Vriezende ochtend

Sneeuw op het terras vanmorgen

Deze zwaan sliep nog heerlijk vanmorgen

Wakker van de flits...sorry zwaan.....

Vanmorgen ook maar Riven zijn appelkaarsje aan :-)

Mannen-samen-weekend (en verloskunde)

Nou ja dat het niet echt een weekend was om over naar huis te schrijven hadden jullie al vernomen. Gelukkig lopen er ook nog wel wat harige dingen rond die maar al te vaak een glimlach op mijn gezicht weten te toveren. Zo bleken de mannelijke huisdieren alleen maar bij de man in huis te willen liggen.
Niet echt iets voor mijn kater Bran, maar schijnbaar was mijn manlief de enigste die hem kon bekoren momenteel. (nou is het ook zo dat zodra hij bij mij ligt hij net zo lang geschopt wordt door de baby tot hij weg gaat LOL) Voor  manlief op zich niet zo'n probleem, maar het werk wat hij nog moest doen voor de zaak, werd ietwat bemoeilijkt....

Want zeg nou zelf, echt makkelijk is het niet om met een zwar(t)e kater op je hand de touchpad te "besturen"

Maar ja dit schattige koppie, maakt dat je de kramp in je hand maar voor lief neemt ;-)

Ik kan vertellen het duurde wel wat langer, dat werk van manlief :D

En zo heb ik mijn eigen persoonlijke schaduw. Overal waar ik zit, ligt deze bol wol naast me:

Sorcha kan in no time in coma liggen, zo ook hier :-)

Eerst lag ze alleen maar op schoot, maar dat was niet erg handig, want elke keer als ik of aan het handwerken was, of achter de laptop zat, lag die pluizebol best in de weg. Dus ik heb haar geleerd naast me te liggen. En dat werkt. Zelfs in bed ligt ze naast me, het liefste tussen manlief en mij in. En als er geen plek is ga je gewoon precies boven op die 2 menswezens liggen, en zak je zodra zich er 1 omdraait er als nog tussen en lig je gewoon waar je wilt liggen. Daar doet Sorcha helemaal niet moeilijk over. En ik me soms afvragen wat die bochel op mijn rug is....

Maar manlief was wel meer de "pineut" dit weekend. Schijnbaar missen onze dieren hem door de weeks en proberen ze dat goed te maken in het weekend. En dan krijg je manlief relaxt op de bank, waar eerst een hond bij je voeten komt liggen, vervolgens een hond boven op je en omdat er geen plek meer was voor de zwarte katert Bran besloot hij dan maar weer half op de hond te gaan liggen. Dan krijg je dit dit soort effecten:

Lasco (hond) en Bran bij de baas op schoot (de andere hond ligt bij zijn voeten LOL)

En zo kan dat dan, als ze de kans krijgen, uren blijven liggen. En ik maar klagen dat ik het koud had en manlief smolt weg op de bank...ja dat wilt wel met thermodekens hahahaha. Maar toch zijn dit momentjes die dit weekend een lach op mijn gezicht wisten te toveren.

Vanmorgen werd mijn humeur ook weer fijn naar het nulpunt getrokken (net als het weer trouwens, wat een kou!!!). Ik had vanmorgen een afspraak bij de verloskundige. Ik me verheugd want ik had nog wel wat vragen en er zouden nog wat dingen door besproken worden mbt de bevalling en ik wilde graag doorverwezen worden naar iemand voor mijn bekken.

Jaahaa, zegt het ziekenhuis, als je nou elke keer op de zelfde dag komt, dan heb je tenminste de zelfde mensen... zo geschiedde dat ik dus wederom op maandag een afspraak had gemaakt.

Nee wat tref ik een middeleeuwe bitch from hell :S en niet mijn "eigen" verloskundige....

Nog geen aardig woord kon er vanaf, geen informatie over zo ligt de baby, toen ik vroeg over de bekken, moest ik maar even aanwijzen waar de pijn zat, alsof ik na 2 keer bekkeninstabiliteit niet weet wat het is.... , dat ik daar inprincipe geen hulp voor kon krijgen, alleen oefeningen. Dus op aandringen kon ik nog het telefoonnr krijgen van iemand in Oegstgeest, een fysio terwijl ik een osteopaat wilde... En hoe haalde ik het toch in mijn hoofd géén kraamzorg te willen?! Hoe ik dat wel niet ging doen?!

Ikke nou ehm... ik kan zelf heel goed mijn baby in bad toen en aankleden hoor, dit is namelijk mijn vierde en mijn man neemt 2 weken vrij. Ja maar je moet toch iemand hebben die de wasmachine aanzet? Ja dat is nou net het probleem zo'n verzorgster mag alleen maar de wasmachine aanzetten ja, het vullen en leeghalen, mogen we fijn zelf doen, net als alle andere huishoudelijke klussen in huis waar hulp handig zou zijn, dat staat nadrukkelijk in het contract. De kraamverzorgster mag zich alleen bezig houden met de zorg van moeder en kind.

Nou dan zijn we snel klaar, manlief zorgt voor de baby en voor mij. Ik hoef namelijk geen vreemd iemand die aan me zit en ook niet in mijn huis. En ik heb het de vorige 2 ook zonder kraam gedaan dus nogmaals bedankt.

En dan tegen manlief, en u kunt zomaar vrij krijgen? 

Damn it, ja dat zeggen we net toch hij neemt 2 weken vrij en als hij 4 weken vrij moet nemen dan neemt hij er 4 vrij...ttsssss.

Voor al mijn vragen was geen ruimte, de dingen die ik zei waren niet goed, en in alles wat ik probeerde te vragen werd ik afgekapt.

Dus ik compleet gestresst de deur uit. Staan we bij de balie voor een nieuwe afspraak (waar ik erg aardig geholpen werd, want het rooster voor over 5 weken was er niet, maar als ik nou half december even belde dan kon ze er voor zorgen dat ik deze kenau niet meer zou krijgen) komt dat kreng ja ik zie dat je nog geen bloed heb geprikt dus ik WIL dat je dat nu even gaat doen en ze loopt weer weg. Oh wat stond ik op ontploffen want er was wel bloed geprikt, 4 maanden geleden al, maar dat hebben ze kwijt gemaakt GROM!!

Bij het bloedprikken ook al mensen met gruwelijke ochtendhumeuren, dus mijn hormonen gingen van standje verdrietig, naar standje bitch en eenmaal buiten naar standje janken :(

Dus wat heb ik vandaag gedaan bij de verloskundige? Ehm nou geen idee, maar het hartje van de baby klopte..... (en toen ik zei daar ging ik wel vanuit, krijg ik als antwoord, ja maar jij mag het dan wel voelen, dat kunnen wij niet weten....ARGH!!!!)

En laat ik het verhaal van het naar school brengen van Riven deze ochtend maar even achterwege laten want dan wordt ik echt pissig. Laten we het houden op GEEN communicatie over advent wat leidde tot een berg huilende kinderen, verwarde ouders en een compleet onduidelijke situatie... Ik hoop maar dat Riven het leuk vond...

En nu ga ik thee zetten, knuffelen met mijn kleine meisje (schop*bonk*duw*draai) en dan de kou in, mijn kleine pluis halen en die eens fijn knuffelen, heeft mama wel behoefte aan namelijk.

Fijne manic monday allemaal!

Gebroken Moeder Hart

Manlief rijdt de straat net uit, om mijn 2 oudste naar hun vader te brengen. En ik, ik zit huilend op bank. Tranen van machteloosheid stromen over mijn wangen. Ik snap dingen niet. Ik maak me zorgen. Ik ben ze kwijt.
Ik ben een bijzaak, slechts iemand voor geld, mijn ex heeft op de meeste gebieden gekregen wat hij wilde. De macht en dan ook absolute macht over zijn kinderen. Hun gevoel voor mij gesloopt. Slechts een oergevoel wat in tijden van nood optreed, op de momenten dat het moeilijk wordt ben ik de back up, de gene op wie ze terug vallen, bij wie ze terecht kunnen. En ja ik weet het, geen onbelangrijke rol. Maar voor de rest ben ik niks. Ik ben een hotel om het weekend, waar we kunnen doen en laten wat we willen, waar we schijt hebben aan, broertje terroriseren ten top, moedwillig niet luisteren en denken fuck it mama.
Leuk he zo'n vader. Zo'n vader die zijn zonen zulke dingen leert, hun moeder zwart maakt, maar ondertussen wel die moeder nodig heeft om ZIJN reet elke keer te redden. Zo'n vader die niet even kijkt of zijn zonen wel een dikke trui aantrekken nu het vriest, of even kijkt of de nageltjes wel geknipt zijn.... Om maar even 2 voorbeelden te noemen waarvan mijn nekharen weer overeind gingen staan. Daar kijk je toch naar? Je zorgt er toch voor dat je kinderen warm aangekleed zijn met dit weer?
Ja maar papa vergeet te wassen, nou weet je dan is papa een ongelooflijk stomme lul (en ja dat lucht even op om dat hier te zeggen want tegen mijn kinderen mag en zal ik dat niet zeggen)
En dan gisteren 3 en vandaag 4 poepbroeken van de jongste die enerzijds zó blij is als zijn broers er zijn, maar anderzijds gesloopt wordt in zijn hele zelfvertrouwen. Over 2/3 dagen is het weer voorbij tot het weekend dichterbij komt dat ze weer komen. Daartussen is het gelukkig schoon. Wat een zeker jongetje is een schoon jongetje.
Ik weet het gewoon niet meer, ik voel me machteloos, verslagen, en hoe leg je dit aan iemand uit? Aan mensen die alleen maar oordelen. Die niet weten wat was of waarom?
Pijn die ik zelf moet dragen omdat ik ooit dacht de juiste keuze te maken, een keus waar ik nog steeds achter sta, maar waarvan het lijkt dat de gevolgen ervan steeds zwaarder lijken om te dragen.
Ze zeggen geen woorden zijn er voor het verdriet van een gebroken moeder hart en weet je die zijn er ook niet, ik heb alleen maar woorden die mijn boosheid of frustratie weergeven en misschien een tipje van de sluier van het gevoel dat ik heb. Maar de duizenden tranen die branden achter mijn ogen.... ik kan ze niet benoemen, zelfs niet laten. Alleen maar met me meedragen en hopen dat ze ooit tranen van blijdschap zullen worden.

Al 24 weken zwanger wat een ochtend :-)

Vandaag precies 24 weken, maar ja al.... Zo voelt het eigenlijk niet, het voelt meer als, nog maar...
Maar ja 24 weken weken zwanger betekend nog 16 te gaan, en dat is dan weer hoopvol, later dan 40 weken zal ik sowieso niet bevallen omdat ze me gaan inleiden en dat gebeurd zelden pas na 40 weken, dus hoera voor mij. Inmiddels begint het meisje toch haar ritme steeds duidelijk te laten zien. Ik kan er op rekenen dat ze sowieso om 7 uur, 10 uur, 13 uur, 17 uur en 22 uur wakker is en zich even laat horen. Niet klokslag uiteraard, maar wel rond deze tijden. Als het kan neem ik ook echt even de tijd voor haar. Lekker handen op mijn buik en even "kroelen" of een beetje praten en zingen.
Van de week vroeg ik me af zou ik nou de enigste gek zijn die dat doet?
Nou ja maakt verder eigenlijk ook niet uit, als ik er maar blij van wordt niet waar?
Vanmorgen mocht ik fijn op school blijven bij de jongste. Ik zou de adventskrans en kaars gaan maken. Maar door wat communicatieproblemen waren de spullen er voor de krans niet, dus kon ik alleen aan de slag met de kaars. Ook niet erg want ik had mijn handen vol aan dat ding.
Maar ik moet zeggen ik heb er een mooi kunstwerk van gemaakt. Ben nog wel even héél lelijk geprikt door koning hulst tot bloedens toe...en ergens dacht ik van ja....ik begrijp je wel....hulst hoort zo bij koning winter en zó bij koning hulst die wij als pagans eren....hij wilde misschien niet zo graag in een christelijke krans waar zijn betekenis zou verdwijnen....
Misschien een echte Thessa hersenspinsel maar ik had het een beetje met hem te doen en heb hem mooi zichtbaar in de krans gestoken zodat hij toch zijn eigen spotlight had. Ik hou immers wel van koning hulst en dan zou er tenminste nog iemand zijn die de moeite voor hem had genomen. Ook apart vond ik om de hortensia er in te steken, de bloemen al helemaal droog en de jonge knoppen tussen de verdorde bladeren, ook zo dubbel. Maar ergens ook mooi.
De herfstkrans die ik met St Micheal maakte mocht van het plafond af en ik heb mijn krultakjes en elfenbankjes eruit gehaald. Helaas was hij te groot om mee te nemen, want ik vond het wat oneerbiedig dat hij afgedankt de vuilnisbak in zou gaan.... Ik had hem liever mee naar huis genomen en hem daar in een vreugdevuur verbrand. Al die ooit levende takken hadden toch maar mooi een stukje leven gebracht en schoonheid. Maar ja dat zal het verschil wel zijn tussen het geloof in dingen.
Na de krans heb ik nog appelkaarsjes zitten maken. Onder grote interesse van de kindjes die allemaal wilde helpen. Dus daar zat ik dan, 1 kindje met de appelboor het klokhuis eruit halen, 1 kindje zo'n kaarsenhoudertje (zo'n zilver dingetje wat je in de kaarsenstandaard kan doen) erin, en een ander kindje het kaarsje erin. Ik verdien echt een medaille voor mijn geduld en een prijs voor leuke mama LOL. Daarna de bende opgeruimd en op mijn fietsje gestapt naar huis voor warme chocolademelk.
En daar zit ik dan nu. Thuis op de bank, een beetje bij te trekken en de chocomelk is inmiddels op. Over 40 minuten mag ik alweer op de fiets om de kleine man weer te halen. Gisteren had hij een mooi lampje gemaakt van een potje en toen we weg gingen stootte iemand het om, kind verdrietig en ik had hem beloofd vandaag een nieuwe te maken, maar dat heeft hij in de klas gedaan samen met een Indisch jongetje wat nieuw is en het nog niet had gemaakt. Riven kon het dus mooi voordoen. En dat vond ik eigenlijk heel schattig. Het viel me op dat Riven de hele dag dat knulletje op sleeptouw heeft genomen. het kind spreekt geen Nederlands en 3 woorden engels, maar ja dat verstaat Riven weer niet. Ze hadden een universele taal die zich uitte via hun lichaam en daardoor konden ze eigenlijk heel goed praten. Echt super! Riven de kleine underdog van de klas, met onder zijn vleugels een knulletje wat een nog grotere underdog was, want oh oh wat moeten ze dat ventje hebben. Hij is compleet wereldvreemd en niks wat hij doet is goed, overal jagen ze hem weg en hij mag nergens mee mee doen. Riven bracht daar wel even verandering in. Tis ook net zo'n wereldverbeteraar als zijn moeder en ben best trots op hem.
Ik ga nog maar even genieten van mijn half uurtje rust, de kleine man zal straks wel een stuiterbal zijn want zijn broers komen vanmiddag en daar telt hij al 5 dagen voor af.... Dus voorbij met de rust!
Fijne vrijdag allemaal!

Avond in het Leidsche

Dit tref je 's avonds aan als je vergeet kattenvoer te halen (gelukkig was manlief net wezen halen)

Ja het zijn er echt 6 ;-)

En dit trof ik zojuist aan toen ik ging kijken of het mannetje het gelukt was om zelf in slaap te vallen zonder ergens uit bed te zijn gevallen ofzo:

Nou dat was gelukt *smelt*

Ik wilde eigenlijk ook een foto maken voor jullie van onze groep zwanen die als opgerolde hoopjes aan de kant liggen, maar zal je zien, alles nog in het water.... Dus die houden jullie tegoed!

Welterusten voor straks!

Op pad met Booh

Het weer was redelijk vandaag, een mat zonnetje en zo nu en dan een klein spettertje. Goed genoeg om even naar de stad te gaan. Ik moest nog 1 en het ander hebben, en omdat ik weet dat Booh (koosnaampje voor Riven) het leuk vind om samen te gaan heb ik gewacht tot hij uit school kwam. Hij uiteraard blij. Eerst een donut bij de bakker en hij kreeg ook nog een gratis krentenbol, dus dubbel blij. Toen naar de kruidvat waar mijn shampoo was uitverkocht... ik balen want ik reageer heel heftig als ik niet tegen een shampoo kan, wat zich vertaald naar jeuk, wondjes en vooral veel jeuk. Van de week nog een poging. Mijn missie om majootjes te vinden voor Riven lijkt ook maar niet te slagen, ik was al bij de H&M geweest daar hadden ze ze niet en bij de Hema dus ook niet. Tja.... misschien maar eens kijken of ze een redelijke neutrale meisjes majo hebben ergens, want als het dalijk koud wordt is het toch lekker zo'n ding.
Nou ja alles missies dus niet geslaagd. Dus besloot ik mezelf maar te troosten met een bezoek aan de PUUR, een grote biologische winkel bij ons in de stad en net even wat luxer dan mijn vertrouwde biowinkel die dichterbij is.
En ze hebben een fantastische delicatessen afdeling. Ik wordt altijd heel blij om daar tussen te snuffelen en nieuwe dingen uit te proberen. Door de wat bijzondere karretjes/mandjes vond ook Booh het leuk om er rond te lopen en kreeg ik de kans rustig te kijken.
Schijnbaar vinden al mijn kinderen het leuk groenten in zakken te doen en af te wegen, want dan zijn ze ineens heel graag van dienst om te helpen, zo ook de jongste.
Dus vulden wij zakken met wortels, peren, mandarijntjes, spruitjes en tot deze mama's haar genoegen ook nog gouden kiwi's die daar erg goedkoop waren. Dus ik blij want ik gek op die dingen. Daarna lekker stickers plakken, nog een bijzonder biertje uitzoeken voor papa, de rest van de winkel doorsnuffelen en op naar de kassa waar ik werd geholpen door een hele aardige jongen die wel kon lachen om mijn zwangerschapsdementie en me nog achterna gerent kwam met dat biertje, dat had ik doodleuk laten staan...tja....we denken aan papa en vergeten hem ook meteen LOL.
Vanavond eten dus lekker en gezond, ravioli gevuld met rucola en daar maak ik een roomsaus bij met ricotta. Nog wat tonijn erbij en smullen maar. Tot mijn grote verbazing heeft Riven de pasta uitgekozen. Gelukkig heb ik 1 kind wat niet allergisch is voor de kleur groen op zijn bord. Al wilde hij morgen erg graag bloemkool eten, dus dat zat ook in onze tas.
Toen maar langzaam naar huis gefietst met de zware tassen om daar begroet te worden door een troep van 10 zwanen die toch wel erg graag wilde weten wat we in onze tassen hadden, ja sorry dames en heren dat heerlijke zuurdesembrood was voor mij! Gelukkig zijn de zwanen niet zo brutaal als de ganzen, dus als je niks te voorschijn tovert waggelen ze ook weer weg.
Ik heb ze vanmiddag nog wel getrakteerd op wat brood om het goed te maken ;-)
En zo kwamen we moe thuis, maar voldaan, lekker uitgepakt, boterham gegeten, Riven lekker rommelen met al zijn toystory poppetjes en mama de pijn verbijten van haar bekken met de nieuwe educare op schoot en een kop thee naast haar.
Nu mogen we bijna koken, dus ga ik me maar eens naar de keuken slepen.
Eet smakelijk en een fijne avond allemaal!

Op woensdag maakten we:

Sushi!
Maar dan wel van vilt om precies te zijn. Al 2 weken wil ik me tot dit projectje zetten, maar Riven verzint elke keer weer iets anders, mama kan je plakjes tomaat maken? Ehm ja hoor jongen. Mama, kan je een theeservies maken? Ehm...ja tuurlijk....
Nou ja, zo gingen er dus nog wat andere projecten aan de sushi vooraf. (foto's ervan volgen nog)
Nu gingen we vandaag toch echt beginnen aan de sushi. De storm van gisteren was nog niet helemaal gaan liggen, dus dan is handwerken voor mij een goeie afleiding om gewoon nergens aan te denken.

Dit was ongeveer het begin:

Een beetje sushi begint immers met rijst nietwaar?

En die sushi moet ook in een mooi bakje/schaaltje

Hier alle "rijst" netjes naast elkaar.

En sushi zou geen sushi zijn als er geen vis aan te pas kwam, nietwaar?

En zo werden de hoopjes rijst sushi met tonijn, zalm, octopus, garnaal, snapper en ei :D

Maar ja als je nu dacht dat er waren, ehm nee.... er komen nog wat stukjes bij en sushi horen natuurlijk ook wasabi en sojasaus...je begrijpt, ik ben vanavond nog wel even bezig met het sushi project. Stom van mij natuurlijk om het al aan Riven te laten zien (en ergens ook stiekem best leuk) want hij verzint steeds meer dingen om te maken (schijnbaar hebben kinderen nog véél meer fantasie als volwassenen).

Ach ja...hij kan straks naar hartelust koken in zijn keuken... nog even wachten tot sinterklaas die komt brengen ;-)

Verder met de sushi, fijne avond allemaal!

One of those days

Soms heb je van die dagen...Zoals ik vandaag, gestruikeld, waardoor nog meer pijn, dingen vergeten, kind halen in de regen, boodschappen te zwaar, rotfiets die niet uit z'n zwaarste versnelling wilde en ik hem daardoor bijna de singel in flikkerde. Niet de spullen hebben die ik wil hebben bij de winkel. ondanks de folder...ARGH!!! Dus kortom one of those days en dan vind ik dit nr zoooooo lekker...

Let's break some stuff *evil grin*

Found my way!

Vandaag is dan de dag dat ik een workshop ging doen voor persoonlijke ontwikkeling en een stukje grondwerk met paarden. Het was al vroeg op omdat ik een gigantisch eind moest rijden om er te komen. Gelukkig is zoontjelief altijd al om half 7 wakker dus dat was makkelijk. Aankleden, spullen pakken en hup richting Zwolle. Het zou een zonnig dagje worden en gelukkig geen dag vol met regen. En dat geeft me moed, want de oefeningen zouden buiten zijn en dan heb je toch liever zon als regen.

Doordat we ruim om tijd weg waren gegaan waren we iets vroeger, maar dat gaf niet. We werden vriendelijk ontvangen en na mijn geïnstalleerd te hebben, kon manlief me met een gerust hart achter laten. Ook de andere deelnemers stroomden langzaam binnen en toen iedereen er was konden we eindelijk beginnen. 

Maar ja nu kom ik op het punt van wat hebben we geleerd. We hebben bijna de hele dag theorie gehad en een klein uurtje werken met de paarden.

Ik denk dat ik nog nooit zulke verhelderende dingen heb gehoord. Echte eye-openers en dingen die me echt aan het denken hebben gezet. Teveel om nu nog te bevatten. Er is zoveel informatie gegeven, zoveel binnen gekomen.... Ik kan het dus nog niet echt omschrijven. 

We hebben samen buiten eerst lichaamsoefeningen gedaan voor we naar de paarden gingen. Het was heel mooi om te zien wat je lichaam kan als je het traint met aandacht. Zo kan ik nog steeds niet geloven dat er iemand aan mijn arm heeft gehangen en dat ik die persoon zonder moeite ook aan mijn arm kon laten hangen. Wat een kracht! Tijdens deze oefeningen heb ik een raaf over zien vliegen, wat een symbool! En wat bijzonder! Eerst dacht ik dat het een roek was, maar bij nader overleg met manlief over zijn grootte en geluid wist vogelkenner manlief me te vertellen dat ik toch echt een raaf had gezien. Nou bruut natuurlijk en een belangrijk teken voor mij persoonlijk.

De lichaamsoefeningen in de praktijk brengen bij de paarden was erg leuk. Ik had een ondeugend paard die het schijnbaar erg naar zijn zin had toen we bezig waren, want ik kreeg op den duur even een tikje op mijn schouders en toen ik mij omdraaide besloot hij even lekker te gaan rollen :D

Best indrukwekkend om daar dan op 1 meter naast te staan en zijn plezier te voelen. Na de oefeningen met de paarden waren we klaar en konden we naar huis.

Ik was compleet vol van alles wat ik die dag had gehoord, had gedaan en had gezien. Ik raakte niet uitgepraat tegen manlief, zoveel puzzelstukjes waren nog mee rop hun plek gevallen en dat voelde fantastisch. Zelfs manlief raakte enthousiast! Ik had al helemaal zin in de tweede dag.

Volgende ochtend weer vroeg op. Vandaag zouden we meer theorie krijgen maar ook langer de tijd met de paarden. Iedereen was lekker op tijd en we konden lekker snel beginnen. We hebben héél veel geleerd over de invloed van de mens op het paard. En ik best geschrokken over bepaalde dingen. Wist niet dat zoveel van de "natuurlijke" stromingen die wij nu zien in de paardenwereld zó slecht zijn. Des te blijer was ik dat ik nu ergens was waar het wel goed voelde. En ook dat ik bij mijn standpunt ben gebleven om niet te gaan rijden op een manege of ergens zomaar een workshop te gaan doen.

Na de theorie met veel inzichten gingen we weer naar de paarden. Ik was al vooruit gehobbeld naar de stallen en was lekker aan het kroelen met een super groot paard wat heel toepasselijk Macho heette LOL. Het sloeg alleen op zijn grootte want hij was alles behalve een Macho. Het was overigens erg grappig dat alle paarden zo ongelooflijk gefixeerd waren op mijn buik. Ik was dan ook leiden voorwerp en een gigantische afleidingen voor de andere deelnemers omdat tijdens de oefeningen de paarden me elke keer kwamen opzoeken om even iets te doen bij mijn buik. Of even moesten kroelen. Echt heel apart.

Ik vond de oefeningen heel leuk en heb met 2 paarden gelopen. We hebben veel gespeeld met de pionnen. En hij was zo ontspannen in mijn energie dat hij me compleet volgde in die stroom en als een veulen naast me gingen lopen. Dat was een heel bijzonder gevoel. Ook wilde hij elke keer spelen met en touw. En hadden we een mooi samenspel. Echt super.

Het andere paard was lastiger, een haflinger deze keer (zo lekker zacht!), die had niet zoveel zin en had het wel gehad voor die dag. Dus het leiden ging lastiger. Maar juist daarom gaf hij wel heel goed aan waar de knelpunten zaten in je lichaamstaal.

Omdat ik maar weinig tijd had met hem en de tijd ook op was mocht ik hem op stal zetten en was het paarden gedeelte over.

We namen nog even een kop thee en bespraken de dingen na hoe je het had gevonden. Ik had werkelijk waar tranen van dankbaarheid want puzzelstukje waren niet alleen duidelijk geworden, maar ook nog eens bevestigd. Ik heb het juiste pad gevonden, wil en kan hier mee verder en weet dat er nog hele bijzondere dingen in het verschiet liggen. Ik heb dit weekend mooie vriendschappen gesloten, mooie dingen gezien, mooie boodschappen gehad en weer hoop gekregen. Ik heb gevonden wat me gelukkig maakt.

En ik vergeet in dit stuk waarschijnlijk meer dan de helft te vertellen, maar het was zó veel en zó indrukwekkend dat het niet te beschrijven valt. Als iemand zou zeggen wat heb je gedaan dit weekend kan ik alleen zeggen, ik heb richting gegeven aan mijn leven en ben niet langer mijn droom aan het najagen, ik heb mijn droom gevangen in een net, kan het in mijn handen houden en er naar kijken en vanaf nu deze droom steeds groter en mooier laten worden.....

 Samen even knuffelen en even kriebelen

 Oe! Dit is een leuk spelletje, lekker samen onderzoeken en spelen!

 Ja ook deze pion moest er aan geloven :D LOL

Ja weer die buik he.... Overigens matchen we goed qua haarkleur hihi

17 Weeks to go

Vandaag ben ik precies 23 weken zwanger, nog 17 te gaan dus. Ik heb vandaag echt een off-day. Ik ben al de hele dag misselijk (houdt dat ooit nog op deze zwangerschap?), heb het telkens verschrikkelijk koud en ben zó moe. Zulke dagen vind ik dus verschrikkelijk moeilijk. Maar ja ik probeer maar te denken ze horen erbij.
Gisteren gelukkig een fijn gesprek gehad met soulsister. Ik voelde me wat eenzaam. Het is toch best raar om zwanger te zijn en het eigenlijk met niemand (fysiek dan) te kunnen delen. Ik heb maar 1 broer en daar deel je dat niet mee, ja misschien als ik een "normale" broer had. En verder heb ik eigenlijk ook niks. Dan mis ik het soms wel eens om lekker iemand in de buurt te hebben om gewoon even een bakkie bij te doen, of samen te kunnen shoppen voor schattige baby dingetjes. Gelukkig bood soulsister meteen aan om een dagje stad te doen. Haar motto was, ik ben dan wel geen moeder, maar vind het wel leuk om met je te stadten en baby kleertjes kon ze dan ook nog wel waarderen. Dat deed mijn kleine hartje weer even goed.
Ik realiseer me op zulke momenten hoe erg manlief en ik eigenlijk op elkaar aangewezen zijn. En hoe dicht we bij elkaar staan. Iets om heel dankbaar voor te zijn uiteraard.
Ik probeer maar zo te denken als we straks in Frankrijk zijn zal mijn leven er net zo uitzien als nu, dus kan ik er maar beter aan gewend zijn denk ik....
Ik ben nou eenmaal een buitenbeentje en ben daar tevreden mee, maar die verrekte hormonen hebben schijnbaar de behoefte aan vrouwelijk gezelschap ofzo :S
Ik ben blij als het morgen is, lekker iets leuks doen, even afleiding, al zal ik een hoop pijn moeten verbijten door die verrekte bekkeninstabiliteit.
Straks mijn ongenoegen maar eens afreageren op een pompoen, ik heb de mannen pompoensoep beloofd ;-)
Fijn weekend allemaal!

Trying to take it easy

En dat valt niet mee. Op school moet er van alles gebeuren, elke dag moet ukkie toch naar school, het huishouden draait door en helaas halen de boodschappen zichzelf niet (flauw hoor!!).
Vandaag was ook best druk en dan is de dag nog niet eens op de helft!
Na gisteren een heerlijk vrij dag je te hebben gehad, moest ik vandaag weer geloven aan de kou. Riven komt immers ook niet vanzelf op school. Gelukkig was dit ook meteen een mooi moment om mijn nieuwe zwangerschapsjas te testen op warmte en comfort. Nou hij was warm en hij zat ook lekker, ook op de fiets, dus dat is mooi! Ik kwam alleen tot de conclusie dat de C&A waardeloze wollen wanten maakt, want na 3 weken rafelen ze gewoon uit elkaar :(  En had ik alsnog koude handjes. Omdat ik zo druk bezig ben met al dat vilt moest ik vandaag weer nieuw halen dus had ik op mijn lijstje ook maar meteen handschoenen geschreven. Ik heb immers een hekel aan kou dus die dingen moesten en zouden er komen.
Na een blij jongetje achter te hebben gelaten, ging ik eerst thuis even ontbijten, de winkels zijn toch nog niet open om half 9.
Om vervolgens om kwart over 9 weer op de fiets te stappen en de concluderen dat het miezerde...blegh! Gelukkig is het niet ver en wilde ik toch erg graag handschoenen hebben. Dus mijn eerste stop was de Hema. Hier moest ik sowieso zijn om ook een schoenkadootje te kopen voor de kleine man. Gelukkig hadden ze ook hele fijn handschoenen van micro fleeche dus ik blij de deur uit met handschoenen, en 2 kadootjes voor de kleine man. Nu nog naar de fournituren zaak voor vilt en nadat ik dat had in geslagen nog een bezoek aan de supermarkt zodat we ook wat te eten zouden hebben tussen de middag en vanavond. Waarop ik bepakt en bezakt weer terug kon fietsen in de inmiddels regen. Maar wel met warme handen!
Toen was het een kwestie van boodschappen uitpakken, eten, stofzuigen, speelgoed ruimen om nu tot de conclusie te komen dat het al kwart voor 12 is en ik over een uur weer de fiets op mag om de kleine man te halen en de dierenarts met een bezoek te vereren om een pipetje te halen voor de kat..... En om dan thuis weer brood te smeren, kiddie te vermaken en vervolgens te mogen koken zodat we kunnen eten vanavond... En al die zwangerschaps sites maar roepen , neem je rust..... PPffff wanneer?!?

Het 22-weken buikkie :-)

Even gevraagd of Rivje deze ochtend een foto wilde maken van mijn buikkie, en zie hier het resultaat van een meisje wat al 22 weken en 3 dagen in dit buikkie vertoeft :-)

Tis niet een opperbeste foto misschien, maar als je je er vanuit gaat dat de fotograaf slechts 4 jaar was, dan is het toch goed gelukt niet waar?

Ik heb vanmorgen toch ook maar de beslissing gemaakt een zwangerschapsjas te kopen, geheel tegen mijn principes in. Want ik krijg nu net met moeite de rits dicht en dan draag ik de jas van mijn man! Dus toch maar een jas met een voorvak erin :D Na de geboorte ook handig, kan de kleine lekker mee in mijn jas ;-) En stiekem geniet ik er best van dat ik dan zo'n jas in een maat 38 kan kopen. En realiseer ik me dat ondanks dat ik zwanger ben, ik toch nog steeds goed kan merken en kan zien dat ik 26 kilo ben afgevallen.

En dat vind ik best fijn ;-)

Ook vind het fijn dat de zon hier doorbreekt en ik een blauwe lucht zie in plaats van donkere wolken, en dat ik vanmorgen lekker droog kan fietsen zonder super veel wind.

En dat ik een héél blij jongetje op de fiets had, want hij mocht weer naar school en Sinterklaas had zomaar, snoepjes en een buzz lightyear knuffel in zijn schoen gedaan! Wat een fijne vent toch die Sint ;-)

En nu geniet mama lekker van de rust en het zonnetje door het raam en gaat ze lekker aan de slag met nog meer felt-food voor haar kleine man.

Fijne maandag allemaal!

Weekend, vilt en broer

Het was een weekend van rustig aan doen, wat een genot! Ondanks de wervelstorm van kinderen was het toch relaxt en was er niet al te veel ruzie, gejank of geschreeuw en dat deed mama deugd!
Had ik jullie eigenlijk al laten zien, hoe mijn kleine schattige kitten Sorcha, al een grote meid aan het worden is?
Hier ligt ze samen te slapen met Kathaar:

Grijs; Kathaar, bonte bal; Sorcha

Kon het niet laten deze foto even te laten zien van 2 van mijn meisjes :-) Het is toch wel grappig hoe verschillend katjes uit 1 nestje kunnen zijn. Gisteren kwam ik daar dus vooral achter, want 9 november werd mijn broer(tje) 28 en op zaterdag zou hij het vieren.

Het zou voor hem de eerste keer zijn dat hij zijn verjaardag zou vieren in zijn nieuwe huis en ondanks dat ik me alles behalve goed voelde wilde ik toch gaan. Ik ben namelijk best trots op mijn broer. Hij is inmiddels al 4 jaar clean, waarvan hij nu 1 jaar zelfstandig clean is en dat vind ik reuze knap. Zeker na een jarenlange verslaving aan hard drugs en drank. Met genoeg verleidingen om hem heen. Hij houdt het vol en probeert ondanks de vele tegenslagen toch iets te maken van zijn leven. En in dat leven zitten dus ook 2 katjes, een broertje en een zusje van Sorcha. Dilayla en Luficer om precies te zijn. Ik was eerst wat huiverig toen hij besloot de katjes in huis te halen, want laat ik het zo zeggen, in zijn slechte tijd was hij niet zo goed voor dieren.....

Maar ook dat is gelukkig veranderd en ik zag twee hele blije beestjes lopen. En het was grappig te zien dat ze totaal niks weg hadden van Sorcha, ondanks het feit dat Dilayla ook een schildpad katje is :-) Maar lief waren ze wel! En je kon zien dat er goed voor ze werd gezorgd. Zo ook voor ons gisteravond, want broerlief wilde toch best een goede indruk maken en had flink inkopen gedaan om iedereen te kunnen voorzien in zijn natje of droogje. Dus gingen mijn principes van gezond, suikervrij en biologisch eten maar even over boord, want dat kan ik natuurlijk niet verwachten en als iemand zijn best heeft gedaan ga je ook niet alles afwijzen. Dus een in mijn ogen flinke zonde. Maar gelukkig heb ik er geen buikpijn of uitslag aan over gehouden. Hoe dan ook was het een gezellig middag/avond en hadden ook de kinderen het hartstikke naar hun zin bij hun ome Dennis en dat vond ik leuk om te zien. Ik ging dus met een goed gevoel naar huis, en ook wel een gevoel van trots, want ondanks alles doet hij het maar mooi wel.

Vandaag was het echt een rustig dagje, het was druilerig dus bleven we lekker binnen. Een lekker hapje en drankje erbij maakte een  hoop goed. De jongens wisten zich goed te vermaken met lego, gamen en weet ik veel wat nog meer, en ook vandaag zonder al te veel strijd. Tussendoor nog lekker in bad. En nog vlak voor de oudste twee naar hun vader gingen samen nog even staan dansen op Within Temptation, op verzoek van de jongste hahahaha.

Nu ik dit zit te tikken is het dus ook extreem rustig aangezien Riven mee is mee is zijn broers wegbrengen. Het enigste geluid is het gesnurk van mijn kater Bran. Dus mama trekt even bij want ondanks dat we niet veel hebben gedaan is het toch nog best zwaar met 3 kids thuis en een huishouden wat toch ook gedaan moet worden.

Dit weekend heb ik ook nog flink wat dingen kunnen maken van vilt voor Riven. Inmiddels is de stand, 1 aubergine, 2 wortels, 1 koekenpan, 4 boontjes, 1 spiegelei, 1 boterham,1 vis,1 kipdrumstick, 1 donut, 2 gingerbreadman, 1 St Jacobsschelp, 1 broodje hamburger bestaande uit 2 broodjes, hamburger, plakje kaas, 2 sla blaadjes, en een plakje bacon :D oh en laat ik het pak melk niet vergeten :D

Zier hier:

En zo blijft mama lekker bezig. Ik zit nu te pielen op een tros druiven. Want uiteraard moet er ook fruit komen. Ik doe nu elke keer even kijken waar ik zin in heb om te maken. Ik heb nog genoeg klaar liggen, van servies tot sushi dus ik kan voorlopig nog wel even lekker rommelen. En ik vind het erg leuk om te doen dus dat scheelt. En zo ging het weekend lekker voorbij. Morgen is het weer aan de bak, dan is het een schooldag dus vroeg op, dus hopelijk geen regen en/of windkracht 10 LOL

Fijne avond allemaal!

Sint Maarten and stuff

Sint Maarten was weertechnisch een ramp! En niet een beetje een ramp, maar een superramp, onweer, slagregen, storm én hagel..... de kinderen mochten 4 huizen doen en moesten toen terug omdat het te erg werd....na een warme choco op school mochten ze naar huis en op de terugweg, reed er een auto keihard door een plas en kreeg Riven een vloedgolf over zich heen en was nat van kruin tot teentjes. Zelfs zijn jas (dikke winterjas) was compleet doorweekt.... Gelukkig kon Riven er heel erg hard om lachen. Alleen papa en oma iets minder toen ze nog een auto aan zagen komen.
Ik schrok ook best een beetje toen ze thuis kwamen en ik een verzopen ratje zag.
Máár ondanks alles vond onze kleine man het helemaal te gek, hij had wat snoepjes gekregen, vond de lampion die ik gemaakt had helemaal te gek en vond het super leuk met zijn papa en zijn oma die toevallig vanuit Zuid Frankrijk nu over was.
Dus voor hem was godinzijdank helemaal te gek :-)

Nu kunnen we dus op naar de volgende heilige, Sint Nicolaas LOL
Ook daar mag ik weer 1 en het ander voor doen op school dus ik hou mijn hart al vast ;-)

Vandaag ben ik inmiddels ook 22 weken zwanger! Jeetje we zijn inmiddels 2 weken over de helft hahaha, wat een opluchting! Ik bedenk me maar even niet dat dat dus betekend dat we nog 18 weken moeten....

Verder ben ik met een giga viltproject bezig. Voor de kleine man ben ik allemaal groenten, fruit, brood, etc etc aan het maken voor het keukentje wat hij gaat krijgen van meneer Klaas :D
Dus in de Rivenloze uurtjes zit mama druk te knippen, naaien en te vilten zodat ik dat er bij kan geven. Hij had al een keukentje maar die is overleden en hij zeurt nu al zolang om een nieuwe, dat hij een mooie houten krijgt.
Daarbij vind ik het erg leuk om al die dingetjes te maken dus moet helemaal goed komen. Momenteel is de stand 2 wortels, 1 aubergine, 1 vis en een pak melk :D Ik zal morgen wel even een foto maken en deze hier plaatsen om te showen.

Voor nu ga ik maar eens de mannen van eten voorzien en wens ik iedereen een heerlijk weekend!

En toen was het al weer woensdag

Woensdag is vrije dag. Ik had Riven de mogelijkheid gegeven om vandaag naar school te gaan, maar toen hij hoorde dat hij een andere juf zou hebben, hoefde hij niet meer. Logisch, de juf is zijn veiligheid. Dus houden we het maar gewoon op een dagje vrij. Vandaag hebben we wel een fijn klusje, we mogen fijn een knol uithollen en versieren.... Want morgen viert Riven op school Sint Maarten. Nu heb ik daar de ballen verstand niet van, maar ik weet dat ze met een knol met een kaarsje erin 's avonds door de wijk lekkers op gaan halen.
Nu kan ik niet zover lopen dus blijf ik thuis en gaat papa mee, en tot Riven zijn grote verassing ook zijn oma uit Frankrijk. Die is deze week in NL omdat haar 103-jarige tante is overleden.... dat is uiteraard minder leuk, maar haar kleinzoon maakt dan een hoop goed denk ik :-)
Ook mag deze mama morgen de klassenpompoen uithollen en versieren. Waarom ik mezelf dat heb aangedaan, geen idee, maar goed je moet wat over hebben voor je kind niet waar?

Inmiddels groeit mijn buikkie lekker verder en is beeb heel lekker druk aanwezig. Zo kan ik niet rustig lezen, want ze schopt tegen het boek aan de hele tijd. Ze heeft inmiddels al een goed ritme en daar ben ik erg blij mee. 29 November mag ik weer naar de verloskundige, toch dan weer wat dingen bespreken over de bevalling want ik zie er heel erg tegenop. Eigenlijk is dit de eerste keer dat ik er zo tegenop zie :( Dus ze mogen me weer even geruststellen. Ook wil ik een verwijzing voor een fysio want mijn bekken doen zo'n ontzettend veel pijn, dan een beetje hulp en begeleiding wel fijn zou fijn (mits ik niet weer een idioot krijg net als met Riven, dan heb ik er niks aan :S )
Inmiddels heb ik een mooi idee voor de geboortekaartjes, dus ook daar ben ik zoet en blij mee. Nu nog 100% eens worden over de naam en dan hebben we het meeste wel rond eigenlijk.
Omdat ik nog redelijk wat spullen had van Riven hoef ik niet veel bij te kopen dus dat is ook best lekker. We moeten eigenlijk alleen shoppen voor commode, kinderwagen en kleertjes. En nog wel wat kleine dingetjes. Maar het is heerlijk dat ik niet zoveel moet en dat geeft rust :-)

Aanstaand weekend weer een druk weekend, dan zijn alle jongens er, we hebben een verjaardag, dus wordt aanpoten. Maar inmiddels ben ik ook al lekker aan het aftellen voor mijn paardenworkshop volgende week. En daar heb ik héél veel zin in! Ondanks dat het best zwaar zal worden met die dikke buik en pijnlijke bekken en niet te vergeten de kou... Maar dat mag de pret absoluut niet drukken. Ik heb zin om wat bij te leren en verheug me om weer aan de slag te gaan met deze prachtige dieren. Dus aftellen maar!

Vandaag eerst maar eens aan de slag met die knol, of pompoen denk ik maar, die is dieper en met een verwachte storm morgen, is het denk ik beter als je iets hebt wat dieper is zodat het kaarsje beter aanblijft.... Goed aan de knutsel dus!
Fijne woensdag allemaal!

Fiere vrouw

Gisteravond zouden we met een groep vrouwen allemaal aan de slag gaan met de clanmoeder de Fiere Vrouw. Al deze clanmoeders zijn levenslessen voor vrouwen en komen uit het boek, De dertien oorspronkelijke clanmoeders van Jamie Sams. Samen hadden we afgesproken elke maand 1 clanmoeder uit te werken. Deze keer was dat dus de clanmoeder van november de Fiere Vrouw.
Ieder op onze eigen manier.
Voor mij was het eigenlijk al begonnen met de ontmoeting met mijn witte merrie en later met de prachtige inzichten van de poema.
Het verhaal van de Fiere Vrouw heeft me diep geraakt, omdat ik heel veel herkende zeker in de levenslessen die de Fiere Vrouw kreeg van de poema. Ze moest leren kwetsbaar te zijn en mensen toe laten. Iets waar ik ook best mee bezig ben. Ik ben héél open, zoals mijn man zegt voor 90%. Ik heb niet echt geheimen en ik praat makkelijk over dingen. Daarom denken mensen vaak ook dat ze me goed kennen. Maar die 10% daar komt eigenlijk zelden tot nooit iemand. Terwijl daar wel een groot deel huist van wie Thessa werkelijk is.
Ik vond de woorden van de poema heel treffend en ze hebben echt dingen in me wakker gemaakt. Gezorgd dat het schild wat is gezakt.
Vandaag sprak ik 1 van mijn meest dierbare vriendinnen die ook gisteravond gewerkt had met deze clanmoeder. Ook zij is geconfronteerd met wie ze is naar de buitenwereld (die 90%) en met wie ze is (die andere 10%) en werd ook gedwongen haar schild af te leggen. Ik vond het wonderbaarlijk dat we het zelfde hebben moeten doen. Ook ik moest mijn schild afleggen, moest me héél kwetsbaar opstellen, en me helemaal in mijn blootje voelen. En dat is wat poema wilde. Dat ik niet alleen zelf zou gaan voelen, maar anderen met me mee zou laten voelen in wat IK voel. Want nu is het dat ik alleen maar voel in anderen. Maar nooit iemand in mij. Kwetsbaar zijn dus. En vertrouwen hebben.
Ik vind het zeker niet makkelijk, maar ik kan toch zeggen dat het me is gelukt, met heel veel tranen en gelukkig bij iemand van wie ik héél veel houd.
Fiere Vrouw is een clanmoeder die geworteld is in de aarde, en ik ben dat zelf ook wel, ik ben gek op Moeder Aarde en de wezens die ze huist. Ik vind het heerlijk om gewiegd te worden in haar schoot. Maar Fiere Vrouw verbind zich ook met Vader Zon. En dat vind ik nou net even wat moeilijker. Ik ben echt een maankind. Zowel geestelijk als lichamelijk. Ik en de zon zijn geen vrienden en ik heb in mezelf moeten gaan om tot Vader Zon te komen. Ik weet dat hij Moeder Aarde de kracht geeft om ons te kunnen dragen en dat ze daarom perfect in balans zijn. En daar ligt ook mijn thema, balans. Ik moet meer balans vinden in de dingen die ik doe, meer rust vinden (poema) in mezelf. En daar heb ik de mannelijke kracht van Vader Zon bij nodig. Gelukkig hoef ik niet te zonnen of wat dan ook om dit te vinden en heb ik voor mezelf al een manier gevonden   om meer contact te krijgen met de energie van Vader Zon, door middel van een kaarsje branden in een waxine licht houder van zonnesteen, en gele calciet stenen. Zo wil ik de komende tijd aan de slag gaan met de kracht van Vader Zon voor balans.
Ik bedacht net dat het ook wel mooi is dat poema een hele warme zonnekleur heeft :-) Ik kon ook mijn mijn creativiteit kwijt met de Fiere Vrouw en heb haar getekend zoals ik haar voel. Uiteraard met een poema. Ik ben er nog steeds mee bezig en zodra ze klaar is zal ik haar delen.
Ik vond het in ieder geval heel mooi om er zo mee bezig te zijn en deze energie tot me te laten komen in de wetenschap dat meerdere vrouwen hier mee bezig waren.
De maan is nu donker, en zal nu steeds meer groeien in haar "licht" kracht en ik vind het mooi deze lessen te hebben gekregen met donkere maan, om nu de lessen en mezelf mee te laten groeien naar het licht van de volle maan die gegeven wordt uiteindelijk door Vader Zon..... Hoe bedoel je mooi in balans?

Thessa

Muffins, kat en hond

Belofte maakt schuld, vandaag zouden er muffins gebakken worden. Het juiste moment diende zich aan toe de grote broers, kleine broer hem het leven weer eens zuur maakte, dus mama gebruikte dit als pleister op de wond. Kom maar ventje, gaan wij muffins bakte en dat zorgde dat de tranen als wolken voor de zon verdwenen.

Dus help je als "grote" vent uiteraard mee.

En roer je voor mama het beslag....

Moet je uiteraard even proeven. (let op die zwangere roze buik ;-) LOL )

Vul je samen met mama alle vormpjes.

Mag je fijn de deeghaken aflikken

En als ze dan in de oven staan maak je fijn een sudoku :D

Rukt mama de kat uit zijn REM-slaap....

En daarna mochten papa en mama nog fijn een klusje doen, ze hadden namelijk beloofd aan de honden dat ze in bad zouden gaan.

Nou dat heb ik geweten, de badkamer ziet er uit als een slachtveld, maar de honden zijn weer schoon en fris :D

Poetsen, poetsen, poetsen.......

Lasco met zijn meest zielige blik.... maar helaas....hij mocht niet uit bad voor hij schoon was. Sky ging hem al voor en had inmiddels door het hele huis zoals wij het noemen zijn snuitenfeestje gedaan, dus kop afvegen aan de muur, de bank, de hocker, het baasje, het vrouwtje, rollen op de bank, nou ja overal waar hij zich kon vegen.... En nadat Lasco uit bad kwam was het feest compleet want tja, uitschudden hoor erbij, dus wij zijn meteen gedoucht.... we konden het huis ontdoen van de natte poten...en de badkamer....tja.....dat is nu oorlogsterrein....

Maar goed het resultaat is, 2 blije, schone hondjes ;-)

En de muffins waren overigens héérlijk!!! (appel/kaneel en chocola)

Weekend!

En zo was het ineens weer vrijdagmiddag en is het weekend voor mij en Riven alvast begonnen.
Gisteren heb ik heerlijk kunnen shoppen voor de kleine meid en kwam met een blij gezicht terug uit de stad met mijn nieuw verworven schatten :D
Shoppen voor meisjes is leuk ;-) Ook Riven was ik niet vergeten voor hem een leuke trui. En morgen voor mijn middelste zoon ga ik nog een nieuwe winterjas halen. Daar zal hij wel erg blij mee zijn want nu fiets hij al een maand in zijn leren jack...dus als vaders het niet doet, doet moeders het maar...
Daarbij vind ik het wel leuk om samen met hem even naar de stad te gaan. Ook gaan we morgen eens het experiment zuurdesembrood bakken met speltmeel doen. Eens kijken of het lukt er een redelijk brood van te bakken LOL. En de jongens zullen we blij zijn met de biologische mix voor muffins.
Inmiddels de 5de dag zonder suiker en ik moet zeggen ik voel me stukken beter. Minder moe en wat energieker dus dat is erg fijn. Neemt niet weg dat ik nog steeds moe ben, maar in ieder geval een heel stuk minder moe als voorheen en het lukt me om later dan half 9 naar bed te gaan 's avonds. Dus mijn ingeving was juist over de candida en zonder suiker, gist, melk en tarwe knap ik meteen op.

Verder hebben we een rommelweekendje, morgen gaan we aan de slag met wat dingen in huis, er moeten nog wat dingen opgehangen worden, ik wil de droger verslepen en manlief gaat een poging doen mijn vaatwasser aan te sluiten. Voor dat laatste moeten we naar de bouwmarkt en daar kan ik meteen even kijken naar verf voor in de woonkamer. Genoeg te doen dus, maar wel lekker in een relaxt tempo ;-)

Nu maar even lunchen, de keuken stofzuigen en thee zetten.
Fijn weekend iedereen!

Grote (lieve) Kat

Al mijn hele leven heb ik wel iets met katten, ik heb ze dan ook al mijn hele leven als huisdier en momenteel lopen er 6 rond in huis :-)

Ook heb ik altijd fascinatie gehad voor de grote katten, erger nog als mensen mij moeten vergelijken met een dier dan is het vaak een panter of een leeuwin.

Ooit heb ik al een meisje van een jaar of 11 een zwarte panter geaaid. Dat mocht uiteraard niet, en er werd gewaarschuwd niet aan haar te komen want ze was zwanger. Maar de aantrekkingskracht was zó groot dat ik niks anders kon doen dan het dier aanraken, waarop ze tot grote verbazing begon te spinnen.

Ik ben nooit vergeten hoe de vacht van dit prachtige dier voelde en de ervaring die er bij hoorde.

Gisteren na mijn blog over de merrie ben ik gaan lezen over de clanmoeder waar ik me momenteel in verdiep. Ik las haar hele verhaal en tot mijn grote verbazing stonden er dingen in dat verhaal die leken op wat ik had geschreven én kwamen er dingen uit die ik eerder verleden week besproken had met mijn man.

De clanmoeder werd zwanger van haar geleerde lessen en moest haar kwetsbare zelf baren.
Ze moest leren vertrouwen op anderen en moest zien dat ze het waard was geliefden om haar heen te hebben. En deze wijze lessen werden haar aangereikt door een prachtige poema!

Een les van rust nemen, bij jezelf blijven, kwetsbaar zijn, je open stellen en je lief laten hebben.

Een glimlach en een traan verschenen op mijn gezicht.
Precies de dingen die ik heb moeten leren en nog steeds leer. En ineens snapte ik wel waarom die grote katten altijd her en der op mijn pad verschenen.

Ineens werd duidelijk wat ze me elke keer probeerde te vertellen, maar dat ik nooit de tijd nam of kon nemen om te luisteren.

Maar nu hoorde ik haar fluistering zó duidelijk in mijn ziel. En vielen er zo maar op eens een heleboel puzzelstukjes op hun plek.

Het was al zoals ik schreef, er moest een hoop ik mij sterven om iets opnieuw geboren te laten worden...
Schijnbaar baar ik straks een hele mooie kwetsbare kleine poema ;-)

Witte Merrie

Aarde Moeder geschilderd door Manja de Bruin (www.manjadebruin.nl)
Copyright is ook van haar en deze afbeelding mag niet zonder haar toestemming worden gebruikt!!

Samen lopend door een herfstbos.

Blaadjes vallen op de grond en alles is in de kleuren van Mabon.

Je voelt de aarde sterven en tegelijk het nieuwe leven in haar schoot.

Als ik kijk naar de aarde zie ik mezelf.

Zoveel in me gestorven, uitgegroeid tot een leven in mijn eigen schoot.

De witte merrie loopt rustig bij me.

Wijst me de weg tussen de kleuren van bruin, rood en goud.

Ze is de gene nu die me draagt op de momenten dat ik niet meer kan lopen.

Wijst me langzaam de weg in de les van de fiere vrouw.

Ik leer mijn talenten te verfijnen voor mijn pad naar geluk.

Ze leert me te blijven volharden.

Ze leert me trots te zijn op mezelf.

Samen met de fiere vrouw en de witte merrie leer ik weer te zijn.

Als we samen zo lopen realiseer ik me dat het pad nooit een geheim was.

Slechts verborgen onder angst en onzekerheid.

En nu zo duidelijk zichtbaar hoef ik het slechts te lopen.

En te genieten van alles wat ik tegen kom.

De zaden die verborgen liggen voor me in de aarde,zullen vanzelf ontspruiten.

Zullen uitgroeien tot mooie dingen.

Ik moet alleen maar vertrouwen om ze te laten groeien.

En uiteindelijk te kunnen laten bloeien.

Samen lopen we verder, we ruiken de geuren van de aarde, het afstervende blad.

Horen het gegiechel van de wezens.

Zien de deva's aan het werk.

Voelen het lied van de stenen..en ik denk ik kom er wel.

Voor het eerst kan ik genieten van de weg en is het einddoel niet meer het belangrijkste.

Voor het eerst wordt ik niet meer opgejaagd door een zweep van angst.

Voor het eerst kan ik weer ademen.

Voor het eerst weet ik dat ik weer gelukkig ben en dat die witte merrie er altijd al liep.

Echo nummer twee

Vandaag kregen we de 20 weken echo en alles zag er super uit! Ons kleine meisje heeft geen afwijkingen en zag er super uit. Alles zat er op en er aan, hartje klopte, blaasje werkte, niertjes werkte, maagje werkte, we hebben zelfs de 2 verschillende bloedstromen gezien door de navelstreng. Wat is het toch bizar dat dat kan!
En nu moeten we wachten... Ongelooflijk lang wachten voor mijn gevoel en smelt ik elke keer weer bij de foto's en het onwerkelijke gevoel dat ik een meisje krijg.
Hoe dan ook was het fijn een bevestiging te krijgen dat het allemaal okay was en ook dat het zeker weten een meisje was :D

Vandaag kwam er ook een grote doos met positiekleding binnen, dus voorlopig heb ik voldoende broeken met voorvak LOL en wat leuke truitjes en buikbanden. Zelf een zwarte met glitters LOL Leuk zo'n suprise pakket :D  Kan ik zelfs hip de kerst door ;-)

Eind november mag ik weer naar de verloskundige en zal ik ook mijn bekkenpijn gaan bespreken want het begint nu toch wel hele erg vormen aan te nemen. Na 5 minuten fietsen kan ik nog amper lopen.. Dus dat is niet zo fijn.
Zeker gezien het feit ik nog 20 weken te gaan heb. Maar net bij de echo kreeg ik al te horen dat ik via het LUMC goede hulp kan krijgen dus ik hou nog even vol tot eind november en probeer mezelf te ontzien.

Vandaag dag 2 zonder suiker en het gaat goed, beter dan gisteren in ieder geval. Vanmorgen boodschappen gedaan om voor mezelf genoeg in huis te hebben suikervrij en ook lekker. Dus ik kan weer even voor uit. Ook mijn anti candida supplementen uit de kast getrokken dus we gaan er weer voor. Het kleine mensje in mijn buik heeft geen idee wat ik er voor over moet hebben allemaal om haar te mogen dragen ;-)

Nu maar lekker een kop thee en aandacht geven aan mijn jongste en dan morgenochtend een taartje bakken omdat we die middag aan de grootste broers gaan vertellen dat ze een zusje krijgen :D

Oh Sweetness

Stoppen met roken is voor mietjes. Stoppen met suiker dát is pas moeilijk. Ik eet al jaren zo goed als geen suiker, zo nu en dan een grote bak ijs en wat dropjes en daar blijft het bij. Ik bak zelfs al mijn koekjes, taart en noem maar op zonder suiker. Maar ja tijdens de zwangerschapshormoontjes heb ik iets te vaak toegegeven aan deze verschrikkelijk slechte zoetigheid, en nu zit ik weer zwaar onder de candida ARGH!
Dus er zit niks anders op dan afkicken. En that sucks!
Dus ik loop nu tegen de muren op en ben blij dat er niks met suiker in huis is anders had ik voor gaas gegaan.
Over een week is het ergste leed geleden en is het weer een kwestie van oppassen en etiketten lezen. Nu is dat laatste niet echt nodig aangezien ik die jaren ervaring heb. Maar het is het idee.
Je moet toch ergens over klagen niet waar?
Ook brood en melk mag ik niet meer evenals te veel zetmeel. Nu is dit laatste niet heel erg moeilijk want ik eet zelden aardappels. Brood vind ik niet lekker en van de melk ga ik vooral de warme variant met cacao missen.
Vanmorgen begon mijn dag dus met 2 mandarijntjes en een smoothie van geitenyoghurt met frambozen (met een snuf stevia). Maar ja nu is het middag tussen 3 en 4 en dan is het moeilijk. Dus blegh!
Ik doe een moord voor een madarijntje of een peer, die roepen vanaf de fruitschaal, maar de regel is alleen fruit voor 12 uur. Dus ik bijt op mijn tong en probeer vol te houden met glazen water, bekers thee en vooral doorzettingsvermogen tot aan het avond eten.
Morgen moet ik er maar op uit om te shoppen voor rauwe noten, (geiten)kwark en amandelmelk en meel zodat ik lekkere dingen in elkaar kan flansen als ik trek krijg want dit is zwaar!
Nou ja nog een beker thee dan maar, dat heeft een beetje een zoetig smaakje ;-)