook mijn vrouwenmantel weer en dat lichtgroene is lievevrouwebedstro, die gaat straks met beltane in de vruchtenbowl.



Knopjes in de rozemarijn, nu (on)geduldig wachten op de mooie paarse bloemetjes.



Ook de blauwe bes heeft de winter overleefd, jippiie! Straks weer snoepen van de struik.


Deze overleefde het ook, mijn mooie clematis die als eerste zal bloeien...


Riven zijn blue bells :-)


En hier het felle groen van een nog over te potten herfstframboos en het donkergroene is winterpostelein waar straks mooie roze bloempjes in komen...

Heerlijk hoor, de lente!

donderdag 24 maart 2011

Morgen al weer 3 weken (Niiv Spam)

Morgen is ze al weer 3 weken, dat kleine meisje van me.
En ze doet het zo goed. Ze begint al weer bolle wangetjes te krijgen, deze waren weg na het afvallen de eerste week, maar ze doet haar best weer nieuwe te kweken.
Ook begint ze wat spekkies op haar beetjes te krijgen.
Ze doet het goed op de borstvoeding, ze slaapt elke dag lief als we Riven uit school halen. Ze begint papa nu steeds interessanter te vinden (andere stem, andere vorm). Ze kan zo lief lachen, hetzij in stuipjes ;-)
En ik ben nog steeds hopeloos verliefd :D


Ze kan zo lekker slapen :-)


Lekker bij d'r tante slapen


Knuffelen met haar tante en mijn beste vriendin Manja (zij was ook bij de bevalling dus ze hebben wel een beetje een band samen)


In slaap gevallen na de voeding, maar met haar handje trekt ze mijn shirt naar beneden, zelfbediening? ;-)

dinsdag 22 maart 2011

Een druk begin van de week

En zo as het weekend voorbij en was het gisteren gewoon weer maandag. Overigens wel de maandag dat manlief en ik zo maar ineens 5 jaar getrouwd waren, wow! Ik kreeg een mooi kadootje zie hier:

Een hanger met alle namen van mijn kinderen erop, dus ik was erg blij! Verder hebben we er niks aan gedaan hoor, het was niet zo dat we makkelijk uit eten konden samen ofzo ;-)
Daarbij was manlief zijn verlof voorbij en moest hij weer aan het werk. Maar wat voor mij de eerste rustige dag zou worden samen met mijn dochter, werd een ietwat chaotische, en vooral vermoeide dag.
Zo kwam mijn schoonmoeder nog een dagje langs voordat zij weer naar Frankrijk vertrekt, op zich geen probleem, maar waarom altijd als manlief moet werken...zijn  moeder....grom
Ik moest ook voor het eerst Riven lopend uit school halen.... ik had Niiv helemaal volgetankt voordat we vertrokken zodat ze lekker zou slapen. Je begrijpt een kwartier voor we weg gingen, nog wakkerder dan wakker. Maar ik moet toegeven, eenmaal in de kinderwagen, lekker in diepe tuk en ze bleef nog ver in de middag slapen. Het viel me niet tegen het naar school lopen en op de terug weg, haalden we meteen een broodje en bij de super ijssalon hier in Leiden een ijsje, *nom nom*.
Thuis speelde oma met Riven op het dakterras en zat ik met Niiv op schoot al mijn marktplaats verkopen te dirigeren. Zo eens in de zoveel tijd flikker in weer een berg zooi op marktplaats in de hoop wat kwijt te raken. Ik moet toegeven deze ronde ging het goed, inmiddels heb ik al dik 200 euro verdiend :D
Voor de nieuwsgierigen : http://verkopers.marktplaats.nl/3895294 Het is vooral fantasykleding, zwangerschapskleding en een hele berg elfjes die nieuw uit mijn winkel komen :-)

Nu staan er nog 2 dozen uit de winkelvoorraad die op mij wachten om op de foto gezet te worden, dus ik heb nog een klusje zeg maar. Evenals een toonbank en een kassa....
Het zou lekker opruimen als dat ook eens de deur uit kon.

Maar goed, toen Riven en oma eenmaal binnen waren kwam het "total chaos moment of the day" ik moest inmiddels koken, Riven wilde in bad en nadat ik Riven in bad had gezet en in de keuken stond om een culinair hoogstandje te maken (lees pasta met boerenkoolpesto en zoete aardappelcroutons) begon Niiv te huilen dat ze honger had... en toen ik het vuur laag draaide en naar boven rende om Niiv aan te leggen, begon Riven te krijsen dat hij uit bad wilde en toen ik hem zei dat hij even moest wachten werd het krijsen brullen en werd ik een beetje gestoord volgens mij.....
Gelukkig was dat (pas) het moment dat oma te hulp schoot en Riven uit bad haalde. En kon ik nadat Niiv vol zat weer terug koken tot het bijna klaar was en madam weer wilde drinken. Gelukkig kwam toen manlief thuis en die kookte de paste en schepte alles op. Ik kan jullie vertellen ik was dood aan het einde van de avond....

Mijn lijf liet me toch wel even weten dat het nog niet 100% hersteld was na de bevalling, dus vandaag maar een poging tot iets meer rust.... 
Hoe ik dan moet doen geen idee, vandaag visite, een kijker voor een fantasyjurk en weer een wandeling naar school en weer terug...
Ik ga maar eens beginnen met de was, heel langzaam en relaxt ;-)

Fijne dag allemaal!

zondag 20 maart 2011

Maanritueel met Niiv

Mijn dochter is met nieuwe (donkere) maan geboren. Voor mij heel bijzonder, de donkere maan staat voor vele mysterieën, mythen en legendes. En staat in verbinding met mijn schuts Godin.
Ik vond het mooi om met volle maan mijn dochter te zegenen om zo een soort balans mee te geven van donker en licht. Gisteren was de maan super mooi en helder en we hadden gelukkig geen bewolking. Zowel in mijn slaap als badkamer schijnt dan in de vroege avond de maan en werkelijk alles licht dan blauw op. Ik kan daar geen genoeg van krijgen. Soms ben ik jaloers op Riven want in zijn kamer schijnt de maan de hele avond en nacht en kan je haar hele gang volgen aan de hemel. Ik zou het bijna overwegen om van kamer te ruilen alleen al door dat feit!

Maar goed, terug naar Niiv. In de badkamer heb ik haar de maan laten zien. Hier was het donker en deze kamer licht het meeste op. Heel even had de maan haar blik te pakken en dat vond ik heel lief om te zien. Ik vond het bijzonder om samen zo in dat blauwe schijnsel te staan. Zelf lichtte ik ook helemaal op in het blauwe licht, mijn huid is zo wit dat ik het haast terug lijk te kaatsen ;-)
Na zo even te hebben gestaan ben ik met haar op bed gekropen en daar zo weinig mogelijk licht aan gedaan om zo ook ten volle het licht van de maan te kunnen voelen en zien.
Mijn kleine meisje had inmiddels trek en ik installeerde me om haar te kunnen voeden.
En zo samen in het licht van de maan, in haar blik, riep ik zachtjes 1 voor 1 de richtingen aan, en vroeg elke richting om een zegening voor mijn dochter. Ik verbond haar met de aarde, en vroeg de Godin onder andere haar te gronden en vast te houden in haar liefdevolle schoot.Ik vroeg de wezens haar wijsheid bij te brengen wanneer nodig. Ik beloofde haar in ruil mijn dochter de wijsheid van de planten, bomen en dieren bij te brengen. En zoveel mogelijk respect voor Moeder Aarde.

Aarde

In het oosten vroeg ik om de kracht voor communicatie, om te zingen en te dansen. Voor mooie dromen en de kracht van het mysterie. De kracht om te vliegen met de vogels en te luisteren naar de stemmen van de sylphen. Ik beloofde haar te leren over de vogels, de elfen en te leren geloven in haar dromen en haar daarin te steunen.

Lucht

In het zuiden vroeg om de kracht van vuur, voor passie in haar leven, om te durven springen in het diepe als het nodig zou zijn. Om vertrouwen in zichzelf. Vertrouwen in de wereld, hoe zwart deze soms ook lijkt. Ik vroeg om haar vuur nooit te laten doven, haar altijd het vlammetje van haar ziel te laten zien.
Ik zou haar leren om te geloven in zichzelf, zou haar leren dat vuur een goed iets is. Ik zou haar leren haar passies te volgen.

Vuur

In het westen vroeg ik om de kracht van water. Ik vroeg voor haar de speelsheid van de otter en de wijsheid van de zalm en de mysterie van de kikker. Ik wenste voor haar te zwemmen met de selkies en zich thuis te voelen in het water. Ik vroeg of ze altijd thuis mocht komen in het element van water, haar element. En daar ten alle tijd troost, heling en reiniging te ontvangen. Ik zou haar leren waar haar thuis was....

Water

Je begrijpt ik heb veel meer gesproken dan dit, maar dit waren de grove lijnen. Op zulke momenten spreek ik uit mijn hart en die woorden kan ik niet allemaal terug halen. Ik eindige met een dankwoord en hield toen "gewoon" dankbaar mijn kleine meisje vast, die zo heerlijk bij me lag te drinken en inmiddels in slaap was gevallen. En zo zaten we nog even in het licht van de maan. Waarop ik haar neerlegde en naast haar kroop, het licht uit deed en zo vielen we samen in slaap en stapten we samen de nevelen binnen van de andere werelden.....hand in hand.....

Blessed Be



zaterdag 19 maart 2011

Nog even genieten

van manlief, om precies te zijn....
Maandag moet hij weer werken en ben ik on my own. Dat zal wel even wennen zijn. Wennen om mijn draai te vinden, om een ritme te vinden samen met Niiv en om Riven te halen en na school te vermaken. Maar tot nu toe is dat met alle kinderen goed gegaan dus ga ik er van uit dat het nu ook geen probleem zal worden.

Ik merk dat ik nu langzaam aan weer dingen op begin te pakken, 1 daarvan is koken en gezond eten. De afgelopen 2 weken koos ik vooral voor makkelijk, vers dat dan weer wel, want ik weiger uit pakjes te eten of dingen uit de magnetron (das alleen nog maar maagvulling als je het in de magnetron heb gegooid) maar ik heb minder goed opgelet of ik alles wel binnen kreeg en mijn lunches waren zeer karig te noemen vergeleken met wat ik normaal at.
Maar gelukkig begin ik daar mijn draai en zin weer in te krijgen en dat is een goed teken, zo at ik vandaag als lunch een meergranen wrap met gerookt zalm, geitenkaas en rucola en dat ging er beter in dan zo'n smerige kleffe boterham (ik haat brood, dat moge duidelijk zijn).
Ook het avondeten begint weer langzaam te voldoen aan mijn eigen hoge standaard dus het gaat goed met me.
Zodra ik kan zeiken over eten dan weet je dat het goed gaat met me blijkbaar LOL ;-)

Mijn kleine meisje is vandaag al week 2 weken en een dag, het gaat snel allemaal, ze groeit goed, eet (drinkt) goed. En dacht ik altijd dat jongens de naam hadden je onder te plassen, Niiv is het bewijs dat meisjes het net zo goed kunnen. Erger nog mijn zonen hebben me nog nooit onder gezeken hahaha
Niiv maakt er een sport van dat zodra ik zo snel mogelijk probeer haar luier te wisselen (ja ik probeer inmiddels al zo snel mogelijk te zijn) om dan toch lekker op haar handdoek/omslagdoek/aankleedkussen te plassen..... Ze weet me goed bezig te houden dat kleine ding ;-)

Maar goed terug naar het genieten maar...het is mooi weer, eens zien of ik naar buiten kan met de kleine meid :-)


Niiv samen met papa.


En we liggen weer eens te slapen, wat hebben baby's het toch goed :D

donderdag 17 maart 2011

Nog steeds hopeloos verliefd

Tot over mijn oren ben ik bang.
Als je een baby zou kunnen verwennen (ik ben namelijk van mening dat dat niet kan) dan zou de mijne spoiled rotten zijn, echt waar. Heel de dag is ze bij me, en ik laat haar geen moment alleen.
Behalve dan als ik onder de douche sta, want tja je moet toch ook schoon worden, en als ik eten kook voor de troepen, want eten is ook handig zo nu en dan.
Maar ja vanaf maandag zal ze ook mee gaan om te koken LOL.
Wipstoeltje in de keuken, op een veilig gedeelte van de aanrecht (lees ver weg bij het gasfornuis) en zo komt het eten ook op tafel. Het liefst heb ik haar de hele dag in mijn armen en ik kan maar geen genoeg krijgen van alle gezichtjes, pruillipjes, lachjes, en kan ik met de zelfde verwondering kijken naar haar, zoals zij kijkt naar de wereld.

Het verbaasd me hoe anders je dingen kan ervaren. Bij mijn eerste was ik ook zo verwonderd. Maar ik ging er heel anders mee om. Het was de eerste keer en ik was nog maar 18. Ik hield meteen van het mannetje en was zo verbaasd dat alles erop en eraan zat, dat hij geboren was uit mijn lichaam. Vanaf dag 1 hadden we een bijzondere band en aan de dag van vandaag heb ik nog steeds een onzichtbare onbreekbare band met mijn eerstgeborene :-)

De tweede was ook weer anders, ik weet de bevalling nog maar door (nu achteraf gezien) een hele zware postnatale depressie weet ik niks meer van de maanden erna. Alsof iemand mijn herinneringen heeft uitgewist. Ik vind dat zó erg. Nu was het sowieso een moeilijke tijd om meerdere redenen, maar ik vind het vervelend dat ik zoveel mis van die tijd. Het houden van had een moeilijkere start denk ik. Maar Jaiden is altijd mijn zonnestraaltje geweest. Dat is wat ik nog steeds het beste weet, hij liet me altijd lachen. En wat ik weet dat ik altijd met hem danste op het nr Everything van Anouk en dan hem altijd aankeek bij de zin the best is still to come dear, the best is still to come for us.... Raar hoe die dingen je bij blijven.

Riven was het zwaarste denk ik. Voor zijn zwangerschap was ik al zwanger geweest van mijn man. Maar dit kindje verloren we met 14 weken. Een half jaartje later werd ik zwanger van Riven, maar ik kampte met zo'n ongelooflijk schuldgevoel tegenover mijn oudste kinderen. En dit schuldgevoel werd nog wel even aangewakkerd en erger gemaakt door mijn ex en zijn vriendin.
Toen Riven eenmaal geboren was, was ik zeker blij met hem, maar ik durfde niet van hem te houden. Want inmiddels wist ik waar ik van houd dat gaat weg of raak ik kwijt.... Tel daar weer een postnatale depressie bij op en het feest was compleet. Gelukkig was het deze keer minder erg als met Jaiden.
Het duurde heel lang, bijna 3 jaar lang voordat ik me volledig over kon geven aan hem. Dat ik me durfde te openen en toen dat gebeurde was het magisch en sindsdien zijn we onafscheidelijk :-) Neemt niet weg dat ik zeker blij met hem was hoor en zeker wel van hem hield. Maar ik hield van hem met remmingen. Dus ik mishandelde mezelf en niet zo'n beetje ook.

Maar met Niiv is het zo anders gegaan. Geen schuldgevoelens, geen remmingen, geen moeilijke mensen met gezeik, alleen maar puur zoals het moest zijn.
Ik kon meteen van haar houden, ze was meteen van mij, 1 blik op haar en ik was verloren op een manier zoals ik nooit eerder had gehad met de andere kinderen.
Zoals manlief het zo mooi zei, er stond nu niks in de weg.
En zo is het denk ik ook, niet mijn leeftijd, geen problemen, geen onzekerheden, geen schuldgevoelens. En ja dat is natuurlijk wel een wereld van verschil.

Ik zie nu heel duidelijk hoe mensen kunnen groeien, hoe je bepaalde fases door gaat. En let wel, ik hou van ál mijn kinderen even veel. Ik heb ze allemaal even veel lief. Ze zijn mijn leermeesters, mijn kracht, eigenlijk mijn alles. Zoals elke moeder waarschijnlijk zou zeggen over haar kinderen ;-)

Ergens vind ik het jammer dat het niet met alle kinderen zo is gegaan, maar ik weet ook wel dat je dat niet voor het zeggen hebt. En dat ik er niks aan kan veranderen en dat het nu ook helemaal niks uit maakt tegen over hun, want voor allemaal heb ik goed gezorgd met even veel liefde en aandacht. Maar het is denk ik het idee. Ik ben nu eenmaal een piekeraar en kan eindeloos nadenken over dingen en dan krijg je dus dit soort dingen ;-)

Voor nu geniet ik maar gewoon enorm van mijn meisje, ongeremd en vol liefde, en kijk ik vol liefde hoe ze omringt wordt door 3 grote broers die haar behandelen als een prinsesje, vol tederheid, speelsheid en verwondering. En ben ik zó trots op mijn gezin :-)
Wat een rijkdom!

woensdag 16 maart 2011

Naar buiten (at last!)

De zon begon te schijnen vanmiddag en ik barstte zowat uit elkaar. Ik kon het niet verkroppen dat ik binnen zat terwijl het buiten zo lekker was. En alle tegenstrijdige adviezen over Niiv mag wel en Niiv mag nog niet naar buiten... Ik besloot maar gewoon poep te hebben aan alle tegenstrijdige adviezen, mijn dochter warm in te pakken en gewoon naar buiten te gaan. Volgens van alles en iedereen mocht ze pas naar buiten als ze op geboorte gewicht was...ehm tja, ik heb geen weegschaal dus hoe zou ik dat überhaupt moeten controleren? En volgens mij was frisse lucht helemaal zo slecht nog niet voor een baby en had ze geen rare dingen of klachten en kon ze zichzelf inmiddels ook al goed op temperatuur houden.
Dus naar buiten die hap!

En oh wat was dat heerlijk na weken binnen te hebben gezeten! Frisse lucht, zonnetje op  mijn gezicht! En wat kan ik dan blij zijn met simpele dingen. De ganzen die lekker lazen te soezen in de zon samen met slapende zwanen. De knopjes in struiken en in bomen, die je van dichtbij toch een stuk beter ziet dan vanuit het raam ;-)
En gewoon lekker slenteren door de stad, zo simpel, en normaal heb ik er een hekel aan, maar nu vond ik het geweldig.

Ik moest vitamine K & D hebben voor de kleine, en ook nieuwe kompressen. En ik had afgelopen maandag een bon gekregen voor de H&M en een boekenbon, dus die moesten uitgegeven worden :D
Nu lukte dat prima met de H&M bon maar de boekenbon moet nog even op zich laten wachten.
Ook kon ik fijn de biologische markt even over en heb ik een lekker broodje gehaald bij de bakker. Nou ik kon mijn lol niet op.

Eerlijk is eerlijk, ik voel me wel een klein beetje dood nu, maar ik kan je vertellen wat is het fijn om niet bij elke stap die je zet pijn te hebben, gewoon lopen zonder pijn!! Wow, dat was al langer geleden dan dat ik me kon herinneren!
Dus dat ik nu moe ben was het helemaal waard.

Het kleine meisje had voor we weg gingen lekker gedronken dus sliep als een roos in de kinderwagen en ligt nu nog te slapen :-)

Zie hier:

In haar Hello Kitty jas die haar broer voor haar uitzocht ;-)
Eenmaal thuis en uitgepakt hadden we ineens een kat in de zak...


Onze ondeugd Sorcha deed waren onderzoek denk ik....


Toch wel een schattige kat in de zak vind ik ;-)

En eenmaal thuis lekker ons broodje gegeten, thee gedronken en nu mag mama nog even "uitrusten" voordat mijn kleine elfje weer honger heeft en ik daarna de keuken weer in mag om, hoera (NOT) deze keer pannenkoeken te bakken op verzoek van Riven.

Ik denk dat als alles slaapt vanavond deze mama zich maar trakteert op een warm bad met lekkere olie, een boek en nog maar een kop thee. 

Fijne avond allemaal!

dinsdag 15 maart 2011

*geeuw* druk druk druk

Jeetje wat een weekend! Het was zo druk met mijn testosteron-tornado hier in huis dat ik amper tijd had voor iets. Vandaag is mijn meisje al weer 11 dagen jong. Het gaat zo snel!
Het weekend was ondanks dat het druk was wel erg leuk. De jongens waren op zich redelijk lief en door het lekkere weer konden ze buiten spelen. Tja leuk, maar ik heb het geweten, ze gingen namelijk met z'n drietjes in de zandbak.... resultaat, 3 kinderen van top tot teen onder het zand, de huiskamer was veranderd in scheveningen (op de boulevard na) en ik ben anderhalf uur bezig geweest om alle kids te ontdoen van zand op de meest vreemde plekken in bad en onder de douche.... *zucht*

Zondagavond kregen we nog kraambezoek van vrienden, waarvan de vriendin nu 11 weken zwanger is. Ze moeten nog even wennen aan het feit dat hun wilde levensstijl nu toch echt voorbij is.
Geen flessen whiskey meer leeg drinken enzo hihi
Gelukkig konden we ze toch wel overtuigen dat ze er veel mooie dingen voor terug krijgen. Wij zijn nu hun ervaringsdeskundige LOL. Het was een leuke avond, maar oh wat was ik moe!
Gelukkig Niivje ook dus ik had een redelijke nacht.

Gisteren hadden we bezoek van schoonmams, dus weer een drukke dag, want ook al ben je niet actief bezig toch is het intensief om iemand de hele dag om je heen te hebben. En in de avond kregen we nog kraambezoek van een vriend. En ondanks dat ik moe was was het super fijn hem te zien, want dat was al veel te lang geleden. En zo kwamen we de dagen door.

Niiv doet het overigens super goed. Ze drinkt nog steeds af en toe een flesje, maar verder zit ze lekker aan de borst en geniet ik intens van haar. Soms als ik naar haar kijk kan ik het nog steeds niet geloven! Wat een wonderbaarlijk geschenk....

Ondanks dat ik nog weinig kan ben ik al wel weer volop bezig met plannen maken. Want ik had namelijk 1 heel groot ding op mijn verlanglijstje staan en dat was naar Engeland met mijn dochtertje. Iets in me zegt dat het moet, mijn hart roept me naar huis en ik heb sterk het gevoel dat het te maken heeft met een stuk heling van mezelf.
Dus zoals alles er nu uit ziet ga ik in mei met Niiv naar Glastonbury. Gewoon samen. Hoe mooi is dat?
Ik zie me al helemaal struinen met die kleine in de draagzak samen over de Tor, door de elfenpaadjes, samen naar de sluitsteen en een bezoek brengen aan de roodborstjes in de Chalice Well Gardens.... *zucht*... alleen als ik er al aan denk loopt mijn hartje helemaal over. Het is gewoon iets wat ik MOET doen. Dus ga ik er voor.

Aanstaande zaterdag met volle maan (overigens supersize moon, want de maan staat dichterbij de aarde en is daardoor 19% groter te zien) krijgt ze haar naam ritueel. Vond dat ze wel een zegening van de Godin en de andere wezens mocht krijgen als dochter van een priesteres ;-) Mijn kleine Imbolc meisje :-)

Goed het kleine pukkie slaapt, dus volgens mij betekend dat dat ik kan ontbijten! Riven is naar school, manlief moest naar een vergadering dus ik ben voor het eerst sinds de geboorte van Niiv alleen met haar voor een paar uur. Genieten dus! ;-)

Hier nog een paar fotootjes van mijn kleine meisje...


Lekker slapen in het grote bed.


Gistermiddag viel ze in slaap in bad, lief he?


Eindelijk kon ik haar zelf in bad doen...Yay!


vrijdag 11 maart 2011

Woohoot een week en zonder fles!

Ja ik blijf nog even spammen hoor, tis gewoon te leuk allemaal :D
Ik ben zo trots op mijn meisje, vandaag hebben we nog geen flesje gehad. Nou ja wel geprobeerd, maar madam had na 3 slokken zoiets van laat maar. En de rest van de dag hebben we dus mooi bij mama gedronken, en er is er geen kunstkoe aan te pas gekomen. De kraamzorg was vandaag ook voor het laatst en was super trots op me. Ik had al goed stuwing en jawel Niiv was ein-de-lijk aangekomen vandaag! 40 grammetjes erbij, mooi op mijn melk!
Dus mevrouwtje weegt nu 3740 gram. We willen uiteraard wel weer terug naar de 4 kilo (en beyond LOL).
Ik heb Gaga (de kraamzorg) bedankt met een grote bos bloemen, die had ze dubbel en dwars verdiend want zij heeft er mooi voor gezorgd dat we nu lekker bv-en (borstvoeden) en er allebei van genieten :-)
Het is zo fijn om zo'n hummeltje lekker bij je te hebben (ze ligt nu ook op me te slapen, en dat op maar 1 leegdronken borst :D hihi).

Dit weekend gaan we misschien even naar buiten, volgens Gaga kon dat al, ze is goed van temperatuur en kleur, dus kunnen we lekker in de draagzak (lekker warm) een luchtje scheppen buiten :-)
Misschien zelfs een klein rondje AWD *hoop hoop*

Ach we zullen we zien, eerst maar eens genieten van mijn gezin, zonder rompslomp van anderen :-)
Vanavond ben ik weer compleet dan zijn al "onze"  mannen weer thuis.

Nu eerst nog maar een beetje knuffelen en kroelen en genieten van de rust voordat de testosteron tornado hier weer los barst ;-)

Ik laat jullie achter met nog wat fotootjes.

Lekker slapen na me vol te hebben gedronken.

Tevreden snoetje...

Tja...er moest iets met een boertje, maar Niiv was meer benieuwd of er geen drinken kwam uit mijn schouders hahaha

Lief he?

I don't need no one to tell me about heaven
I look at my daughter, and I believe.





donderdag 10 maart 2011

Bijna een week

Morgen is ze al weer een week, dat kleine meisje van me. Vandaag was ze weer gewogen en ze was niet afgevallen! Hoera! Uiteraard maakt dat het wel spannend morgen, want ze was stabiel gebleven. Dus ik hoop echt dat ze iets is aangekomen.
De borstvoeding gaat steeds beter, ze ligt nu heerlijk bij me te slapen op alleen borstvoeding en geen fles erna! Dat voelt echt super goed. Vannacht werd ik zelfs wakker met een nat shirt :D
Waar je al niet blij mee kan zijn als moeder ;-)
Morgen heb ik mijn laatste dag kraamzorg en ik ben ergens wel blij dat dan de rust weer terug keert en ik gewoon weer samen ben met mijn gezin. Het zal weleens waar een druk weekendje worden met alle jongens thuis, maar gelukkig kan ik de slaapkamer deur dicht doen als het te druk wordt ;-)

Het zal wennen worden als manlief over anderhalve week weer gaat werken. Ik ga morgen maar alvast oefenen met de draagzak omdoen :D Dat kan ik maar beter onder de knie hebben als manlief weer aan het werk gaat.
Nou ja voorlopig kan ik nog even anderhalve week genieten van de rust.

Ik ga nu maar lekker bij m'n meisje liggen :-) Ik kan er namelijk uuuuuuuuuren naar kijken LOL

Zo ligt ze er nu bij.... too cute right?

woensdag 9 maart 2011

Al weer 5 dagen....

Wat gaat het snel, vrijdag is Niiv al weer een week oud. Niet dat dat nou zoveel is, maar het verbaasd me hoe erg ze er al bij hoort alsof het nooit anders is geweest. Ze hoort gewoon al in ons gezin en heeft er niks voor hoeven doen.
Het drinken aan de borst gaat inmiddels redelijk goed. Ze hapt goed, drinkt goed en laat zelfs haar flesvoeding staan of drinkt maar een deel ervan op, want dus betekend dat ze dan al redelijk vol zit van de borst. Dus ik zie dat maar als een positief iets.
Het kolven is nog steeds wennen. Tis toch raar zo'n apparaat aan je lijf. Maar ik doe het trouw na elke voeding, zelfs 's nachts, al kreeg ik vandaag te horen dat het niet noodzakelijk was in de nacht ook te kolven. Niiv zorgt immers ook voor productie. En rust was ook belangrijk voor mijn melk.
Ik merk nu ik een goede hulp heb en weer vertrouwen, dat ik me een stuk meer ontspannen voel en me daardoor ook veel beter voel.
Ken je nagaan hoe iemand je onzeker kan maken en je gevoel kan breken.

Vandaag is Niiv gewogen en voor het eerst sinds haar geboorte was ze aangekomen! Weleens waar maar 20 gram, maar ja tot nu was er bijna elke dag een ons vanaf :( Ze ging nu van 3680 gram naar 3700 :-) Het is een klein stapje, maar ook kleine stapjes tellen.


Niivje in de weegschaal :D

Verder is het zo'n lief poppie :-) Of eigenlijk is het net een klein marmotje, ze heeft bolle wangetjes en slaap het liefste de hele dag hihi. Maar op het moment dat die oogjes dan open gaan...ooowww Smelt!! Ze kan dan zo lief om zich heen kijken...echt úber schattig. Ook haar grote broer is nog steeds ernstig verliefd op zijn zusje en komt vaak even controleren hoe het is en dan een knuffel en een kusje brengen. Dus ik mag niet klagen, alle mannen dienen haar op haar wenken, dus dat heeft ze al goed voor elkaar met slechts 5 dagen op de teller ;-)
Nou deze mama gaat het marmotje maar eens wakker maken, volgens mij moet de boobie-bar weer open :D
Ik laat jullie achter met nog wat Niiv-kiekjes...


Lekker slapen naast mama...


En zo liggen we erbij als we ons vol gedronken hebben aan de borst LOL
Compleet uitgeteld hihi


Vingers zijn ook best lekker schijnbaar hehehe :D


Leker knuffelen met m'n marmotje
 (lekker verkreukeld zie ik er uit he? zo voel ik me ook LOL)




dinsdag 8 maart 2011

Kraamzorg van hel naar hemel

Na veel sputteren van mij ging ik overstag voor kraamzorg zoals de meeste hier wel gelezen hebben. De reden, hulp bij de borstvoeding.
In het ziekenhuis dronk Niiv heel goed. En plaste genoeg.
Dus ik was helemaal blij, ik wilde dit zó graag.

Maar zondag kwam de kraamzorg en die besloot zonder overleg dat Niiv bijgevoed moest worden en ging doodleuk op eigen houtje Niiv voeden met kunstvoeding. Want ze had een luier met gelige plas....
Compleet overrompeld lieten wij dit toe.
Deze mevrouw nam zo wat alles over, maar dan wel op de manier dat mijn man zijn poten uit zijn reet moest lopen en zij lekker zat te beppen.
De enige zorg voor moeder en kind was dat ze Niiv in bad deed. Daarbij kwam ze anderhalf uur te laat en bleef veel langer dan dat de afspraak was.

Ik voelde me zó verschrikkelijk onzeker, want volgens haar had ik toch te weinig melk.... ik ben toch ook door blijven voeden en op advies gaven we na elke voeding wat lepeltjes kunstvoeding.
Maar van zondag op maandagnacht ging het mis. Niiv leek  niet te willen happen, raakte in paniek, ik raakte in paniek, dus hebben we een flesje gegeven.
Want wij dachten dat ze dat makkelijker vond en niet meer wilde drinken bij me omdat ik toch te weinig had en die kunstvoeding was voor haar lekker makkelijk elke keer, dat kost amper moeite.

De volgende dag kwam mevrouw kraamzorg weer, we keken er niet naar uit, Riven had ons zelfs gevraagd of ze asjeblieft niet kwam.....
En hoe gaat het? En ik durfde amper toe te geven dat ik een flesje had gegeven. Ach ja joh zegt ze je hebt het geprobeerd. Ja je kan kolven natuurlijk, maar dan zie je zelf wat een teleurstelling het is als er maar 3 druppels komen. Dus ik durfde niks meer te zeggen en voelde me echt gigantisch kut :(

Dus gisteren de fles gegeven, met flinke tegenzin en nog ergere pijn in mijn hart.

Gelukkig zouden we vandaag een ander krijgen. Maar ja de lood zat ons inmiddels in de schoenen na onze eerste kraamhulp.
En als klap op de vuurpijl kreeg ik vanmorgen een gigantische huilbui toen ik met omkleden de melk uit mijn borsten zag lopen. Ik kon alleen nog maar janken en voelde me zo rot en zo gefaald :(
Toen ik net uitgesnottert was kwam de nieuwe kraamhulp.
Ja toen zei vroeg hoe het ging begon ik meteen weer te brullen... máár deze wist van aanpakken, nou meid dan gaan we het toch nog proberen want het is niet te laat.
Gelukkig had Niiv maar een heel klein beetje gedronken vanmorgen dus de kans was groot dat ze honger zou hebben. Al was ik doodsbang dat ze niet meer zou aanhappen.
Boven werd ze weer gewogen, en werd ze goed wakker, want ja van een schone luier aandoen krijg je koude billen en daar is madam niet zo van.

Gaga, zoals mijn kraamhulp heet, leerde me meteen en fijne houding om haar aan te leggen zodat ik haar goed kon zien en dus ook kon zien wat ze deed, en leerde me ook hoe ik haar moest stimuleren om te drinken. En warempel ze hapte goed aan én dronk!
Tijdens het drinken kwam de verloskundige binnen en ook zei schrok een beetje van mijn verhaal. Dus meteen een plan. Niiv moet nu uit beide borsten drinken, en daarna moet ik kolven en het gekolfde geven. Ze moet 30 tot 40 ml bijvoeding krijgen naast het drinken aan de borst. En heb ik maar weet ik veel 15 ml gekolfd dan moet ik dat bijvullen met kunstvoeding zodat ze wel genoeg binnen krijgt. En deze voeding moeten we fingerfeeden of geven met een cupje.
Jeetje wat voelde ik me blij en wat een opluchting, ik heb gewoon een hele goede kans dat het lukt, mits ik erbij kolf. Bijna mijn wens laten vernielen door een stomme mevrouw :(
Van Gaga kreeg ik even een kolf te leen zodat ik de dag doorkom en manlief is er nu 1 halen voor me voor onszelf.

Ik heb nu tenminste weer goede hoop en ben héél blij met mijn nieuwe kraamhulp. Ze beloofde vanmiddag nog even langs te komen of anders te bellen om te kijken hoe het gaat en ook de verloskundige zou bellen.
Ik voel me echt opgelucht, door het goede advies, de goede hulp en toch ook wel de enorme huilbui.

Niivje ligt nu lekker op mijn borst te slapen en mag zo weer wakker worden gemaakt voor de volgende voeding, aan de borst! :-)
En dan mag manlief haar nog een beetje bijvoeden met het fingerfeedsysteem.
We komen er wel, de wens is er in ieder geval :-)

maandag 7 maart 2011

Wakker worden in een droom

Waar moet ik beginnen...ppff ineens ging het zó snel.
Donderdag was ik gestript...het ging nóg meer rommelen als dat het al deed en de nacht was hels. Amper slapen, gigantisch veel pijn, maar niet doorzetten.
In de ochtend was ik zo moe, ik denk dit trek ik niet tot maandag. Ik had in de nacht al bloed verloren en toen ik na het douchen weer bloed verloor besloot ik toch te bellen naar verloskunde in het LUMC.
Daar werd verteld kom maar langs, we kijken dan even en als het kan gaan we het halen of maken we een plan.
Ik mijn vriendin N. gebeld omdat zij op Riven zou komen passen en ze zou meteen in de trein springen. Ook manlief gebeld die meteen zijn werk neerlegde en mijn kant op zou komen.
En uiteraard de vriendin gebeld die bij mijn bevalling zou zijn. Zij meteen in paniek, het geld was op, nu kon ze niet komen... tja dan maken we geld over want ik wilde haar er toch graag bij hebben.
Dus ik had alles geregeld, nu was het wachten tot iedereen er was.
Mijn gevoel wist dat het zou gebeuren dus ben ik mijn ziekenhuis tas gaan inpakken. Netjes het lijstje afgewerkt en maar wachten.
Riven zat superlief te spelen (echt volgens mij bestaat er geen liever kind) terwijl ik de minuten van de klok keek.
Om 11 uur waren manlief en N. hier en konden we weg. Riven nog uitgelegd dat de baby misschien zou komen en hij vond het allemaal goed. Dus gingen we op pad.
Eenmaal in het ziekenhuis krijg ik een kamer toegewezen, precies de zelfde kamer als waar ik 3 weken geleden lag toen ik dacht dat mijn vliezen gebroken waren. Ik heb de verloskundige die ik al een paar keer gezien heb, Yolanthe heet ze. Ik wordt aan de monitor gelegen voor een ctg van de baby en moet even afwachten. Ondertussen doen ze een inwendig onderzoek en komen tot de conclusie dat alles rijp is en ik 3/4 cm ontsluiting heb en gaan ze overleggen.
Geloof me dan duurt wachten lang....héél lang.

Als Yolanthe weer binnen komt krijgen we te horen dat ze door gaan, ze gaan het halen. We bellen Manja dat ze kan komen, inmiddels heeft ze het geld binnen dus die springt in de auto.
Ik kies ervoor éérst de ruggenprik te krijgen en dat ze daarna pas mijn vliezen breken.
Ze denken dat het wel even duurt voordat de anesthesist er is, maar niets bleek minder waar, binnen 5 minuten staan er 2 mannen aan mijn bed die binnen kwamen als een wervelstorm met van alles en nog wat en voor dat ik met mijn ogen kan knipperen lig ik aan allemaal slangetjes, piepjes en weet ik veel wat en nog 5 minuten later lig in aan de epidurale. Het valt me 100% mee het deed geen pijn, maar de houding waarin ik moest zitten om de prik te zetten was niet de makkelijkste als je 9 maanden zwanger bent.

Inmiddels wordt de dienst van de verloskundigen gewisseld en wat blijkt, de verloskundige die me gestript heeft, Wilma, neemt het over en zij doet mijn bevalling! YES! Daar ben ik super blij mee.

Het duurt even voordat ik weer kan ademen en kan ontspannen.
Uiteindelijk lukt het me en voel ik de pijn langzaam wegzakken en begin ik te ontspannen. Inmiddels lig ik aan de eerste dosis antibiotica die nodig is om de kleine te beschermen tegen mijn streptokokinfectie. Ze starten langzaam de wee-opwekkers omdat ze hopen dat het niet te snel gaat omdat ik nog een dosis antibiotica moet krijgen om zeker te zijn dat de baby beschermd is.
Ik vraag of ik op mijn zij mag liggen en dat mag gelukkig en dan voel ik me echt ontspannen en kom de moeheid van de afgelopen weken naar boven en ik doe mijn ogen dicht en snoezel zo lekker de middag door tot het om half 7 tijd is voor de volgende dosis antibiotica. Ik krijg meteen een onderzoek en blijf op 6 cm te zitten. Hoera 6 al!
Na een half uurtje zit de antibiotica erin en zetten de weeënpomp flink wat hoger. Na een uur krijg ik echt pijn en eerst denk ik dat de klein nog wat zit te draaien, maar als ik het op en af voel gaan in een golvende beweging weet ik dat het persweeën zijn. Ik vraag Erik te bellen, maar Wilma komt al binnen en vraagt me om te proberen te persen. Nou zegt ze ik wacht nog heel even en ze gaat even naar buiten, maar ik voel steeds duidelijker pijn ondanks de ruggenprik, en na 5 minuten komt ze terug en zegt ze, nu ga ik niet meer weg voordat ze er is, want ze wilt geboren worden.
Om 20.10 uur mag ik gaan persen, puur op eigen kracht, want de weeën voel ik niet 100% en na een paar keer persen, vraagt Wilma om mijn handen en mag ik zelf nadat het hoofdje en schouders eruit zijn, haar uit me halen en op mijn buik leggen, wat een ervaring!
Ik schiet vol van emotie, voel van alles, maar vooral het gevoel van dit is mijn meisje, eindelijk, dit is MIJN meisje. Ik ben zó trots...en zó emotioneel, net als Manja.
Ik wilde graag zelf de navelstreng doorknippen en zo gebeurd het ook, ik heb haar 9 maanden gedragen onder mijn hart, ik wil de lijfelijke verbinding zelf breken, en ik knip de navelstreng dus ook zelf door.
Ik ben heel trots op mezelf.


zo verliefd op onze Niiv


Hierna worden we lekker dik een uur samen gelaten, we praten wat, maar vooral kijken we, we blijven maar kijken naar dat mooie meisje op mijn borst.

Uiteindelijk komen er weer mensen binnen en wordt ze gewogen, ze weegt 4000!! gram terwijl ze zo klein is!
We moeten 24 uur blijven ivm de streptokokken, maar we weten dat ze gezond is.





4000! gram....de vroegste en de zwaarste van de 4... :-)

Zaterdagavond mogen we eindelijk naar huis.
Thuis eindelijk met mijn gezin. Met mijn mooie zoon en mooie dochter.

Ik heb het idee wakker geworden te zijn in een droom.


samen gepoetst en aangekleed

zondag 6 maart 2011

Baby Spam

Ik heb denk ik geen woorden nodig, de foto's spreken voor zich......
Ik ben verliefd ;-)


zaterdag 5 maart 2011

Geboren!

Gisteravond om 20.20 uur is onze dochter:

Niiv Madeleine Boudica


geboren :-)


Ik ben net thuis dus morgen volgt de spam :D



vrijdag 4 maart 2011

Ppff wachten duurt lang

Daar zit ik dan op mijn bed, met weeën die niet willen doorzetten.
Mijn stomme echtgenoot is gewoon gaan werken, want ze hadden maandafsluiting en gossie dat konden ze toch niet alleen doen de arme stakkers..... ik zal mijn verdere mening hier over niet geven, anders zouden er wel eens hele lelijke dingen hier komen te staan.
Vanmorgen verloor ik helderrood bloed en heb daarop het ziekenhuis gebeld. Ze zouden me terug bellen, maar waarom duurt dat altijd zo godvergeten lang???
Ik heb zó'n pijn :(

Ik voel me dus eigenlijk ook best zielig, ik zit hier pijn te hebben en te wachten in m'n uppie. Probeer de schijn op te houden tegenover Riven. Kan hier moeilijk liggen kermen van de pijn dus slik alles zo goed en zo kwaad als mogelijk in.

Inmiddels heb ik maar mijn vriendin gebeld die als oppas zou komen als het zo ver zou zijn. Want ik heb wel het vermoeden dat ik naar het ziekenhuis moet straks.

Dus eigenlijk heb ik nu dus pijn én ik moet op van alles wachten, kan iemand zich de frustratie voorstellen inmiddels??

Elke beweging doet zeer, ik heb beenweeën aan 1 kant, en elke keer als de baby beweegt lijkt het wel of ik messteken voel van onderen.... ik denk dat niemand me ooit zal kunnen uitleggen wat hier nou eigenlijk zo leuk aan is allemaal, want het zou er never nooit in gaan bij me.
Ik vind er namelijk echt helemaal niks aan....

Dus wachten we maar verder af, lijden we nog maar meer pijn (oh hoe welkom is die ruggenprik straks!!verlossing!!!) en hoop ik dat ze snel bellen :(

donderdag 3 maart 2011

Nieuws van het zwangerschapsfront

Vandaag bij de verloskundige geweest en alle pijn en al het gerommel heeft zijn uitwerking gehad, mijn baarmoedermond was rijp!
Ik ben dus gestript en nu is het afwachten.
Beval ik dit weekend niet, mag ik maandagmiddag terug komen, gaan ze kijken en prikken we meteen een datum om ingeleid te worden!
Dus hoe dan ook, binnen nu en een week heb ik mijn dochter in mijn armen!!!

Ik ben zó verschrikkelijk blij want er is eindelijk een uitzicht ergens op :-)

Het rommelt flink na het strippen moet ik zeggen, dus wie weet dit weekend? vanavond? morgen?

We shall see, nog even en dan kan ik jullie gek spammen met foto's van mijn dochtertje :-)

dinsdag 1 maart 2011

Vreemde dagen

Riven is weer naar school. Normaal zou mij dat wat rust geven overdag. Maar eigenlijk ligt ons hele schema overhoop.
De oudste jongens zijn hier omdat deze nu vakantie hebben, manlief is ziek thuis en probeert nog zoveel mogelijk vanuit huis te werken en ik ren er tussendoor om de kids en manlief te verzorgen.
Nu heb ik de mazzel dat manlief Riven naar school brengt en weer haalt, dit hadden we afgesproken omdat ik dus echt niet meer op een fiets kan zitten. Normaal gesproken zou hij dan tussendoor naar zijn werk gaan, maar nu dus even niet door zijn ziek zijn. Gisteren heeft hij het nog wel geprobeerd, maar dat werd dus niks door de pijn.
Het was dan ook een hele rare gewaarwording om met mijn oudste zonen alleen thuis te zijn.
Geen Riven, geen manlief...alleen ons drietjes.
Je zou denken dan heb je een beetje rust, maar niets was minder waar, ik kreeg amper 5 minuten tijd voor mezelf, door vragen, eisen, gedoe, gezeik en geouwehoer.
En vandaag was niet veel anders, ik liep maar te rennen terwijl mijn lijf keihard schreeuwde om rust. Maar ja, buikjes moeten gevuld worden, boodschappen gehaald, afwas etc etc
En deze keer was ik dus in alles de lul. Mede ook omdat de kinderen nergens rekening mee houden.
Op dat soort momenten vind ik het heel moeilijk om te zien dat de oudste kids een héél andere opvoeding krijgen dan de jongste, zo lief en zorgzaam als hij is, zo egoïstisch en vervelend zijn de andere twee. En dit klinkt misschien heel gemeen, maar het is gewoon heel duidelijk te zien en het maakt dat ik me heel machteloos voel. Mijn oudste 2 kinderen groeien zo anders op dan dat ik zou willen, en zijn ze met z'n twee dan gaat het nog wel, maar zodra je Riven erbij zet wordt het ruzie.
En ook vanmiddag was het weer zo ver. De bom barstte en ik hoor zo'n hoop herrie van boven komen dat ik dacht dat er heel wat ergs was gebeurd, dus ik vloog de trap op om te kijken.
Maar nee hoor, ze liepen elkaar weer te zieken en af te troeven en dat monde uit in ruzie, waardoor de kleinste in paniek raakte en vervolgens in zijn ogen de schuldige beet, in dit geval zijn middelste broer. Het hele haagse scheldwoordenboek kwam voorbij en ik was pis en pislink.
Want deze mama stond net voor die ondankbare krengen muffins te bakken omdat ik dat vanmorgen aan de jongste had beloofd.
Je begrijpt ik was in staat die hele zooi muffins zo de vuilnisbak in te gooien.
Uiteraard volgde de zoveelste preek over samen spelen, respect hebben voor elkaar en als er wat is naar mama komen..... maar ja of er ooit naar geluisterd word? Volgens mij niet. Ik legde als straf niet meer gamen op, een half uur later kwam de eerste al vragen, mogen we even op de wii. Schijnbaar sprak mijn gezicht als antwoord boekdelen want hij droop meteen af.
Het was dus een hele chaotische en vermoeide dag en inmiddels ben ik compleet in elkaar gestort en lig ik op bed met een buik waar je nog geen vinger in kan prikken zo hard en steken in mijn rug.
Daarbij heeft manlief mij aangestoken met zijn uiterst nare hoest dus af en toe lig ik dubbel en hoest ik de longen uit mijn lijf terwijl elke spier zich dan strak trekt in mijn lijf en nog meer pijn doet.
Echt ik ben er wel klaar mee dat zwanger zijn :(

Donderdag mag ik naar de verloskundige en ik hoop echt met heel mijn hart dat al die weeën die ik heb geleid hebben tot het verweken van de baarmoedermond, want ik moet er niet aan denken zo nog dagen te moeten lopen, laat staan nog 2/3 weken.

Ik ben gewoon op, ik kan niet anders zeggen.

Morgenavond gaan de jongens weer naar hun vader en keert er wel weer wat rust terug in de tent, maar het maakt me ook verdrietig dat het zo moet gaan, dat hun bezoeken meer strijd dan vreugd zijn en most of all dat ik er niks aan kan doen, dan machteloos toe kijken, het over me heen laten komen, proberen mijn liefde er over uit te spreiden en maar hopen dat het ooit goed komt. De hormoontjes hebben het er mega zwaar mee momenteel....

Goed ik ga lekker met mijn neus in een boek, fijn naar een andere wereld, hopelijk brengt die wel wat rust....

Sorry voor mijn zeikblog ik moest het even kwijt...