Hoe hou ik mezelf bij elkaar? Hoe draai ik niet door? Gedachten blijven malen en telkens schreeuwt mijn hele zijn uit: IK WIL DIT NIET!
Ik ben op, 4 kinderen hebben is al zwaar genoeg, en nu mag ik het hele circus van het ziekenhuis weer in. Onderzoekje hier, onderzoekje daar, wéér bloed prikken, mijn aders bevatten inmiddels littekens en daardoor is prikken echt niet zo grappig meer, oftewel pijnlijk, je hoort de naald gewoon "knappen" door de ader heen.
En dan de geweldige communicatie van het ziekenhuis, ik zou deze middag een afspraak krijgen bij de oogarts, bellen ze me en jawel we hebben half 11 en half 12 plek.... Ik gisteren met pijn en moeite met manlief overlegd dat hij vrij kon nemen voor deze middag, komen ze verdomme met afspraken in de ochtend... Sluit ook zo lekker aan bij mijn afspraak van 15 uur bij endocrinologie...
Dus nu heb ik dus géén afspraak voor een gezichtsveldonderzoek. Nee nu mag ik na mijn afspraak met endo op komen draven om door een dokter met een lampje in mijn oog te laten kijken. En dan gaan ze kijken wanneer ze nog meer plek hebben voor dat onderzoek. En geloof me ik snap de noodzaak echt wel, mijn zicht is flink achteruit gegaan en je kan er blind van worden, maar ja de vorige keren waren ze ook niet zo vlot dus ga ik er niet van uit spontaan blind te worden binnen nu en heel snel. De vorige keren zag ik ook geen flikker en hielden hun bij hoog en bij laag vol dat ik me aanstelde...en dan het psychisch was, dat ik dan psychisch goed gokte dat het aan de linkerkant zat was dan zeker goed gegokt....dus tja...
En dan nog endocrinologie... wat baal ik als een stekker dat ik mijn eigen arts niet heb. Nu heb ik een vrouw...waarbij ik gisteren al bijna mee in discussie moest over punt 1 dat ze mijn neus compleet gesloopt hadden, ja want dat zag zij maar weinig hoor...ja maar toch is het zo....ja wel bijzonder....
Nee ik heb verdomme zelf mijn neusschotje scheef gezet en toen lijm gesnoven ofzo om de boel te laten verkleven zodat ik nog maar 1 neusgat had om mee te ademen want dat is zo grappig en ik vind het vooral ook zo humor dat dat neusgat wat het nog doet lekker bloed en dat dat dan zo lekker smaakt in mijn keel!
En punt 2 moest ik mevrouw meteen even duidelijk maken: ik kan NIET tegen medicatie, oh god dat was ook al zo bijzonder, ja bijzonder of niet ik ga ze niet slikken punt uit. Ja dan zou het opereren worden...ja jammer dan ik ga niet als een zombie 5 jaar van mijn leven doorbrengen, fuck it! Risico's of niet.
En dan wéét ik nog niet eens of de tumor terug is... fijn he?
Dit was niet de afspraak en mijn hele wezen schreeuwt NEE NEE NEE. Ik wil gewoon gezond zijn, ik wil dat mijn oog gewoon normaal doet, en dat die gekke druk erachter er niet is. Ik wil gewoon verder met mijn leven. Ik wil niet naar het ziekenhuis, ik wil eigenlijk gewoon mijn kop in het zand steken en gewoon helemaal niet gaan. Wat niet weet wat niet deert, jammer dan van dat oog.
Ik wil gewoon leven, ik geen geen angst, ik wil geen onzekerheid, ik wil geen naalden in mijn arm, ik wil geen stomme druppels in mijn ogen, ik wil gewoon niet ziek zijn.
Ik wil het allemaal begrijpen, maar dat doe ik niet.... ik begrijp het gewoon niet...why me?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten