Vechten met liefde

Wat een druilerige morgen. Mijn hoofd zit vol gedachten als ik samen met mijn zoontje door de miezer naar school loop. We babbelen en kijken naar de vele gekleurde slakken op het pad en ontwijken ze. Dan een groep ganzen, duiven, meeuwen. Het blijft eigenlijk een leuk wandelingetje zo naar school, regen of niet.
Als ik terug loop kan ik de herfst gewoon ruiken. De geur van dode bladeren, regen en een nog zachte bijna warme wind. Ik hou van dit seizoen.
Ik denk na over wat Boudica me zei 2 weken geleden. Flarden van dat gesprek gaan door mijn hoofd en het geen wat het meeste blijft hangen is. Vechten met een zwaard geeft meer directe voldoening...je hebt namelijk direct resultaat. Vechten met liefde is een ander verhaal, je kan een slag toebrengen, die pas veel later zijn uitwerking zal hebben.
Zo voelen mijn gesprekken van de afgelopen tijd. Alsof ik klappen uitdeel die geen effect hebben, maar pas later zijn uitwerking zullen hebben. Althans dat is dan waar je op hoopt.
Gelukkig maakt de geur van de herfst me al snel weer vrolijker en wandelen ik weer op het pad met de slakken naar huis. Her en der blijf ik even staan. Ik vind ze zo leuk met die gekleurde huisjes, licht geel, donker geel, roze en bijna bruin/rood. Ik kan er van genieten al die kleurtjes, mede ook het feit dat ze hier over het pad kruipen en niet op mijn terras en daar de plantjes opvreten.
Nu thuis weer binnen zo achter de laptop denk ik aan mijn tweede oudste zonen. Gisteren heb ik ze gesmst, en ook gebeld, maar geen gehoor...wat een domper blijft dat toch, ze hebben het vast te druk en dat is alleen maar goed. Maar ja moedergevoel wilt graag gehoord worden en nu tel ik maar af tot vrijdag tot ik ze weer zie. En dan kunnen 3 nachtjes slapen ineens wonderlijk lang duren. Maar ik ben bang dat het niet anders is. Inmiddels komt Engeland steeds dichterbij, nog 20 nachtjes. De voorbereidingen zijn in volle werking. De nevelen doen bij sommigen hun werk al en dat is mooi om te zien. Ik heb goede afspraken gemaakt met mijn hulpjes en heb daardoor meer vertrouwen in de reis. Niets kan de pret nog drukken :-)
Zo meteen maar eens lekker in de kookboeken duiken, ik heb een bui om lekker te koken en in de keuken te staan. En met ukkie op school heb ik daar mooi de tijd voor. Vandaag maar een dagje van rust, warmte en vechten met liefde.

Fijne herfstdag!
Thessa