Gisteren was een druk dagje. Ik had alle jongens thuis, dus ik had een herhaling van het weekend. Gegil, gejank, geruzie, poepbroek, gezeik en gezeur. Ik voelde me compleet gesloopt aan het einde van de dag en kon mijn ogen amper open houden. In de ochtend had ik lekker zitten fröbelen met mijn vilt maar toen de jongens er eenmaal waren kwam er nog maar weinig uit mijn handen omdat ik te druk bezig was met waarschuwen, boos worden, kind troosten en dienstmeisje spelen. Klinkt niet erg positief he?
Nee vind ik ook als ik het zo terug lees en schaam me ergens dat ik me zo moet uitlaten over een moment dat mijn oudste kinderen hier zijn. De hele oorzaak van alles lijk ik maar niet te kunnen vinden evenals de oplossing niet.
Mijn jongste was zo moe en gefrustreerd dat hij gisteren bijna een uur heeft zitten huilen en vanmorgen liever thuis bleef dan naar school ging. Dus bleef hij vandaag maar een dagje thuis. Hij sliep zelfs nog vanmorgen toen wij al wakker waren, en dat is iets wat nóóit voorkomt. Hij zei ook, ik ben zó moe. Dus een dagje thuis kon geen kwaad vond deze mama, zeker gezien feit dat morgen sinterklaas ook op school komt dus dat zal hij ook wel hyper terug komen van alle indrukken.
Dus deze ochtend zijn we rustig opgestaan, lekker samen ontbeten en wat gedronken. En vooral heel veel geknuffeld, bij alles wat hij doet moet een knuffel volgen. Ik vind het niet erg, ik snap hem wel, veiligheid en geborgenheid. Dus kom maar op met die knuffels.
Straks gaan we samen koekjes bakken, hier zijn we allemaal gek op haverkoekjes en die zijn lekker makkelijk te maken, dus een leuk klusje voor de middag. Hij kreeg niet zo lang geleden een eigen baksetje dus die kan hij nu weer mooi gebruiken. Een beetje quality time voor zijn gekrenkte zieltje.
Voor de oudste twee was ik vanmorgen vol goede moed begonnen aan een muts haken, maar ik bleek toch een naald groter te moeten hebben en die had ik nou net niet in huis, grom!
Dus morgen maar even de stad in voor een naald nr 6 zodat ik dit weekend de mutsen kan maken en misschien nog een sjaal erbij.
Hebben ze het wat minder koud op de fiets.
Ondertussen valt de sneeuw hier met bakken uit de hemel en is alles weer opnieuw wit. De vogels snoepen van de vetbollen en de appels op het terras en de katten liggen als verslaafden te kijken en maken er de meest bijzondere geluiden bij hahaha.
Ik ben stiekem blij dat ik er niet uit hoef voor ver weg dingen als boodschappen enzo. Het is mooi om te zien als die winterpret, maar ik heb het niet zo op de kou, zeker nu niet, ik ben zó bang te vallen :( Sinds mijn hersentumorvriendje is mijn evenwicht niet helemaal optimaal en mijn lijf is door mijn pijnlijke bekken en gewrichten ook niet echt in balans. Dus al dat geglibber is een aanslag op mijn lijf. Neemt niet weg dat ik vanmiddag even de hoek om loop (500 meter LOL) naar het park zodat Riven nog ff met sneeuw kan spelen. Want wat is er nou leuker voor een kind?
Ga ik nu maar lekker snuffelen tussen mijn patronen en nog wat zitten hobby-en terwijl ik geniet van een kop warme thee.
Fijne winterse dag allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten