Papaloze dag

Manlief is in Frankrijk, werken, saai! Ondertussen istie flink aan het panieken want oh ja, iets met bezine, staken etc...hij wilt toch ook wel weer naar huis vanavond. Eigenlijk valt het missen me mee. Ik draai goed, schijnbaar kan ik heel goed alleenstaande mama spelen, en Riven vermaakt zich eigenlijk ook wel en heeft nog niet lopen zeuren, ik verwacht dat tegen de avond pas eigenlijk.
Op woensdag is Riven altijd vrij dus vanmorgen geen ritjes op de fiets naar school en de boodschappen had ik gisteren ook al gedaan, dus ook daar hoefde ik me niet druk over te maken. Zelf het uitlaten van mijn 2 grote honden in mijn uppie is me gelukt! Ik mag trots zijn op mezelf.
Eerlijk gezegd geef ik toe dat ik me vandaag best verveel en dan gaan mijn gedachten met me aan de gang. En een voor mij redelijke kutopmerking van een moeder gisteren blijft dan fijn hangen en gaat me narren en irriteren....
Wat ze gezegd heeft zal ik verder buiten beschouwing laten, maar mevrouw was in complete shock toestand dat ik zwanger was van mijn 4de kind en toen ze er vervolgens achter kwam dat mijn 2 oudste kinderen niet bij mij woonde dacht ik dat ze zou sterven voor mijn voeten.
Echt mensen, wat is het toch, mag ik er op wijzen dat het vroeger abnormaal was als je een klein gezin had? En dat ik me soms schaam als ik moet vertellen dat ik zwanger ben van de 4de.... Wat is het toch? En dan ga ik het nog maar even niet hebben over mijn gezinssituatie, waarom kunnen mensen zo oordelen? Ze weten niet wat er aan de hand is, of wat er speelt....Ik wordt gezien als een debiel omdat mijn oudste 2 kids bij hun vader wonen, en vervolgens vinden ze het zielig voor me. Waarom vind niemand het nooit zielig voor al die vaders die van de moeders hun kinderen maar 1 a 2 keer per maand mogen zien? Waarom zou het voor een moeder zwaarder zijn als voor een vader, en let wel we praten hier wel over een vader die houdt van zijn kinderen he, niet zo'n hufter. Ik snap het echt niet, of nou ja eigenlijk wel, mensen slikken wat ze door hun strot word geramd en vinden het wel best, de hele wereld denkt het zelfde, dus denken ze daar ver in mee. Ik ben alleen maar trots dat ik heb kunnen kiezen voor mijn kinderen en daarmee zoveel mijn kinderen, hun vader en uiteindelijk ook mezelf heb gered. En ook al weet ik dat wat een ander denkt er niet toe doet, het kan me soms nog steeds raken.... en niet eens omdat het persoonlijk naar mij is, maar gewoon die gruwelijk domme onwetendheid van mensen en dat verschrikkelijke kudde gedrag, bah! Toevallig zag ik een buikband met Nr 4 erop...ik ben zo geneigd 'm te kopen....ik ben namelijk trots op mijn vierde spruit, maar ben inmiddels wel in staat een steungroep voor grote gezinnen te zoeken ;-)

Gelukkig had ik vandaag ook nog wel leuke afleiding hoor, bij mijn vriendin Sandra had ik gezien dat ze zoutdeegfiguurtje had gemaakt en dat voorbeeld had ik gevolgd en eergisteren gedaan met Riven. Uiteraard moesten deze ook een verfje hebben, dus vanmiddag hebben we de grote tafel ontruimt en vol gezet met kranten, verf, water en kwasten en kon de verfpret beginnen. Volgens mij is er geen mooier vermaak dan kliederen met water en verf (op zand en water na in de zomer hihi).

Nog lekker in zijn pyama aan de tafel, druk bezig met zijn kunstwerkjes.

Tja schijnbaar krijg je dit als je vraagt, vind je het leuk... LOL

De resultaten (let op die collie!! istie niet fantastisch!!we hebben zelf 2 collies)

En hier legt de kleine man de laatste hand aan zijn maantje :-)

Kortom dikke pret gehad hiermee, ze liggen nu fijn te drogen en dan kunnen er lintjes door heen en kunnen we vast een plant verblijden met deze kunstwerkjes :-) Vandaag wilde ik eigenlijk ook de bolletjes planten met hem, maar ja.... de regen laat niet echt toe om dat gezellig te doen, mits we 2 moddermonsters willen worden dan hahaha. Dus dat verplaatsen we maar naar als het niet regent. Tot nu toe vermaakt hij zich prima en kijkt hij erg uit naar het halloweenfeestje waar hij heen gaat zaterdag.

Ik ben best trots op mezelf dat ik steeds meer aan het ondernemen ben met hem. Ik heb zoveel moeten missen door mijn hersentumor dat ik me soms best schuldig voel. Gelukkig kan ik het nu weer een beetje goed maken :-) En we moeten nog even genieten van de tijd die we echt samen hebben. Over 4 maanden zal alles weer anders zijn. Maar gelukkig wel een anders waar we allemaal naar uit kijken.

Goed ik ga eens kijken of de kunst droog is ;-) Fijne dag allemaal!