Van alles en nog wat

Ppff wat een week... na een super weekend zakte dat ook weer... Eerst kon ik mijn 2 oudste kids naar hun vader brengen zondagavond omdat middelste zoon ineens rare uitslag had en dit misschien gevaarlijk kon zijn voor Niiv, waarvan de weerstand toch nog wat wankel was van de buikgriep. Dit verliep niet helemaal lekker, eerst was ex bezorgd en was het goed en tien minuten later werd ik terug gebeld of ik niet met hem naar de huisartsenpost kon gaan want het kon anders gevaarlijk zijn voor zijn zwangere vrienden... *zucht* Waarop ik zei maar jullie kunnen nog apart zitten (ze wonen niet samen). Ook begreep ik niet zo goed waarom het nu ineens niet goed was. Maar goed uiteindelijk moest hij wel en brachten we met pijn in mijn hart de jongens terug naar hun vader. Daar werd Jaiden de volgende dag gezien in het ziekenhuis waar ze eerst dachten aan nekkramp en ze toen maar bloed prikten...
Ex zou mij de uitslag laten weten, maar je begrijpt hier kon ik zelf elke keer fijn achteraan bellen. Hoe dan was het bloed in orde, hij was nog wel wat sloom, maar waarschijnlijk nog een staartje buikgriep of zonneallergie denk ik. Maar ja toen ik vroeg hoe we het nu met de vakantie verder gingen doen kreeg ik geen reactie en die moet ik nu nog krijgen... Dat soort dingen hebben altijd flinke invloed op mijn humeur want ik wil als moeder ook weten hoe het met mijn kind is...
Verder had ik 2 zware daagjes omdat manlief in Frankrijk zat en dan merk je toch wel dat je dat rustpunt mis als manlief thuis komt. Het scheelt toch of je rustig in je uppie kan koken of met 2 kinderen aan je rok en dat geldt ook voor douchen, als manlief er is kan ik rustig douchen, als hij er niet is, douche ik met oren op steeltjes en zo snel mogelijk waardoor elke vorm van ontspanning er meteen vanaf is.
Ook vind ik de nachten minder leuk... ik hoor ineens meer enge geluiden, de honden zijn onrustiger en rennen bij elke auto die ze horen naar beneden, dus kriegel word ik daarvan. Maar ik overleefde het wel weer, dus dat is mooi ;-)

Verder ging ik deze week met de ukkies lekker naar de biowinkel om boodschappen te doen, kreeg ik gratis tulpen bij de AH en ben ik begonnen alles grondig op te ruimen en uit te zoeken (alweer voor mijn gevoel). Deze keer heb ik alleen wel meer succes met mijn plannen, morgen krijgen we namelijk een nieuwe salontafel en eettafel dus moeten er wel wat dingen naar grofvuil, dus grijp ik meteen de kans aan (als manlief toch moet rijden) om al het andere wat weg moet ook meteen klaar te zetten :D
En manlief beloofde de schuur de weekend uit te mesten, dus heb ik ook maar alvast een berg spullen van mijn oude winkel klaar gezet zodat die nu eindelijk de schuur eens in kunnen waardoor ik tenminste ruimte heb in onze zijkamer.

En in die betreffende zijkamer heb ik al flink huis gehouden dus het schiet op. Het leukste om te doen was mijn knutselkast opnieuw indelen. Ik kreeg namelijk van een vriendin 2 tassen vol kruiden dus die staan nu netjes in potjes, gelabeld in de kast, samen met alle overige toebehoren om wierook, olie en zalfjes te brouwen :D Ik bedoel je moet toch wat doen in je vrije tijd en ik zweer bij mijn zelfgemaakte goudsbloemzalf.

Dus zo druppelde deze week langzaam voorbij en is het nu vrijdag. Vandaag boodschappen doen, verder met uitzoeken en opruimen en vanavond ga ik even mee om te kijken in een huis van een vriend waar het nogal spookt, of ik niet eens kon kijken wat er nou zat.
Nou geen probleem uiteraard, Thess huppelt wel naar binnen :D

Verder nam ik nog 3 deze lieve foto's :-)

Deze maakte ik net, ze lag zo lief te lachen naar me, dat ik wel een foto moest maken.

Riven geeft me een blaaskusje *smelt*

Kleine grote broer geeft zijn zusje de fles...zoooooo lief!

Van de ene stress naar de andere

Was ik net zelf gezond verklaard, kon ik zondagavond mijn middelste zoon terug naar zijn vader brengen met erge uitslag. De reden dat ik hem naar zijn vader bracht was punt 1 uit gevaar voor Niiv, het leek verdacht op de mazelen en punt 2, hij hangt aan zijn vader dus leek me dat de beste plek voor hem.
Ik uiteraard de rest van de avond en nacht gigantisch schuldgevoel. Ex gisteren naar het ziekenhuis waar ze in eerste instantie nekkramp vermoedde :S
Dus bloedprikken. Toen twijfelde ze weer en nu moet het afhangen van het bloed. Dat horen we vandaag. Dus stress. Ik ben niet goed in zieke kinderen, mijn stresslevel schiet omhoog en ik maak me onwijs veel zorgen.
Ik hoop nu maar dat er niks is...

Verder heb ik onwijs last van zonneallergie, deze keer tot blaren aan toe, dus ik kan niet naar buiten, tenzij ik me compleet bedek en dat is amper te doen met de warmte :(
Gek wordt ik er van. Gisteravond bracht ik de avond door met komkommerschijfjes op mijn armen en borst en daarna rook ik naar kokos omdat ik (nadat ik het als tip ergens had gelezen) me had ik gesmeerd met kokosolie... Het verlichtte de jeuk gelukkig wel iets.

De kleine meid lijkt niet erg veel last te hebben van de warmte, ja wat warmte bultjes en verder slaapt ze veel, maar ja geef haar eens ongelijk, van dat warme weer wordt je ook duf. Ze is gelukkig weer helemaal beter van de buikgriep en haar uitslag is ook weg dus daar ben ik erg blij om.

En zo rommelen we vrolijk verder en zit ik vol ongeduld te wachten op een telefoontje van ex met de uitslagen van het bloed *zucht* wachten duurt zo lang :(

Goeie Dingen

Een paar daagjes stilte, na 2 dagen ziekenhuis en zoveel gedoe was ik gewoon even moe, maar gelukkig volgde er na die ongelooflijke stress een boel goede dingen.
Een telefoontje van het ziekenhuis dat mijn prolactine goed was, wat voor 90% betekend geen tumor, wat een opluchting! Ik was zó bang! Mijn oogprobleem kan, als ik wil, opgelost worden met een bril.

Ik smolt van de week bij de aanblik van 2 van mijn poezenmeisje

Kathaar (grijs) & Sorcha...zo lief!

Ik fotografeerde Niiv terwijl ze lachte..

Lief he in haar jurkje?

Ik moest verschrikkelijk lachen om Brán die high werd van kattenkruid..

Helemaal de weg kwijt.....

Smolt ik van Niiv in d'r zomeroutfitje

Kleine puk met haar aardbei shirtje hihi

En dit was ook zó lief......

Grootste broer met kleine zus

Kleine eendjes in de singel

Ik hou van die kleine pluispuddinkjes hihi

En dan gisteravond nog een vuurtje gestookt...en dan met een goed glas wijn, een lekker ijsje, genieten van goede gesprekken, de sterren, de vlammen en mijn oude lieve hond die ook genoot van de vlammen.
En als kers op de taart vloog er nog een uiltje over.

Sky lag er heerlijk bij, mijn oude vriend...

Dus jullie zien, ondanks alle onzekerheid en angst, kwam het toch allemaal goed :-) En heb ik even heerlijk genoten van mijn gezin,de natuur en het heerlijke weer...
Vandaag maar weer zo'n super dag ervan maken!
Fijn pasen allemaal!

How to stay sane in an insane world?

Hoe hou ik mezelf bij elkaar? Hoe draai ik niet door? Gedachten blijven malen en telkens schreeuwt mijn hele zijn uit: IK WIL DIT NIET!
Ik ben op, 4 kinderen hebben is al zwaar genoeg, en nu mag ik het hele circus van het ziekenhuis weer in. Onderzoekje hier, onderzoekje daar, wéér bloed prikken, mijn aders bevatten inmiddels littekens en daardoor is prikken echt niet zo grappig meer, oftewel pijnlijk, je hoort de naald gewoon "knappen" door de ader heen.
En dan de geweldige communicatie van het ziekenhuis, ik zou deze middag een afspraak krijgen bij de oogarts, bellen ze me en jawel we hebben half 11 en half 12 plek.... Ik gisteren met pijn en moeite met manlief overlegd dat hij vrij kon nemen voor deze middag, komen ze verdomme met afspraken in de ochtend... Sluit ook zo lekker aan bij mijn afspraak van 15 uur bij endocrinologie...
Dus nu heb ik dus géén afspraak voor een gezichtsveldonderzoek. Nee nu mag ik na mijn afspraak met endo op komen draven om door een dokter met een lampje in mijn oog te laten kijken. En dan gaan ze kijken wanneer ze nog meer plek hebben voor dat onderzoek. En geloof me ik snap de noodzaak echt wel, mijn zicht is flink achteruit gegaan en je kan er blind van worden, maar ja de vorige keren waren ze ook niet zo vlot dus ga ik er niet van uit spontaan blind te worden binnen nu en heel snel. De vorige keren zag ik ook geen flikker en hielden hun bij hoog en bij laag vol dat ik me aanstelde...en dan het psychisch was, dat ik dan psychisch goed gokte dat het aan de linkerkant zat was dan zeker goed gegokt....dus tja...
En dan nog endocrinologie... wat baal ik als een stekker dat ik mijn eigen arts niet heb. Nu heb ik een vrouw...waarbij ik gisteren al bijna mee in discussie moest over punt 1 dat ze mijn neus compleet gesloopt hadden, ja want dat zag zij maar weinig hoor...ja maar toch is het zo....ja wel bijzonder....
Nee ik heb verdomme zelf mijn neusschotje scheef gezet en toen lijm gesnoven ofzo om de boel te laten verkleven zodat ik nog maar 1 neusgat had om mee te ademen want dat is zo grappig en ik vind het vooral ook zo humor dat dat neusgat wat het nog doet lekker bloed en dat dat dan zo lekker smaakt in mijn keel!
En punt 2 moest ik mevrouw meteen even duidelijk maken: ik kan NIET tegen medicatie, oh god dat was ook al zo bijzonder, ja bijzonder of niet ik ga ze niet slikken punt uit. Ja dan zou het opereren worden...ja jammer dan ik ga niet als een zombie 5 jaar van mijn leven doorbrengen, fuck it! Risico's of niet.

En dan wéét ik nog niet eens of de tumor terug is... fijn he?
Dit was niet de afspraak en mijn hele wezen schreeuwt NEE NEE NEE. Ik wil gewoon gezond zijn, ik wil dat mijn oog gewoon normaal doet, en dat die gekke druk erachter er niet is. Ik wil gewoon verder met mijn leven. Ik wil niet naar het ziekenhuis, ik wil eigenlijk gewoon mijn kop in het zand steken en gewoon helemaal niet gaan. Wat niet weet wat niet deert, jammer dan van dat oog.
Ik wil gewoon leven, ik geen geen angst, ik wil geen onzekerheid, ik wil geen naalden in mijn arm, ik wil geen stomme druppels in mijn ogen, ik wil gewoon niet ziek zijn.

Ik wil het allemaal begrijpen, maar dat doe ik niet.... ik begrijp het gewoon niet...why me?

Bezoekje arts met Niiv

Vandaag moesten we met Niiv even langs de huisarts. De uitslag zat me niet lekker dus ik wilde het toch laten controleren. Ietwat verrast dat we een compleet andere huisarts hadden dan die van onszelf gingen we naar binnen.
Omdat de kleine meid ook al een paar dagen diarree heeft gokte hij op buikgriep, mede ook omdat de rest van het gezin (behalve ik!! hoera!) de buikgriep heeft gehad. Maar we zijn toch ook maar een pak hypo allergene voeding gaan halen. Gelukkig is de uitslag niet meer zo vurig en lijkt ze er geen jeuk aan te hebben, het ziet er alleen zo naar uit. Ik mocht het insmeren met een vette creme. Je begrijpt ik ga dat niet dicht smeren met chemische troep, dus er is zelfgemaakte calendulazalf op gegaan op basis van bijenwas. Weet ik in ieder geval dat het niet erger wordt. En het lijkt wat op te knappen.
Hopelijk is haar buikje ook snel in orde want daar heeft ze wel pijn aan zo nu en dan, het rommelt maar door in dat kleine lijfje :(
Ik weet zelf als geen ander hoe het is buikgriep te hebben dat is ook het enige moment dat ik zelfmedelijden krijg. Ben daarom ook erg blij dat ik overgeslagen ben deze keer. Ja en mijn oudste zoon ook gelukkig dat is al net zo'n kneus als ik met zijn gezondheid.

En terwijl ik dit begon te tikken heeft inmiddels de huisarts gebeld omdat ik vanmorgen vroeg om spul voor mijn zonneallergie...hij wilde me een hormoonzalf voorschrijven maar ik vertelde of dat mocht, mocht het het geval zijn dat de tumor terug is.
Hij zou dat nabellen, inmiddels is er heel wat heen en weer gebeld met het ziekenhuis bleek en heeft het ziekenhuis mij gebeld en ze vinden me een spoedgevalletje dus morgen moet ik een gezichtsveld onderzoek en naar de endocrinoloog en een bloedonderzoek.

En vind ik mezelf even hier op de bank met knikkende knieën en even veel angst en twijfel.... waarom ik? Het hele circus weer van voor af aan.....

Het weekend is weer voorbij (wat ben ik verwend!)

Jammer genoeg is het weekend weer voorbij, Riven is weer naar school, manlief naar zijn werk en ik ben weer alleen thuis met Niiv. Niet dat dat erg is, maar ik vind de maandag dan ineens zo stil. Niet dat we nou spetterende dingen hebben gedaan. Zaterdag was ik natuurlijk bij de paarden en daarna hadden we een gezellige middag bij mijn schoonvader en zijn vrouw. We waren onwijs laat thuis dus ik was heel moe en was ook niet zo blij met de nachtvoeding die nacht. Gisteren hadden we een heel relaxt dagje thuis, gewoon rond rommelen, niksen en genieten van de zon. Toen de avond inviel ging naar een vriendin om daar een avond rond het kampvuur te zitten samen met nog wat vrienden. 1 Van deze mensen had ik eigenlijk alleen nog maar via hyves gesproken dus ik vond het leuk hem te ontmoeten.
Ook best spannend want in real life kunnen mensen heel anders zijn nietwaar?
Ik werd compleet overvallen want ik krijg ineens kadootjes! Van een vriendin een afbeelding van een klein babyheksje bij een boom en een ketel met een wolf daarbij en op de afbeelding stond een tekst in het Frans met de voorwaarden waarop een heks geboren wordt. Ik heb het nog niet helemaal kunnen vertalen, maar ik vond het een heel leuk kadootje. Ook kreeg ik een lekkere douchegel van Weleda (en ook nog eens mijn favo!). De (hyves) vriend had ook iets voor me meegebracht, hij is kunstenaar en had 3 prachtige afbeeldingen getekend. Waarvan 2 heel kenmerkend voor mij, ik vond dat heel bijzonder! Maar ik bleef er bijna in toen ik nog een kadootje kreeg en zag wat er in zat....
Namelijk een stuk Keltische "harnas" wat de paarden droegen van ruim 2000 jaar oud... *slik*
Ik ben zelf in het bezit van een Keltische Ring en ken de waarde van zoiets, je hebt het hier gewoon over museumstukken. Maar wat het deed met mijn emotie was niet te beschrijven! Ik vind het zó'n waardevol iets!

Beetje overbelichte foto maar hier is mijn nieuwe Keltische schat...

Ik was flink geroerd door deze kadootjes allemaal. Gewoon zo maar omdat ik ben wie ik ben en mensen me waardevol genoeg vinden om aan te denken. Klinkt misschien gek allemaal, maar ik ben dat niet gewend. Vervolgens hebben we een heerlijke avond gehad om het vuur en over veel dingen gesproken. Dingen die me weer aan het denken zetten en weer laten groeien. Heerlijk en vooral waardevol vind ik dat soort avondjes en ze zijn me erg dierbaar. Volgende volle maan hebben we weer afgesproken rond het vuur en ik kijk er nu al naar uit!

Dan ga ik me nu weer zorgen maken over mijn dochter...volgens mij heeft ze eczeem wat voor mij bijna gelijk staat aan koemelkallergie :( ....... Blegh! Donderdag in het ziekenhuis maar meteen naar laten kijken *zucht*

Les 1 met de Paarden

Yay, gisteren was het eindelijk zo ver, ik ging naar mijn eerste les met paarden. Ik had er al dagen naar uitgekeken dus ik was heel erg blij toen het dan eindelijk zo ver was.

Eenmaal daar zagen we een paar hele leuke paarden in de wei staan, waarvan sowieso 1 hele mooi arabier en een waanzinnig lief pluizig arabier veulen. 

Toen we de rijlaan opreden stond K. daar al te wachten met een wit paardje. En jeetje wat een zielig paardje :( Luna heet ze en het was een zwaar en met zwaar ik bedoel ik ook heeeeel zwaar verwaarloosd en mishandeld paard. Ze zag er niet uit. En het eerste wat ik voelde toen ik naar haar keek was buikpijn!
Wat bleek het dier had wormen en hartstikke bloedarmoede. Maar toch had ze een zachtheid en was ze heel lief.

We gingen eerst even de wei in zodat ik even kennis kon maken met het spul. Zo stond er een hele oude heer van wel 30!!! jaar oud. Het veulen, de arabier en nog een " gewoon"  bruin paard die ook van haar was. Een bonte verzameling en ik had meteen voor het eerst in mijn leven mijn jongste en oudste paard gezien LOL.

Ik mocht zelf kiezen met welk paard we zouden werken en omdat Luna toch al buiten stond koos ik voor Luna.

Zo geschiedde, we besloten lekker naar het bos te wandelen, op deze manier zou ik weer even de feeling te pakken kunnen krijgen van het grondwerk.

Ik vond het fantastisch, en had al snel de slag weer te pakken. Want grondwerk bij haar is niet gewoon grondwerk, nee het is compleet werken vanuit je energie.

En dat had ik natuurlijk toen op cursus al geleerd. Het is gewoon waanzinnig dat je puur op lichaamstaal met een paard kan wandelen. Haar kan laten stoppen, lopen, duidelijk maken dat ze nu even niet mag eten etc. Het touw heb je volledig los beet en de enige reden dat we het gebruiken is omdat we buiten liepen en mocht er wat gebeuren.

Nu weet ik als geen ander dat energie zo werkt, maar het blijft gewoon een hele ervaring om zo bezig te zijn. Om puur op energie bezig te zijn met een dier. Uiteraard dook ze in het begin elke keer de berm in om te eten (wat ik me wel voor kon stellen met haar magere lijf). Maar toen ik haar eenmaal duidelijk had gemaakt dat we gingen wandelen en we later zouden eten ging het super. Die was voor mij een manier van spreken met elkaar die ultiem is. Zonder woorden alleen maar op het gevoel.
En zo liepen we dik anderhalf uur door het bos te struinen waarbij ik super veel leerde en echt heel erg genoot. Terwijl mijn manlief en kids gewoon meeliepen op de achtergrond en ik lekker mijn ding kon doen.

Eenmaal terug kreeg Luna lekker wat krachtvoer en ging ze lekker liggen, zo lief!!

Ik kijk nu al uit naar over 2 weken, dan ga ik weer!!

Ministerie van Moeder Aarde

Waanzinnig! Hulde aan Bolivia!!

http://mobiel.nu.nl/pda/Opmerkelijk/292152-Bolivia-trekt-natuurrechten-gelijk-aan-rechten-van-de-mens.html?rss=1

Lieve Kleine Vos

Lieve kleine vos, leg je hoofd maar even ten rustte en ik zorg dat je mooie dromen krijgt.
Lieve kleine vos, jouw rode haren met mijn rode vacht, samen in elkaar, de hele wereld zwijgt.

Lieve klein vos, droom nu maar van mooie dingen, ga naar een plek waar je ziel kan vliegen.
Lieve kleine vos, voed je met de kracht van het woud.

Laat je pootjes de kracht opnemen, verborgen in de aarde, de liefde van de Moeder.
Laat je oortjes de fluisteringen horen van alle wezens die je liefhebben.

Volg de geuren die je leiden naar de Heer van het Woud en weet dat hij je beschermen zal.
Rol je maar op en rust....ik weet hoe moe je bent, hoe lang je hebt gestreden.
Ik kan als geen ander de wonden zien op je gehavende ziel.

Lieve kleine vos, neusje aan neusje liggen we onder de struiken.
En daar op die plek stuur ik je kleine fonkelende sterretjes als lichtjes in de duisternis, als pleisters op je wonden.
Lieve kleine vos, kijk me eens aan, diep in mijn ogen, jouwe groene en de mijne.
Lieve kleine vos, we delen een liefde, een diepe innige liefde, leg je hoofd maar even ten rustte en ik zorg dat je mooie dromen krijgt...

Extra druk

In kader van de dyslexie van middelste zoon en het gebrek aan zelfvertrouwen had mijn ex gisteravond een intake gesprek voor speltherapie. Omdat dit in de avond was, hadden wij de jongens en zouden ze dan ook deze ochtend naar school brengen.
En wat overkomt mij...of eigenlijk hun...heb ik ineens 2 zieke kids, de jongste 2 zonen. Dus ging er nog maar 1 naar school. Maar ja dat maakte het hier wel een beetje druk. En dan is de dag nog niet voorbij. Gelukkig voelde jongste zoon zich goed genoeg om met papa mee te gaan om zijn grote broer te halen en kon ik met de middelste en de allerkleinste er even snel op uit om boodschappen te doen. Mijn motto is als je nog niet kotsend en half dood op de bank ligt is frisse lucht hartstikke goed voor je als je ziek bent dus hup wij naar de stad voor boodschappen. Gelukkig waren we snel klaar, bleef Niiv doorslapen en waren we dus ook snel weer thuis.
Jullie begrijpen vanavond eten we makkelijk, oftewel macaroni zodat ik niet te veel werk heb, daarbij vinden ze dat lekker en als er over blijft omdat ze zich toch niet goed genoeg voelen, kan ik het makkelijk bewaren of invriezen.

Nu nog de rest van de dag door te zien komen. Het zijn voornamelijk de jongste 2 die de handenbindertjes zijn. Niiv als baby zijnde is sowieso intensief maar Riven loopt gewoon heel de tijd te mekkeren en niks is goed. Lekker pittig allemaal dus.

Ik kijk dan ook héél erg uit naar zaterdag. Even dik een uur voor mezelf in de natuur iets doen wat ik het allerleukst vind. Ik tel de minuten al af......

Ow en gisteren maakte ik deze foto's nog van mijn jongste 2 ;-)

Niivje kan mini-me na doen uit Austin Powers!! Zie dan pinkje LOL

Zo lief samen!

En en ook zo heerlijk, mijn kersenbomen staan in bloei! Ik vind de geur van kersenbloesem de aller lekkerste van de wereld! *gaat nog maar even snuffelen*

Is Mr Tumor terug of niet?

Dat vraag ik me af, al een paar maanden eigenlijk. Er was me verteld kom meteen terug als je last krijgt van je ogen...
Uiteraard zou ik dat doen, maar ja het heeft weinig nut als er dan vervolgens niks gedaan kan worden, dus besloot ik te wachten tot na de bevalling. Ik had immers met mijn arts afgesproken pas bloed te prikken als ik bevallen was dus zo gezegd, zo gedaan.
Maar ik heb al zeker 3/4 maanden slecht zich met mijn linkeroog en een gevoel van een bepaalde druk er achter. Dus besloot ik vandaag maar even aan de bel te trekken. Ik wist namelijk dat als er nog tumorcellen zouden zitten dat deze konden groeien onder invloed van zwangerschapshormonen en ook nog onder invloed van prolactine (het stofje wat zorgt voor de borstvoeding). Dus borstvoeding geven is eigenlijk theoretisch gezien niet zo goed voor me. Maar ja dat waren de zwangerschapshormonen ook niet waren mijn motto en die moest ik toch ook door nietwaar?

Dus vandaag het ziekenhuis gebeld. En uiteraard gevraagd om mijn eigen arts, want om heel eerlijk te zijn, ik geef mijn hersenpan niet graag uit handen en als het dan perse moet, dan alleen aan hem. En nu wist ik dat hij op sabbatical was dus ik duimde maar dat hij terug was. Helaas was dat niet het geval, 1 juli pas, dus 25 juli heb ik een afspraak. En geen zorgen, ik weet dat is nog ver weg, maar mevrouw van de poli schrok toch wel een beetje dus mag ik 12 april bloed prikken en krijg ik 9 mei de uitslag van het bloed.

En misschien klink ik nu heel nuchter, ik ben best wel bang. Eigenlijk hoop ik dat dat oog-gedoe misschien komt door de verbouwing van mijn neus, dat er daarom iets op de oogzenuw drukt ofzo en dat het met mijn aankomende neusoperatie misschien verholpen kan worden. Maar ja zegt een stemmetje dan, waarom had je daar dan niet eerder last van want die neus is al dik anderhalf jaar geleden met je hersenoperatie verbouwd (lees verneukt door de KNO-arts). Want ik zou het toch niet zo fijn vinden om weer ziek te worden, en vervolgens nog een hersenoperatie te moeten want ook al liep ik na 4 dagen weer, ik heb ook doodsangsten uit gestaan...over de pijn erna nog maar even niet te spreken...

Of misschien moet ik in het meest positieve geval gewoon een bril :-) En ook al zit ik verre van op een bril te wachten ik heb liever een bril dan dat Mr Tumor weer fijn terug is gekomen.

Hopelijk weet ik 9 mei meer.... geduld lijkt wel mijn thema te zijn de afgelopen tijd...GROM!

Dyslexie....

Afgelopen vrijdag had ik een lang, erg lang gesprek met mijn ex. Het gaat namelijk helemaal niet goed met mijn middelste zoon Jaiden. En dan vooral op school. Nu speelt dit al langer, zijn prestaties zijn ver beneden maats te noemen en zijn cito score was zó laag dat de grafiek het niet eens zo laag kon aangeven en dan maak ik dus geen grapje....
Punt is hij is dyslectisch. Alleen weten we (nog steeds) niet welke vorm van dyslexie hij heeft. Nu duurt het even voordat je aan de beurt bent als je zo'n onderzoek wilt en nu blijkt 7 mei eindelijk dit te gaat gebeuren. Want als we weten in welke mate hij dit heeft, dan kunnen we wat gaan doen.

Maar ondertussen tijdens al dat ellendige wachten is het voor Jaiden alleen maar erger geworden, want op school kan hij nergens mee mee komen, lezen, rekenen etc etc, hij heeft het gewoon opgegeven, onder het motto ik kan het toch niet dus waarom zou ik er moeite voor doen?
Hij krijgt al tijden alles extra groot uitgeprint, dingen zoals huiswerk enzo, extra hulp, maar niks mag baten. Eigenlijk heeft hij qua school de handdoek in de ring gegooid. En tja wat gebeurd er dan als je toch niks anders (in zijn ogen dan he) te doen heb in de klas, nou dan ga je fijn lopen klieren en de clown uithangen. Met als gevolg dat hij regelmatig op zijn sodemieter krijgt. En in dat cirkeltje loop hij nu al zeker anderhalf jaar....(als het niet langer is).

Inmiddels is school nu op het punt aangekomen dat als het zo door gaat hij daar weg moet, want hij kan niet nog een keer blijven zitten. Dus of er moet een wonder gebeuren en hij kan wat schade inhalen binnen nu tot de zomervakantie of hij moet naar een school voor speciaal basisonderwijs... En dat was nou net wat we niet wilden, want laten we wel wezen er zitten niet alleen kinderen zoals Jaiden, maar ook het uitschot wat nergens anders meer terecht kan...  Dus we hopen dat dat niet gaat gebeuren.

Maar ja ik maak me er natuurlijk wel zorgen om, want wat gaat er nu allemaal gebeuren. Aangezien Jaiden bij zijn vader woont is hij ook diegene die alles regelt en het is soms heel moeilijk om vanaf de zijlijn toe te moeten kijken...

Ik hoop maar dat het goed uitpakt en hij op school kan blijven en dat zijn vorm van dyslexie niet al te moeilijk te begeleiden is. Time will tell en tot die tijd, probeert deze mama zich maar een beetje rustig te houden en zich niet al te veel zorgen te maken...maar ik kan je zeggen makkelijk is dat niet..

Samen in de zon

Jeetje mensen wat een heerlijke dag was het, geen ruzie, geen gezeik, kinderen die lol maakten, samen speelden, water op het terras, samen spelen met de waterbaan, lol hebben met een kist voor de tuinstoelkussens, winkeltje spelen, gamen, en zo veel meer. En alles afgesloten met marshmallows roosteren boven een vuurtje. Ik had 3 hele gelukkig jongens, een blije papa en ik genoot van al mijn mannen en ook van dat kleine meisje wat sliep in mijn armen toen ik lekker zat te genieten van al mijn mannen.

Niiv knuffelt met haar grootste broer Faybian.

Tja uhm "game" boys?

Ik samen met Niiv genieten van het mooie weer....

Oh wat was het fijn :-)

En de dag afsluiten met een vuurtje....de jongens hebben wel 100 keer gezegd van wat is het leuk, waarom is het zo leuk, gaan we het morgen weer doen etc....

Dat doet een moederhart goed!

Op naar morgen, met lekker wandelen, hopelijk net zulk mooi weer, zelfgemaakte pizza en nog maar een vuurtje ;-)

Weer een stukje verder

Weer een stukje verder met mijn projectje..... Heerlijke kinderlijke katjes ;-)

Stapjes naar mijn droom

In mijn hoofd denk ik vaak hoe het moet zijn of moet worden in de toekomst. Hoe ik het wil en het zie. Maar ja het begint met de eerste stapjes. Mijn eerste stapjes om met paarden te willen werken begon met de wens het anders te willen. Dus geen dressuur, geen Natural horsemanship etc etc, ik wilde een manier die anders was, spiritueler en met meer respect voor het paard en vond deze. Ik volgde vervolgens 2 workshops waarbij ik met de eerste er achter kwam dat dit me intens gelukkig maakte, het werken met paarden. Ik danste, sprong en kon alleen nog maar lachen, erger nog terwijl ik het nu hier neer tik verschijnt de glimlach weer bij de herinnering aan deze super mooie dag! Vervolgens deed ik nog een workshop en werd overstroomt met inzichten en vond de oefeningen en de informatie helemaal te gek. Ik kwam thuis.

Ooit vroeger heb ik paard gereden, en ik heb nog een hele tijd met mijn bedrijfje workshops communiceren met dieren gegeven op maneges, en ook heb ik heel veel readings gedaan voor paarden. Hier lag eigenlijk altijd al mijn basis, maar door zoveel redenen kon ik daar niet mee verder. De workshops van verleden jaar deden mij inzien dat het werken met paarden iets is wat me echt gelukkig maakt en dat maakt dat ik deze droom nu na jaag, en misschien zal ik er nooit mijn werk van maken en het alleen doen voor mezelf en mijn toekomstige paarden, maar misschien maak ik er wel mijn werk van en kan ik anderen helpen. En combineer ik op die manier 2 van mijn passies, het helpen van dieren én mensen.

Maar soms vind het moeilijk om geduld te hebben, het liefste leerde ik alles "even" in een paar maanden tijd en ging ik aan de slag, maar ja zo werkt het natuurlijk niet.

Het begint met lessen (bij deze mensen als van de cursus), en ik heb voor dit jaar nog 3 cursussen geboekt staan en natuurlijk de paardenvakantie. Uiteindelijk wil ik een opleiding ergens gaan doen. 

Dit gevoel van samenzijn zou ik elke dag willen ervaren....

Uiteraard wil ik uiteindelijk ook mijn eigen paard(en) en daar loop ik nog een beetje vast in mijn plan, want ik heb nog geen idee hoe dat te regelen. Een paard kopen is niet zo moeilijk, maar de stalling vinden die ik wil wel en daar zit ook meteen de grootste kostenpost. Dus vraag ik me af of het mogelijk is om in de toekomst een stuk weiland te kopen ofzo. Mogelijk is het natuurlijk altijd, maar het is nog even passen en meten in mijn hoofd hoe enzo.

Het ligt ook aan of we uiteindelijk naar Frankrijk zullen verhuizen. Want dan is kopen weer niet zo'n goed idee.

Dus je ziet in mijn hoofd ben ik er druk mee bezig. Gewoon ook omdat ik het zo erg leuk vind hoor. Het is fijn om met een hartewens bezig te zijn en er over nadenken geeft het voor mij vorm.

De workshop die ik volgde maakte dat ik mijn droom kon vangen in een net en het nu beet kan houden en ik kan er als het ware niet van af blijven hihi

Tis net een grote schat waar je elke keer even naar wilt kijken :D

Ik tel in ieder geval de dagen af tot volgende week zaterdag en ik mijn eerste les krijg.

En dan zal ik me toch ook snel moeten richten op autorijlessen, dan kan ik nog meer leuke dingen doen want dan ben ik niet meer afhankelijk van manlief zijn rijkunsten, dan kan ik zelf rijden in ons aso bakbeest LOL (zie je het al voor je, klein vrouwtje wat net boven het stuur uitkomt? Das namelijk het beeld wat ik heb als ik in onze auto zou rijden (grote nissan qasqai +2), maar volgens mij wilt mijn man me in 1 of ander klein mini autootje proppen hahaha).

Het zou hoe dan ook tijd worden ervoor dan krijg ik tenminste wat meer vrijheid en laten we wel wezen als we naar Frankrijk verhuizen is het een vereiste anders kan ik niet eens boodschappen doen....

Nou ja voor nu droom en denk ik lekker verder en ben ik blij met de stapjes die ik al wel gezet heb en nog ga zetten. De toekomst stippelt het pad vanzelf uit, ik hoef slechts te volgen..... (ze zouden er alleen een dosis geduld bij mogen geven....)

Ook paarden hebben samen lol :-)

Elkaar even aftasten... (wat matchen we mooi qua haar he?)

Ik ga op vakantie!!

Zoals de meesten hebben gelezen komt mijn droom om met paarden te werken steeds een stukje dichterbij. Dankzij mijn fantastische (slijm slijm) manlief kan ik in de zomer een week lang de Ardennen in om met paarden te werken. In een stuk ongerepte natuur waar de paarden gewoon los lopen op een gigantisch stuk landgoed. Voor een liefhebber als ik waanzinnig natuurlijk!

Een stuk van het landgoed en het verblijf

Een aantal van de paarden.

Alles is all-in, dus ik blijf daar ook slapen en het eten is biologisch en vegetarisch! Nou trekkie naar mijn bekkie natuurlijk ;-)

Ik kijk er nu al helemaal naar uit om met de paarden door de natuur te rijden en te genieten van de rust, de ervaring en hopelijk ook een stukje groei. Nu moet ik wel bekennen dat ik er ook wat tegenover stond, namelijk mijn oktober tripje naar Glastonbury inleveren. Maar vreemd genoeg had ik dat er maar al te graag voor over. Ik ga sowieso dit jaar met manlief en mijn 2 jongste kinderen naar Glastonbury, alleen ga ik dit jaar dus niet alleen. Maar ja dit is zó gaaf dat ik dit liever deed dan naar Glastonbury gaan in mijn uppie.
Dus ik kan gaan aftellen, nog minder dan 100 dagen hahaha

Ik denk maar zo ik heb weer wat leuks (iets super super super leuks) in het vooruitzicht en dat motiveert me en maakt me blij :-)

Nieuw projectje..wait and see

Stofjes zijn binnen dus tijd voor een nieuw projectje, ik hoef te te zeggen dat het voor Niiv is he? Gezien de kleur enzo ;-)

Just wait and see.

Gisteren alweer een maand! (Niivje in de draagzak)

Gisteren was Niiv ineens al weer een maand! Wat gaat de tijd hard! En ze lijkt alleen maar schattiger te worden hihi

4 april 2011, nog steeds lief ;-)

Vandaag heb ik ook wéér een poging gedaan om haar in de draagzak te krijgen. Op het plaatje (ja ja ik heb een hele handleiding erbij LOL) zitten die beentje zo ver uit elkaar en dat wilt Niiv dus echt niet, wat ik me overigens heel goed kan voorstellen wat het ziet er ook helemaal niet fijn uit! Dus na wat research op het forum waar ik zit (voor mama's) zag ik dat de beentjes er ook gewoon in kunnen. Nu had ik dit al een tijdje terug gezien, maar nog niks mee gedaan. Maar het fijne weer (NOT) deed me inzien dat dan een draagzak best handig kan zijn, zit ze lekker warm tegen mij aan en ik kan een paraplu beethouden zodat ik zelf ook nog een beetje droog blijf. Dus zojuist weer een poging ondernomen dat ding incl baby om te doen en woohoot! Het lukte!

Gerwoon lekker doorslapen als je moeder loopt te kloten met dat ding ;-)

Maar als je dan goed hangt, is het ook meteen helemaal goed :-)

Dus mocht het straks nog regenen, dan weten we nu hoe we dat kreng om krijgen met gewoon lekker opgevouwen pootjes ipv een heupbreuk LOL
Ook zal dit het koken vergemakkelijken, en nog tig andere huishoudelijke klusjes :D

Ja ben blij dat het gelukt is ;-)

Mijn droom weer een stukje dichterbij

Afgelopen week heb ik weer een stapje gemaakt om dichter bij mijn droom te komen. Weer beginnen met paarden. Ik had verleden jaar al wat cursussen gedaan en workshop, maar door mijn zwangerschap moest het even allemaal op een laag pitje en kon ik eigenlijk niet veel meer doen dan lezen, dromen en verder denken over dingen.
Maar nu kan ik weer wat doen en heb ik dus afgelopen week een afspraak gemaakt om weer lessen te nemen om te leren rijden. Omdat ik een aversie heb tegen maneges ga ik dus rijden bij iemand die er een hele andere gedachtegang op na houdt. Ik ga dan ook niet meteen beginnen met rijden, maar eerst weer even het grondwerk oefenen wat ik heb geleerd om weer even vertrouwd te raken met de methodes, het paard en vooral ook mezelf en mijn eigen lichaamstaal tegenover het paard. En vanuit daar, de basis, gaan rijden.
Ik heb daar ongelooflijk veel zin in en 16 april gaat het eindelijk gebeuren.

En als kers op de taart ga ik in juli een vakantie doen met paarden.Ik zit nog te wachten op de bevestiging..dus nog even spannend of het echt 100% door gaat, maar ik denk het wel, er was nog plek dus dat is mooi!

Afwachten dus en genieten van de voorpret!

Middagje tuin

Vandaag gingen we naar een tuincentrum voor dierenvoeding, maar ja, ik kwam uiteraard terug met groenten en kruidenplantjes.
Dus besloten we maar even langs de tuin te gaan om de plantjes in de grond te zetten, anders staan ze maar te verleppen ;-)

Dus zo geschiedde, we hebben nu in de grond:
paarse koolrabi
witte koolrabi
venkel
bietjes
parijse worteltjes
bloemkool
andijvie
zomerprei
brocolli
tuinbonen
erwten

En in onze "tuin" op het terras gingen deze kruiden de grond in:
oregano
basilicum
rode basilicum
wijnruit
snijselderij
peterselie
kervel
knoflookbieslook

Nu nog kleine plantjes, straks lekker groot. De munt zal ook wel snel weer op komen en alle lavendel heeft ook de winter overleefd. Ik ben namelijk gek op lavendel en heb inmiddels 6 soorten staan op mijn terras waarvan de witte en de coconut lavendel het bijzonderst zijn :-)
Verder nog genoeg andere planten, als alles dalijk weer op orde is zal ik wel weer foto's maken. Inmiddels hebben de appel en kersenbomen blaadjes en wordt alles langzaam groen. Heerlijk vind ik dat.

Ook maakte manlief in de moestuin het bonenrek af zodat daar meteen gezaaid kon worden. :-)
Maar nog steeds hebben we zó veel grond over om te beplanten en nog zó gruwelijk veel te doen. Maar ja stapje voor stapje komen we steeds verder.

Niiv lekker tukken in haar wagen in de frisse lucht (San je ziet het he! in d'r zak!! ;-) )

Manlief weer aan de slag met het bonenrek hihi

We komen steeds een beetje verder en zullen vooral veel oogst hebben van onze fruitbomen en struiken. Ik ga maar alvast een cursusje jam, chutney en overige maken volgen LOL

Wat deden jullie op deze prachtige dag?

En toen was ze alweer 4 weken!

Wat gaat de tijd snel, het lijkt nog maar gisteren dat ik liep te klagen over alle ongemakken die gemoeid gingen met mijn zwangerschap en nu is mijn meisje alweer 4 weken!
En ze doet het zó goed en is zó lief!
Soms denk ik wel eens van klopt dit wel? Ze huilt amper, is lief, is gezond, is "vrolijk" (wat is vrolijk voor een baby? LOL)...het lijkt bijna te perfect. En toch is het gewoon zo. Ik voel me dus ook heel erg blessed, zonder twijfel :-) Vannacht mocht ik zelfs 5 uur aan 1 stuk slapen ;-) En geloof me dat kon ik hard gebruiken....

Het verbaasd me ook elke keer weer (ja dat kan ik zeggen met 4 kids LOL) hoe snel ze veranderen. Van super vers kuikentje, tot steeds meer een niet net uit het ei kuiken, tot dadelijk een mollig baby'tje die ineens kan zitten, lachen, dingen beetpakken.... Nou ja you get my point. Voor je het weet zijn ze ineens puber en gaan ze ineens volwassen gesprekken met je aan. (ik geef toe ik moet er nog steeds aan wennen met mijn oudste zoon hahaha).

Ach ik loop te mijmeren alsof ik al héél oud ben... ik geniet er maar gewoon van en de verbazing...ach die hoort er volgens mij gewoon bij ;-)

Hier een 2 foto's van mijn meisje voor het eerst in een jurkje hehehe

En een lol dat we hebben ;-)

En wat gebeurd er als mama tegen haar praat?
Precies dan gaat net als bij een vogeltje het bekkie open : FEED ME!!!


En deze moet ik ook even delen hoor:

Mijn andere liefdesbaby ;-)
(kan iemand hem even vertellen dat hij NIET op de bank mag liggen???)