Ziek

En toen sloeg het bij mama toch door. En werd ik vanmorgen compleet kapot wakker, huilend van de pijn.
En wat een fantastisch kind heb ik dan die dan zegt, dan moeten we thuis blijven mama, en dan ga ik je op je buik aaien dan gaat het wel weg. En papa die boos deed tegen mama, waardoor mama nog harder moest huilen, die moest maar snel even sorry zeggen.
En zo kroop er een mannetje van 4 op schoot om zijn moeder te troosten en te aaien om haar beter te maken....
Wat heb ik toch een fantastisch kind.

En nu moet ik maar heel hard proberen me niet schuldig te voelen dat we vandaag niet mee doen aan het kerstspel op school.  En me niet schuldig voelen dat ik echt geen ruk kan.
Mijn lijf is op, het is gewoon echt op, en ik kan er gewoon niks tegen doen en dat frustreert me zo. Maar ja kan ook niet zoveel verwachten nadat dat zelfde lijf zich door een tumor heen sleepte met pijn en moeite.
Ik voel me zo ongelooflijk k*t, ik hoop dat het nog een beetje bijtrekt anders worden het 13 hele, héle zware weken.....

Liefste kind van de wereld :-)