Ik heb daar erg last van, maar de waarheid is dat ik niet in alles even goed ben en dat me dat ongelooflijk kan frustreren. Zo ben ik bijvoorbeeld geen huishoudelijk wonder. Ik heb een beetje een trauma ervan omdat ik vroeger thuis alles moest doen wat mij heeft opgezadeld met een ongelooflijke hekel aan bv afwassen en afdrogen.
Ik vind het soms een onmogelijke opgave om in een huis met 5 mensen en huisdieren alles spic en span te houden. Het is opgeruimd (en soms ook niet) en ik maak schoon, maar mijn hobby zal het nooit worden, mede omdat ik er compleet alleen voor sta. Manlief helpt uiteraard mee maar 95% komt toch op mijn schouders terecht en de kinderen zijn niet bepaald een hulp hierin eerder een last omdat zij de meeste zooi veroorzaken :S
Dan geld...bah wat een euvel soms, we hebben het zeker niet slecht, maar ik vind het soms zó moeilijk dat ik geconfronteerd wordt met schulden uit het verleden, dingen waarvan ik pas nu na 6 jaar pas een brief krijg :s WTF denk ik dan... En dan baal ik soms wel eens dat ik niet werk, ik wil dan ook zo graag mijn bijdrage leveren omdat dit shit is uit MIJN verleden.... En dan voel ik me zo hulpeloos, want ik wil het zo graag goed doen, ik wil het verleden uitwissen, gewoon een schone lei, niet de rompslomp van mijn bedrijf wat naar de klote is gegaan dankzij Mr Hypofysetumor, niet de shit van mijn ex, gewoon niks.
Maar ja dat gewoon niks is geen optie.
Het zelfde heb ik ook met mensen, ik wil graag helpen, wil er graag zijn, maar weet inmiddels dat ook dat niet altijd werkt, maar al te vaak is het een eenrichtingsverkeer en zijn alle goede bedoelingen van goed proberen te doen een keiharde deksel op mijn neus.
Dus ik wordt er soms een beetje moedeloos van... net als vandaag als ik weer geconfronteerd wordt met een aantal zaken, met in mijn ogen mijn eigen tekortkomingen...en dan helpen die zwangerschapshormonen al helemaal niet mee, die rothuftertjes, die maken het eigenlijk alleen maar erger en zorgen er voor dat ik eigenlijk keihard wil janken omdat ik het soms even helemaal niet meer zie zitten, ook op het pad van blij is het licht soms uit schijnbaar.... :(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten