Dus vliegen en vleugellam zijn.
Tussen zorgen en zorgeloos.
Altijd tussen de uitersten.
Bestaat er een balans te vinden tussen extremen?
Is er een pad daartussen wat enigszins te belopen is?
Of kan je het alleen belopen met hulpmiddelen?
Vandaag overwint de wanhoop, de zorgen en voel ik me vleugellam.
Ik wil kunnen genieten, zorgeloos kunnen zijn en op kunnen gaan in de vreugde.
Maar mijn gedachten zijn vervuld met vragen, met zorgen, met onzekerheid. Ik probeer rust te creëren in mijn hoofd, maar de stormen weigeren te gaan liggen.
Ik wil maar ik kan niet, en dat drijft me tot waanzin. Mijn grenzen worden elke keer gerekt, mijn hart elke keer gebroken, en ik kan er niks tegen doen, ik kan me niet wapenen, ik kan het alleen maar ondergaan.
En zo blijf ik gevangen tussen uitersten.
Ben ik nu even vleugellam en wacht ik weer op een moment dat ik kan vliegen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten