Fiere vrouw

Gisteravond zouden we met een groep vrouwen allemaal aan de slag gaan met de clanmoeder de Fiere Vrouw. Al deze clanmoeders zijn levenslessen voor vrouwen en komen uit het boek, De dertien oorspronkelijke clanmoeders van Jamie Sams. Samen hadden we afgesproken elke maand 1 clanmoeder uit te werken. Deze keer was dat dus de clanmoeder van november de Fiere Vrouw.
Ieder op onze eigen manier.
Voor mij was het eigenlijk al begonnen met de ontmoeting met mijn witte merrie en later met de prachtige inzichten van de poema.
Het verhaal van de Fiere Vrouw heeft me diep geraakt, omdat ik heel veel herkende zeker in de levenslessen die de Fiere Vrouw kreeg van de poema. Ze moest leren kwetsbaar te zijn en mensen toe laten. Iets waar ik ook best mee bezig ben. Ik ben héél open, zoals mijn man zegt voor 90%. Ik heb niet echt geheimen en ik praat makkelijk over dingen. Daarom denken mensen vaak ook dat ze me goed kennen. Maar die 10% daar komt eigenlijk zelden tot nooit iemand. Terwijl daar wel een groot deel huist van wie Thessa werkelijk is.
Ik vond de woorden van de poema heel treffend en ze hebben echt dingen in me wakker gemaakt. Gezorgd dat het schild wat is gezakt.
Vandaag sprak ik 1 van mijn meest dierbare vriendinnen die ook gisteravond gewerkt had met deze clanmoeder. Ook zij is geconfronteerd met wie ze is naar de buitenwereld (die 90%) en met wie ze is (die andere 10%) en werd ook gedwongen haar schild af te leggen. Ik vond het wonderbaarlijk dat we het zelfde hebben moeten doen. Ook ik moest mijn schild afleggen, moest me héél kwetsbaar opstellen, en me helemaal in mijn blootje voelen. En dat is wat poema wilde. Dat ik niet alleen zelf zou gaan voelen, maar anderen met me mee zou laten voelen in wat IK voel. Want nu is het dat ik alleen maar voel in anderen. Maar nooit iemand in mij. Kwetsbaar zijn dus. En vertrouwen hebben.
Ik vind het zeker niet makkelijk, maar ik kan toch zeggen dat het me is gelukt, met heel veel tranen en gelukkig bij iemand van wie ik héél veel houd.
Fiere Vrouw is een clanmoeder die geworteld is in de aarde, en ik ben dat zelf ook wel, ik ben gek op Moeder Aarde en de wezens die ze huist. Ik vind het heerlijk om gewiegd te worden in haar schoot. Maar Fiere Vrouw verbind zich ook met Vader Zon. En dat vind ik nou net even wat moeilijker. Ik ben echt een maankind. Zowel geestelijk als lichamelijk. Ik en de zon zijn geen vrienden en ik heb in mezelf moeten gaan om tot Vader Zon te komen. Ik weet dat hij Moeder Aarde de kracht geeft om ons te kunnen dragen en dat ze daarom perfect in balans zijn. En daar ligt ook mijn thema, balans. Ik moet meer balans vinden in de dingen die ik doe, meer rust vinden (poema) in mezelf. En daar heb ik de mannelijke kracht van Vader Zon bij nodig. Gelukkig hoef ik niet te zonnen of wat dan ook om dit te vinden en heb ik voor mezelf al een manier gevonden   om meer contact te krijgen met de energie van Vader Zon, door middel van een kaarsje branden in een waxine licht houder van zonnesteen, en gele calciet stenen. Zo wil ik de komende tijd aan de slag gaan met de kracht van Vader Zon voor balans.
Ik bedacht net dat het ook wel mooi is dat poema een hele warme zonnekleur heeft :-) Ik kon ook mijn mijn creativiteit kwijt met de Fiere Vrouw en heb haar getekend zoals ik haar voel. Uiteraard met een poema. Ik ben er nog steeds mee bezig en zodra ze klaar is zal ik haar delen.
Ik vond het in ieder geval heel mooi om er zo mee bezig te zijn en deze energie tot me te laten komen in de wetenschap dat meerdere vrouwen hier mee bezig waren.
De maan is nu donker, en zal nu steeds meer groeien in haar "licht" kracht en ik vind het mooi deze lessen te hebben gekregen met donkere maan, om nu de lessen en mezelf mee te laten groeien naar het licht van de volle maan die gegeven wordt uiteindelijk door Vader Zon..... Hoe bedoel je mooi in balans?

Thessa