Is Mr Tumor terug of niet?

Dat vraag ik me af, al een paar maanden eigenlijk. Er was me verteld kom meteen terug als je last krijgt van je ogen...
Uiteraard zou ik dat doen, maar ja het heeft weinig nut als er dan vervolgens niks gedaan kan worden, dus besloot ik te wachten tot na de bevalling. Ik had immers met mijn arts afgesproken pas bloed te prikken als ik bevallen was dus zo gezegd, zo gedaan.
Maar ik heb al zeker 3/4 maanden slecht zich met mijn linkeroog en een gevoel van een bepaalde druk er achter. Dus besloot ik vandaag maar even aan de bel te trekken. Ik wist namelijk dat als er nog tumorcellen zouden zitten dat deze konden groeien onder invloed van zwangerschapshormonen en ook nog onder invloed van prolactine (het stofje wat zorgt voor de borstvoeding). Dus borstvoeding geven is eigenlijk theoretisch gezien niet zo goed voor me. Maar ja dat waren de zwangerschapshormonen ook niet waren mijn motto en die moest ik toch ook door nietwaar?

Dus vandaag het ziekenhuis gebeld. En uiteraard gevraagd om mijn eigen arts, want om heel eerlijk te zijn, ik geef mijn hersenpan niet graag uit handen en als het dan perse moet, dan alleen aan hem. En nu wist ik dat hij op sabbatical was dus ik duimde maar dat hij terug was. Helaas was dat niet het geval, 1 juli pas, dus 25 juli heb ik een afspraak. En geen zorgen, ik weet dat is nog ver weg, maar mevrouw van de poli schrok toch wel een beetje dus mag ik 12 april bloed prikken en krijg ik 9 mei de uitslag van het bloed.

En misschien klink ik nu heel nuchter, ik ben best wel bang. Eigenlijk hoop ik dat dat oog-gedoe misschien komt door de verbouwing van mijn neus, dat er daarom iets op de oogzenuw drukt ofzo en dat het met mijn aankomende neusoperatie misschien verholpen kan worden. Maar ja zegt een stemmetje dan, waarom had je daar dan niet eerder last van want die neus is al dik anderhalf jaar geleden met je hersenoperatie verbouwd (lees verneukt door de KNO-arts). Want ik zou het toch niet zo fijn vinden om weer ziek te worden, en vervolgens nog een hersenoperatie te moeten want ook al liep ik na 4 dagen weer, ik heb ook doodsangsten uit gestaan...over de pijn erna nog maar even niet te spreken...

Of misschien moet ik in het meest positieve geval gewoon een bril :-) En ook al zit ik verre van op een bril te wachten ik heb liever een bril dan dat Mr Tumor weer fijn terug is gekomen.

Hopelijk weet ik 9 mei meer.... geduld lijkt wel mijn thema te zijn de afgelopen tijd...GROM!