Nieuw begin

Daar ben ik dan, alweer, denk ik.
Ik hield 3 blogs bij, maar gaf te veel van mezelf weg dus stopte ik. Mensen trokken me leeg. Maar iemand die graag schrijft kan niet lang zonder blog zitten. Dus begin ik opnieuw en laat ik nu de vervelende mensen achter wege.
Ik wil over alles kunnen schrijven.
Mezelf, mijn visie op dingen, natuurlijk ouderschap, paganisme, mijn leven als priesteres, mijn soms moeizame weg om beter te worden na een hersentumor en mijn zwangerschap.
Twaalf en halve week ben in inmiddels op weg. Misselijk, moe, compleet verrot. Mijn lichaam vecht zich 3 slagen in de rondte om in alles te voorzien voor dit wonderbaarlijke wezentje wat in me groeit.
Ik klaag soms graag, maar weet ook waar ik het voor doe.

Dit kleine ongeplande wondertje is me nu al zeer dierbaar. En heeft me nu al veel geleerd.
1 Van de grootste lessen tot nu toe?
Niet meer te vechten met opgeheven zwaard, maar met "slechts" liefde.
En ik voel me er sterk door. Sterker dan ooit ten voren. En dat is goed.

Wat kan ik zeggen over mezelf? Aangezien dit toch de introductie blog is.
Ik ben 29 jaar, getrouwd, heb 3 zonen, een lieve man (logisch als je getrouwd bent), ik ben priesteres van Avalon, ben een kleine eco-terrorist, geloof in natuurlijk ouderschap, maar ook in elfjes, natuurwezens, Goden en Godinnen. Ik leef volgens de seizoenen en geniet van de natuur.
Als "werk" geef ik opleidingen en workshop op keltisch gebied en over een paar jaar zal ik samen met mijn gezin verhuizen naar Frankrijk of Engeland voor het werk van mijn man.
In de korte tijd die ik nog heb in Nederland wil ik mij toeleggen op het leren van equintherapie en me voorbereiden op ons grote avontuur. Wat betekend dat ik a long the way nog een mooie cursus mag doen om Frans te leren, of zoals ik het ook wel uitdruk: dierengeluiden leren uitstoten... Prachtig land, maar niet mijn taal... dus wordt nog een dobber.
Ik ben er in ieder geval klaar voor, voor alles en ga niets meer uit de weg.

Ik heb veel moeten doorstaan de afgelopen jaren, en ben eindelijk gaan staan en heb gezegd dit ben ik, leer er mee leven of loop er van weg.

Dus ik ga weer lekker schrijven, mezelf zijn, en mijn wonderbaarlijke reis in dit leven voortzetten met een lach en soms met een traan.

Enjoy the ride!
Thessa