Klein mannetje met je grote sterrenogen, je maanhuid en wit blonde haar. Mannetje die iedereen zo lief hebt, die vrienden wilt zijn met iedereen.....
Maar er achter komt dat de wereld soms een koude harde plek is, waar mensen lelijk doen, afwijzen en niet beseffen wat vriendschap is.
Ik vind het moeilijk om te zien dat je elke keer wordt afgewezen of niet wordt begrepen, dat je soms te gevoelig bent voor deze wereld. Een wereld die jij zie als een prachtig iets, waar je in staat met onbevangenheid en waar jij alleen maar wonderen ziet. Klein mannetje je lijkt zo op mij. Beiden zijn we naïef als het gaat om mensen, beiden willen we de wereld zien als alleen maar mooi, willen we het goede zien boven het kwade en worden daarom elke keer gekwetst en aan de kant geschoven.
Maar ooit klein mannetje zal je zien dat die onbevangenheid die wij delen, je mooiste goed is, dat juist dat er voor zal zorgen dat de wereld geen zwart gat voor je zal zijn, zal zorgen dat je onvoorwaardelijk en altijd lief zal hebben, hoe vaak je ook op je hart getrapt zal worden, het zal zorgen dat je nooit je dromen op zal geven en zal zorgen dat je zo bijzonder blijft dat als je nu bent. Dat je zal blijven geloven in de wereld van de elfen, zal blijven dansen met de wezens en zal kunnen blijven praten met het sterrenvolk.
Het is alleen zo jammer dat zo zijn, een pad is met veel pijn, veel lessen en veel hartenzeer. Maar weet dat er altijd een mama is, die is zoals jij bent. Die de wereld ook met andere ogen ziet, net zo onbevangen, net zo naïef en die al die pijnlijke lessen al heeft gehad. En jou altijd zal blijven aanmoedigen en zal begrijpen.
En je zal leren om nooit op te geven, zal leren om nooit te stoppen met dromen en je zal blijven leren dat de wereld een mooie plek is hoe donker deze soms ook lijkt.
Lief klein maankind jouw plekje in deze wereld wordt nog wel duidelijk tot die tijd hou je mijn hand maar vast en lopen we samen het pad van de Godin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten