Afgelopen zondag had ik weer les. Het was de dag na mijn zweethutceremonie, dus ik voelde me van alles eigenlijk. Ik zat hoog in mijn emotie en kon goed handelen vanuit mezelf.
Ik kon kiezen Luna of Nikki. Luna zou helend zijn, Nikki confronterend. Ik koos Nikki. Ik weet niet misschien was ik levensmoe ofzo.
Ze liet me hard werken, en met hard bedoel ik ook écht hard.
Nikki was in standje relax en daardoor moest ik heel erg mijn best doen om Nikki haar energie omhoog te krijgen. Maar ik merkte dat ik veel meer ik was. Alles kwam van binnenuit..
Ik heb veel gelopen met Nikki en me daardoor flink moeten afstemmen op haar energie en moest veel "spelen" met energie om zo met haar te kunnen werken. Maar door veel van mezelf te geven, kreeg ik ook heel veel terug.
Aan het einde van de rit heeft Nikki me geleerd dat zoveel tijd als ik steek in haar, dat ik dat ook waard ben om in mezelf te steken. Nikki was een ideale spiegel...
En dat gaf me ook weer stof om te denken.
Afgelopen woensdag had ik ook nog een goed gesprek met mijn lerares, voor wat persoonlijke coaching en dit gesprek gaf me weer hernieuwde hoop. Ik zit op de goede weg, ik ga steeds verder vooruit en ben gewoon bezig om mijn dromen waar te maken en ik ben heel erg blij dat zij me daar bij helpt.
Overmorgen naar de Ardennen voor 4 dagen samen met paarden, ik kijk er nu al erg naar uit.
Mijn "grote" stap, tijd steken in mezelf en doen wat me gelukkig maakt...
Mijn "grote" stap, tijd steken in mezelf en doen wat me gelukkig maakt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten