Vol koppie

Vandaag een creatief dagje. Van een schaapje (zijn vacht dan) een schilderij maken. Een 4 seizoenen schilderij. Of voor mij meer een jaarwiel schilderij. Ik heb er ongelooflijk veel zin in en het is een welkome afleiding na wat heftige gesprekken die ik gisteren heb gehad.

Gisteren van m'n beste vriendin hier en zij is echt de enigste die een spiegel voor me kan zijn en me ook echt door en door kent. En als je je dan voorstelt dat we elkaar niet eens zo lang kennen en elkaar ontmoet hebben op een beurs, is dat voor mij in ieder geval best bijzonder.

We hebben in ieder geval over veel dingen gesproken en die dingen brengen me vaak weer inzicht. Maar deze keer vond ik het toch wel intens. Zo intens dat ik het later ook nog heb door besproken met manlief. Ik voel me een beetje genaaid. Ondanks de afstand die ik neem van mensen schijnen ze me toch nog te kunnen raken. En dat wil ik niet. Zelfs vanaf afstand liegen ze tegen me. En ik wordt daar een beetje kriegel van. Want ik steek een hoop tijd en liefde in deze mensen.
Ik ben ook blij als ik straks van een aantal geen "last" meer zal hebben.
Ik geef mijn hart en ze maken het doelbewust kapot alleen maar om hun eigen doelen te bereiken. Ze proberen in gunst te komen door met een dubbele tong te spreken en ik kan daar gewoon niet meer tegen.

Gisteren hebben we kaarten getrokken voor onze reis naar Engeland die we gaan maken en mijn kaart was zo eng duidelijk over deze reis... ik kan er nog steeds niet over uit.
Maar het gaf me, dat was dan wel weer prettig, goed weer welke rol ik zou hebben in Engeland en hoe ik mij zal manifesteren als Godin tijdens de inwijdingen die ik daar zal geven. Erg mooi :-) Nu nog een bijpassende jurk ;-) Maar ook daar heb ik al een deel van gevonden. Ik kijk er naar uit en ben blij dat ik zo duidelijk leiding heb gevonden in de kaart van gisteren. Dat zal me een heel stuk helpen en de dingen duidelijk houden en mijn emoties ook vooral voor mezelf.

Het is lastig jezelf te geven en iets te moeten doen waar je niet achter staat. Voor nu heb ik het gevoel dat ik me daar maar echt 100% aan 1 iemand zal kunnen wijden... en ergens doet dat pijn. Want in allen heb ik net zoveel tijd gestoken.
Maar ja we zullen zien, ik heb alle hulp van de wereld. En zelfs meer.

Vandaag maar niet nadenken over die moeilijke vraagstukken, maar lekker aan de slag en de Godin weergeven door mijn handen via de wol.

Het komt wel goed, tijd heelt alle wonden. Ook deze...