Het rommelt en blijft rommelen, hier in het land der zwangeren. Hadden we eerst alleen nog "maar" harde buiken en steken in de onderbuik als oefen weeën, nou hoera, deze hebben zich nu omgezet in oefen weeën in de rug... En deze doen gewoon pijn en dan bedoel ik PIJN met grote letters.
De hele ochtend bracht ik door in bed rollend van mijn ene zij en weer terug naar de andere. Gelukkig was manlief ook niet helemaal achterlijk en had zoiets van blijf maar liggen, ik breng je antibiotica en een kop thee, ik kan ook wel Riven zijn brood smeren en zijn beker vullen met drinken.
Wat een heerlijkheid! Want laten we wel wezen, als je pijn hebt is het nou niet echt een pretje om door het huis te gaan rennen om van alles te doen.
Dus ik slokte mijn antibiotica naar binnen, bbrrrr, en genoot daarna van mijn thee en het gezellig geklets van Riven die toch liever zijn moeder gezelschap hield dan beneden tv keek of zijn vader lastig viel ;-)
Dat hij mijn buik elke keer wilde kroelen was wat minder, maar ja toch ook super lief, dus bijt je je tandjes even op elkaar en gun je dat kleine ventje dat moment met zijn zusje.
Toen het tijd was om te gaan kreeg ik van beide mannen een dikke knuffel en rolde ik me nog eens op. Om 9 uur ging ikt och mijn bedje uit, gedreven door honger, maar na een uur wist ik niet meer hoe ik moest zitten, hangen, staan of liggen, dus ging ik maar weer terug naar bed, stapel kookboeken mee en m'n laptop en dan maar boven vertoeven.
Uiteraard kwam er niks van laptop of van boeken, want mijn rug deed gewoon te zeer.
De laatste loodjes hou ik mezelf maar voor, maar ja die schijnen niet het leukst te zijn. Eenmaal in de middag mocht ik weer op mijn fietsje om de kleine man te halen en hoera ik had wind tegen en het regende.... Ik had meteen maar Riven zijn fietshelm van de kapstok gepakt, onder het mom, als we glijden of vallen, is je koppie veilig. Puffend kwamen we aan op school, waar ik werd begroet door een super blij mannetje. Ze hebben al een tijdje het thema winkel in de klas en deze week was meneer al bakker, slager, en vandaag mocht hij bloemen maken voor de bloemenwinkel, hij was zó trots!
Want vanmorgen had hij al gezegd dat hij hoopte dat hij in de bloemenwinkel mocht zodat hij mooie bloemen kon maken voor mama *smelt*
Morgen mogen de ouders komen kijken en ik kijk er nu al naar uit.
Want ondanks het feit dat ik dubbel lig van de pijn en ongemakken kan ik zó ontzettend genieten van Riven. Veranderd van schuw wezentje tot super vrolijk mannetje, met praatjes, sprankelende ogen en vol levenslust!
Iets wat ik heel erg gemist had het afgelopen half jaar.
Dus dat maakt dat weer een hele hoop goed.
Morgen zijn we alweer 35 weken (wat inhoudt dat ik dan nog 35 dagen moet)...... nog maximaal 5 weken en dan zijn we opnieuw ouders...ouders van een klein meisje.....
Vind het nog steeds ongelooflijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten