Dyslexie....

Afgelopen vrijdag had ik een lang, erg lang gesprek met mijn ex. Het gaat namelijk helemaal niet goed met mijn middelste zoon Jaiden. En dan vooral op school. Nu speelt dit al langer, zijn prestaties zijn ver beneden maats te noemen en zijn cito score was zó laag dat de grafiek het niet eens zo laag kon aangeven en dan maak ik dus geen grapje....
Punt is hij is dyslectisch. Alleen weten we (nog steeds) niet welke vorm van dyslexie hij heeft. Nu duurt het even voordat je aan de beurt bent als je zo'n onderzoek wilt en nu blijkt 7 mei eindelijk dit te gaat gebeuren. Want als we weten in welke mate hij dit heeft, dan kunnen we wat gaan doen.

Maar ondertussen tijdens al dat ellendige wachten is het voor Jaiden alleen maar erger geworden, want op school kan hij nergens mee mee komen, lezen, rekenen etc etc, hij heeft het gewoon opgegeven, onder het motto ik kan het toch niet dus waarom zou ik er moeite voor doen?
Hij krijgt al tijden alles extra groot uitgeprint, dingen zoals huiswerk enzo, extra hulp, maar niks mag baten. Eigenlijk heeft hij qua school de handdoek in de ring gegooid. En tja wat gebeurd er dan als je toch niks anders (in zijn ogen dan he) te doen heb in de klas, nou dan ga je fijn lopen klieren en de clown uithangen. Met als gevolg dat hij regelmatig op zijn sodemieter krijgt. En in dat cirkeltje loop hij nu al zeker anderhalf jaar....(als het niet langer is).

Inmiddels is school nu op het punt aangekomen dat als het zo door gaat hij daar weg moet, want hij kan niet nog een keer blijven zitten. Dus of er moet een wonder gebeuren en hij kan wat schade inhalen binnen nu tot de zomervakantie of hij moet naar een school voor speciaal basisonderwijs... En dat was nou net wat we niet wilden, want laten we wel wezen er zitten niet alleen kinderen zoals Jaiden, maar ook het uitschot wat nergens anders meer terecht kan...  Dus we hopen dat dat niet gaat gebeuren.

Maar ja ik maak me er natuurlijk wel zorgen om, want wat gaat er nu allemaal gebeuren. Aangezien Jaiden bij zijn vader woont is hij ook diegene die alles regelt en het is soms heel moeilijk om vanaf de zijlijn toe te moeten kijken...

Ik hoop maar dat het goed uitpakt en hij op school kan blijven en dat zijn vorm van dyslexie niet al te moeilijk te begeleiden is. Time will tell en tot die tijd, probeert deze mama zich maar een beetje rustig te houden en zich niet al te veel zorgen te maken...maar ik kan je zeggen makkelijk is dat niet..