Alleen mijn maag des te meer. Na wakker worden, douchen (onder koud water!!! ARRGH!!), en thee drinken en genieten van de zonsopgang, werd acuut doodziek van de lucht van gebakken eieren met spek, BAH BAH BAH, en daar rende in naar buiten om de vieze lucht uit mijn systeem te krijgen.
Eenmaal alles weer in rust, binnen mijn lemon-poppy muffin opgegeten alvorens we weer op pad gingen. Deze keer richting de Tor! :-)
Meidoornbessen along the way, mooi he?
Het weer was werkelijk fenomenaal, stralende zon, klein briesje, gewoonweg heerlijk! Bij de voet van de Tor, gingen iedereen steentjes zoeken om het belletje te luiden. Hiermee vraag je de blessing van de Godin om de Tor op te gaan en ik vind het als het ware een mooi ritueel om je gevoelens te emoties te sterken voor je er op gaat. Het doel van de mensen was natuurlijk zegening vragen voor hun tocht het labyrint in.
Ik raakte de bel met mijn derde steentje, het lijkt wel een gewoonte te worden als ik daar ben hihi. Dus ik distantieerde me iets van de rest om hun ook de ruimte te geven te gooien. Bij K. ging het ook snel zij zat goed in haar focus, bij Y & J duurde het wat langer, maar uiteindelijk ging het ook. Bij AM duurde het eindeloos en je zag de zwarte deken meteen rond haar trekken. Na vele pogingen lukte het haar ook, maar het humeur was afgezakt tot het nulpunt en een opmerking als nou ja ik ging het labyrint toch niet helemaal lopen, vond ik niet echt de spirit.... Ik heb me er maar niet over uit gelaten of me er bezig gehouden. Ik stond te genieten van de zon en me voor te bereiden voor de klim naar boven. Ook bij Manja en Nancy duurde het even, Nancy heeft altijd wel wat moeite met de focus voor de plek en Manja was haar focus compleet kwijt, maar na wat aanmoediging raakte ook zij de bel en konden we naar boven klimmen.
Voor een zwangere vrouw ging ik nog als een klipgeit naar boven en eenmaal boven waaide de wind keihard! Dit moment vond ik echt geweldig, dat gevoel van vrijheid!
Vrij in de wind!
Zwanger buikkie ook in de wind ;-)
Na even flink uitwaaien gingen ik nog even lekker in het zonnetje zitten tegen de St Micheals toren aan. Eigenlijk haat ik dat ding, echt zo'n mannelijk en vooral christelijk object op zo'n Godinnenplek is een doorn in mijn oog, maar hij dient zijn doel om tegenaan te hangen ;-)
Epic fail head shot van mij en Manja LOL
Nu was het tijd voor een moment voor mij en Manja, de sluitsteen. Ik liet de rest achter met instructies en samen gingen we naar de steen. Niet de meest makkelijke klim aangezien alle hoge vegetatie weg was en het glas was van de regen. Dus stapje voor stapje naar beneden. Maar het was de moeite waard.
Uitzicht vanaf de sluitsteen.
Op de steen heb ik een mooi ritueel gedaan voor Manja. We riepen de elfenkoning op om zijn wereld binnen te treden, hier mocht ze in de spiegel kijken om haar ware zelf te zien, te zien dat er geen muren meer waren en dat ze de wereld weer mocht betreden als een vrije dochter van haar volk als een wilde mustang vrij in de wind. Hier op deze plek ging ze ook een huwelijk aan met het mannelijke met een prachtig hart van eiken bladeren, wat later nog een hele bijzondere wending zou nemen die week. Een soort van be carefull what you wish for hihi. We bespraken hier mijn ook mijn focus, het aangeven van mijn grenzen, het niet meer meegesleept willen worden in de negativiteit van anderen. Het claimen wat mensen zo kunnen doen bij mij, jaloezie, haat, vrijheid.. Maar ook het feit dat ik nu het pad van blij was opgegaan voor mezelf en me daar na deze week compleet aan zou kunnen wijden, omdat ik dan vrij zou zijn van de taak die ik voor het afgelopen jaar op me had genomen. Ik voelde duidelijk de kracht van Boudica bij me op die plek en voelde me heerlijk en vrij voor de korte tijd dat we er waren. Het was echt even zorgeloos.
Ik op de sluitsteen (waar Manja een vossenstaart had vastgehaakt LOL)
Manja op weg van de sluitsteen naar de ingang van het labyrint.
Onderweg naar beneden van de sluitsteen naar de ingang van het labyrint, hadden we 2 ringen onder ons een mama schaap met 2 kleine lammetjes gezien. En wat gebeurde er toen wij bij de ingang kwamen, daar kwam mama schaap met haar 2 ukkies! We hadden gelijk op gelopen! Wat ongelooflijk lief!
Kleine fotomodellen :-)
Na de lammetjes en hun mama flink op de foto te hebben gezet was het toch echt tijd om de mensen het labyrint in te sturen. Allemaal met een boodschap. Ik vind dit altijd een bijzonder moment omdat je weet dat zie hier iets gaan vinden om meemaken van wat belang is, althans de meesten. Er gingen in dit geval van de groep 2 mensen het sterkst het labyrint in en dat bleek ook zo bij terugkomst. Bijzonder!
Een boodschap en dan het labyrint in, ook J. was er klaar voor.
Na iedereen het labyrint in geholpen te hebben gingen Manja, Nancy en ik onderweg naar het dorp voor scones! Nou heerlijk! Mijn ogen waren uiteraard weer groter dan mijn maag dus 2 scones met cream en jam én een kop soep waren te veel hihi. Dus heb ik 1 scone ingepakt voor later :-)
Hierna zijn we lekker naar de Chalice Well gardens gegaan om te relaxen en hebben we daar lekker liggen zonnen en genoten van onze gekochte drankjes en hapjes. Y. was de eerste die het labyrint uitkwam, zijn ervaring was er mooi en je zag hem gewoon stralen, hij was aangeraakt door de Godin in mijn ogen. Samen daar zitten praten en dingen doorgesproken, dat was gezellig. Na dik een uur kwamen ook AM en K de tuin in. En vervolgens J. Ze hadden allemaal een andere ervaring, maar die van K. was wel heel bijzonder. Voor haar ogen werd een konijntje gepakt door een bunzing. Voor mij een teken van Cerridwen die haar de ultieme vorm van transformatie heeft gegeven. Later is ze met Manja terug gegaan om het staartje van het konijntje te snijden als totem en kracht item voor later, want voor haar was een ultiem offer gemaakt. Ze kwam ook echt veranderd het labyrint uit. J. had vooral genoten van goede gesprekken die hij had en de muziek die er gespeeld werd boven op de Tor. Ik vermoed dat hier nog wel een boodschap in zal zitten voor hem, maar ik denk dat de Godin hem vooral een rustpunt wilde geven en laten zien dat hij goed op zichzelf kan zijn en dan ook vrienden kan vinden. Ik vind het een mooie les. AM heeft niet erg veel verteld en was vol emotie. De dassen hadden haar laten zien weer naar buiten te treden en op de sluitsteen had zij een mooie boodschap ontvangen van Cerridwen. Y. pakte al deze dingen als gespreksleider goed op om iedereen zijn verhaal te laten doen. Dit was mooi om te zien.
Vanuit hier zijn we naar het dorp gegaan voor nog wat rommelen en toen eten. Dit was erg gezellig ware het niet dat mijn knieën 3 keer zo dik waren en ik geen stap meer kon verzetten. Ik werd naar huis gestuurd met een taxi (samen met nog een paar) en dit was heel fijn! Ik kon niet meer en moest de pijn echt verbijten. Eenmaal thuis nog lekker zitten kleppen, deze nacht sliep ik als een blok, wat heerlijk was voor de verandering na al 3 jaar amper slapen of in slaap kunnen komen. Het was een mooie maar heftige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten