Wat een avond, wat een nacht, wat een dag.

Had ik gisteren al een slechte dag door het niet bepaald goede nieuws uit het ziekenhuis, werd ik gisteravond nog even verrast met een extra hartaanval. Net klaar om lekker naar boven te gaan en mijn bed in te kruipen verlies ik ineens een flats vocht. Paniek! Dit zijn toch niet mijn vliezen...of toch wel??
Het ruikt niet naar plas...shit shit shit....wat nu?
Ik bel mijn moeder om te vragen of zij dit wel eens had gehad...nee dus en vervolgens bel ik de verloskundige...toch maar even langs komen om het te laten controleren.
Dus vriendin gebeld om hier te waken, er lag immers als een klein mannetje te slapen en op naar het ziekenhuis, wat gelukkig heel dicht bij is.

Eenmaal daar aan de monitor, uiteraard allerlei beschamende dingen die je als vrouw allemaal NIET wilt om na anderhalf uur tot de conclusie te komen, het was geen vruchtwater...pfew.
Schijnbaar toch een flinke por gehad van de dame en plas laten lopen ofzo..... al moeten we bekennen dat ik dan héél mooi geur en kleurloos kan plassen hahaha weten we dat ook weer :D

Uiteraard eenmaal thuis super super moe, maar zoals manlief al voorspelde, nu ben je moe, straks in bed lig je weer naar het plafond te staren en zo geschiedde.... GGrrrr
Tevens moet ik nog even zeggen hoe blij ik was dat manlief zo rustig en kalm kon blijven terwijl ik zo bang was en in de stress zat...manlief is fantastisch (^o^)

De hele nacht dus liggen rommelen, veel harde buiken en veel nadenken. Ik kwam tot de conclusie dat ik erg blij was met de mensen op de afdeling verloskamers, veel liever, begripvoller en bekwaam dan de mensen van de afdeling verloskunde zelf, dus dat schept wel moed voor de bevalling.

Maar aangezien ik dus amper een oog had dicht gedaan had ik maar het besluit genomen om deze ochtend weer terug naar bed te gaan zodra ik klaar was met de mannen de deur uit sturen. Daarbij mocht ik om 7 uur weer fijn mijn volgende antibiotica pil (heerlijk hoor die oplosbare KOTS) dus ik moest er sowieso wel uit. Dus hup Riven aankleden, boterhammetje maken, drinken inpakken, fruitje inpakken, haartjes doen. Terwijl manlief zijn eigen dingen afwerkt. Het spul even uitzwaaien en toen lonkte toch echt mijn bed. En oh wat is dat heerlijk als er dan ook nog een zonnetje onder de luxaflex doorpiept :-)
Slapen deed ik niet maar ik heb wel heerlijk liggen soezen tot half 11 om vervolgens lekker een hete douche te nemen.
En dan na het douchen een grote kop thee en in m'n nieuwe hangei lekker in de zon, genieten van het groen wat zich her en der al laat zien op de planten en bomen op het terras, gewoon even helemaal NIKS!

En wat een heerlijkheid om naar school te kunnen fietsen in een zonnetje zonder storm! En zonder vrieskou! Niet dat het fietsen zo pretje is, maar dit maakte het stukken aangenamer.
Bij school aangekomen werd ik begroet door een supervrolijke Riven die inmiddels helemaal gewend is op zijn nieuwe school en ook aan het feit dat hij tot kwart voor drie gaat. En kreeg heb ook nog eens terug in de zelfde broek, verleden week was meneer bijna elke dag nat.... meneer vind het zó leuk dat hij gewoon vergat te plassen. Maar met een beetje hulp van de juf gaat het nu super goed en is hij deze hele week en de afgelopen vrijdag gewoon droog geweest (en ook nog steeds schoon by the way!)

Samen zijn we langs de biologische winkel gegaan, ik was zo stom geweest om te buigen voor het feit dat hij graag yoki wilde (hormonen maken een mietje van je, die weerstaan geen blauwe smekende kinderogen), resultaat: kind onder de uitslag.... Kom mezelf wel voor me kop slaan.
Nu samen gewoon weer een lekker smaakje haver en rijstmelk gekocht, en de yoki door de gootsteen gespoeld, samen met Riven, met de afspraak géén yoki meer, nooit meer.

Onderweg naar huis moesten we ook nog langs de apotheek want gisteren hadden ze maar 5 pillen en ik had er meer nodig...grrr en eenmaal thuis, parkeer ik eerst de fiets op de tenen van Riven, hij wilde helpen de boodschappen te pakken en ik was aan het worstelen dat zware kreng dichter bij de muur te krijgen. Dat dichter bij de muur lukte, maar dus ook op zijn tenen... En terwijl ik mijn kind staat te troosten laat ik mijn fietssleutel in de put vallen ARGH!
Gelukkig zat de put vol blaadjes en wist ik waar ijzerdraad lag, dus deze mama een hengeltje gemaakt en godinzijdank kreeg ik de sleutel er weer uit :D

Binnen alles uitgepakt en toen mocht ik al weer een pil (ik was al 25 minuten te laat volgens het schema, foei!) en nu even niks.... Riven heeft eten en drinken en speelt lief boven, de huisdieren liggen in comatische toestanden verspreid door het huis, het zonnetje schijnt nog steeds...dus tja.... ik denk dat ik maar weer ga voor thee in m'n hangei, ín het zonnetje! LOL

Wat een complex leven heb je toch als zwangere vrouw hahaha ;-)