(de sneeuw die buiten valt nu in ieder geval NIET)
Dromen van de toekomst...tja wie doet dat nou niet. Maar leef je er ook naar?
Zo nu en dan maak ik de balans op. Waar word ik gelukkig van?
Kloppen mijn dromen en wensen nog wel. Beloop ik nog steeds het pad wat ik graag wilde en ga ik liever niet een zijspoortje proberen?
Vandaag heb ik even zo'n dag dat ik denk, wat wil ik ook alweer?
Waar word ik gelukkig van.
Ik weet nu al een aantal maanden dat we de mogelijkheid hebben naar Frankrijk te verhuizen. En ik heb veel hier over nagedacht. Red ik het wel daar? Hoe moet het met de kinderen? Kan ik mijn geluk vinden daar?
Kan ik daar mijn droom vinden. Past het bij wie ik ben.
En vandaag kwam ik eigenlijk tot de conclusie ja.
Kort en simpel ja.
Ik als natuurmens krijg dan de kans in een stuk ongerept natuur te wonen, mijn huis zo zelfvoorzienend mogelijk te maken. Een grote moes en kruidentuin te onderhouden. Een plek te hebben voor paarden en mijn priesteressenwerk. Ik zou me vrij voelen van het moeten, de maatschappij, van ergernissen die me soms lijken te wurgen.
Ik zou kunnen zwerven door de bossen, mijn kinderen nog meer kunnen meegeven wat ik graag wil. Ik zou wat onbezorgder kunnen zijn...
En zo weet ik nog tig positieve dingen op te noemen en dat is goed.
Ik weet inmiddels meer positieve dan negatieve dingen op te noemen en dat is nog veel beter :-)
Erger nog, het liefste zou ik morgen al gaan. Maar ja ik weet dat we hier eerst nog wat dingen te doen hebben en moeten afmaken voordat we kunnen. En dat is ook belangrijk. Je kan geen half werk achter laten.
Vandaag werd ik geconfronteerd met een flink staaltje materialisme en ik denk dat toen het kwartje viel van, ja ik wil het, het is goed, het moet zo zijn.
Dus ik kan denk ik nu echt vanuit mijn hart zeggen, Frankrijk here I come!
Ik ben het wereldje hier een beetje zat denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten