Heftig ochtendje

Hoera de zon schijnt! Dat was zo'n beetje mijn eerste gedachte vanmorgen toen ik naar buiten keek. Ik werd al super lief wakker gemaakt door Riven, die met zijn hoofd op mijn buik ging liggen en zei, mam ik vind je lief en de baby vind ik super lief *zucht* Maar het mooie weer gaf me de mogelijkheid om samen met Riven naar de zaailing te gaan. (zaailing is onze biologische winkel). Dus zo geschiedde, schoenen aan, jassen aan, tas gepakt, deur open en blaf, grom grauw, mijn kind begint te gillen en in een reflex trek in mijn kind naar me toe en trekt de buurman de hond naar zich toe en flikker ik de deur dicht. Kind compleet in tranen, helemaal overstuur. En ik sta te trillen op mijn benen.
Ik heb pijn mama, ik heb pijn...ppfff
Maar even kijken. Broekje wat naar beneden en daar een hele diepe lelijke kras van de bijtpoging van de doberman... Wat ben ik de Godin dankbaar voor moederlijk instinct want als ik hem niet zo snel naar binnen had getrokken had hij zo een stuk uit zijn beentje gebeten.
Troosten, vasthouden, knuffelen, gerust stellen. Gaat het liefje, wil je nog wel boodschappen doen?
Ja mama, ik ben er klaar voor...ppff gelukkig.
En toen mijn grote onvreugd staan mijn 2 ganzen aan de overkant van onze voordeur en daar is hij een week of 4 ook door aangevallen, maar die sloeg hij na gillen van zich af met een gruwelijke kung fu klap. Maar hij vind ze niet leuk en de schrik van de hond zit er nog in. Ik pluk mijn fiets uit de schuur en ja hoor de volgende buurman met een hond. Die los loopt..een zwarte. Riven gelijk in de stress, mama hij gaat me toch niet bijten he?! Ik zeg nee nee, deze doet niks, maar ja maak dat een kind maar eens wijs wat zojuist de schrik van zijn leven heeft gehad.... Ik zet hem maar snel op het kinderzitje en zo fietsen we naar zaailing.
Hij is weer rustig en helpt op zijn gemak met het uitzoeken van lekkere dingen. Ik heb het idee dat Riven een voedselallergie heeft, dus afspraak 1 is koemelk uitbannen om te zien of het dan beter gaat. Samen gaan we op zoek naar lekkere dingen zonder "koe" erin. En al lachend vinden we havermelk met vanille smaak (en zonder suiker!! YES!!) en kopen we een fles kindersap en van alles vrije (gluten, meel ei, soja etc etc) koekjes, en ach vooruit ook nog een lollie (ook zonder suiker). We hadden afgeproken meer gezonde dingen te snoepen, dus ook een bos worteltjes en een komkommer gaan mee, en riven zoekt zelf appeltjes uit die hij in een zak mag doen. Zo de hond is weer vergeten en samen rekenen we af, stoppen alles in de tas en fietsen weer naar huis. Voor de deur geen honden, geen ganzen. Alleen in ons eigen huis 2 grote zwarte neuzen die maar al te graag willen zien of "hun" kind nog in orde is, want instinctief voelen ze het en ze doen heel rustig en lief. Ik zeg kijk Riven ze zijn ook geschrokken en willen weten of het goed met je is. Gelukkig begint hij meteen te praten tegen onze eigen honden en steekt zijn neus bij Sky (onze oudste collie) in zijn nek. Pfew denk ik dat vertrouwen is gelukkig niet weg, je weet het immers maar nooit.
We ruimen de boodschappen op, nemen het pak koekjes mee naar boven en schenken een glaasje kindersap in (damn wat lekker!). Ik bedenk me dat ik me van geluk mag spreken dat ik de tussendoor dicht had gedaan anders had Lasco(onze wat jongere collie) meteen gaan knokken met de doberman...
Ik bel manlief toch maar even om de schrik (die erbij mij nog wel inzit) even van me af te praten. Na het telefoontje voel ik me ook goed, en geniet Riven lekker van zijn koekjes en sap en is trots dat hij het lekker vind. Wat heb ik toch een dapper mannetje.  :-)