Bijna 33 weken

De buik groeit enorm en ik ben het inmiddels ook enorm zat.
Maar ja echt veel kan je niet doen behalve wachten.
Ik zit inmiddels in een rolstoel door de bekkenklachten, maar met een lieverd als vriend heb ik toch nog mijn rondjes naar buiten en ben ik inmiddels gewend aan mijn hot wheels haha.

Het buikje groeit lekker verder

Gisteren gemaakt. 27 weken en 1 dag.

Ik val uit elkaar van ellende, maar geniet.

Luie donderdag

Gisteren besloot ik voornamelijk een lui dagje te hebben. De hele week is mijn lief al van huis, en dat maakt het echt zwaar als zwangere eend. En nog nooit was ik zo boos op de regen, want tig keer zeiknat regenen was me toch echt iets te veel van het goede....
Inmiddels kan ik melden dat onze pup Jaymz het goed doet, hij is genezen van de puppy schurft, maar zijn haar zal nog flink terug moeten groeien, ik hoop voor hem vóór de winter...hij heeft het nu al zo koud, dus dit weekend kan ik aan de slag voor een jasje voor 'm.

Turia en Jaymz samen aan de brokjes :-)

We deze eigenlijk niet zoveel, ik werkte, ruimde een beetje op en deed snel boodschappen met Niivje.

Niiv is gek op lezen, dus de bieb is hier een uitkomst, elke keer komt ze weer blij thuis met een boek.

Riven vond het ook wel best, mama is moe, dus gamen is een goede optie haha.

Verder deed ik weer even een stuk bij haken aan de babydeken van de kleine man.
Het moet natuurlijk wel af voor de geboorten hehe.

Maar we schieten al lekker op dus dat zit wel goed, ben op de helft nu :-)

Verder geniet ik van de herfstkleuren en geuren (behalve de regen) en is het een genot om alles te zien verkleuren. De eerste roodborstjes laten zich hier weer zien, en gisteravond met volle maan was het park prachtig.

Het uitzicht vanuit mijn woonkamer, deze bomen hebben nog redelijk een groene kleur.

En uiteraard kookte ik ook weer uit jamie zijn nieuwe boek :D

Linzensalade met blaadjes groen, pickled red onions en bietenkoekjes.
Die laatste vielen bij mij een beetje uit elkaar omdat ik te ongeduldig was, maar ze waren héérlijk!

Nu zit ik vol verwachting te wachten op mijn lief, heb 'm zó gemist! Nog dik een half uur en dan ben ik weer het meest blije wezentje op de wereld :-)

Fijn weekend alvast allemaal!

Lekker eten met de kleintjes

Al een tijdje wist ik dat er een nieuw boek uit zou komen van Jamie Oliver, en ik ben gek op Jamie, ik kan niet anders zeggen, ik heb een flink aantal boeken van hem en ook al eet ik geen vlees, weet ik de gerechten vaak vega te maken en er staan vaak genoeg dingen met groenten in en heerlijke salades. Vooral de Jamie in 30 en 15 minuten vind ik fantastisch...maar als je alles moet halen vaak voor 1 gerecht dan ben je zo rond de 20 euro kwijt per keer en dat valt niet echt in het budget.

Maar er zou een nieuw boek komen, Bespaar met Jamie. Deze dus:

Ik helemaal blij want dit boek beloofde goedkope recepten! Dus ik blij toen ik het boek gisteren bezorgd kreeg :-)

Meteen gaan snuffelen en het werken gehaktballetjes alla Norma. Uiteraard met vegetarische balletjes ;-) En ik was slechts 8 euro kwijt om alles te halen, voor 4 personen, dus ik zeg deze was qua prijs alvast geslaagd.
Nu vind mijn jongste zoon Jamie Oliver ook erg leuk, dus als ik zeg ja is van Jamie als ik het op tafel zet, dan is hij snel bereid het te proberen ;-)

Maar dit was het eindresultaat:

Vegaballetjes in een saus van tomaat, met aubergine en pecorino on top.
En eronder puree, in het origineel zou dit polenta zijn, maar ik was niet zeker of de kids dat zouden lusten. Dat probeer ik wel als ik samen ben met vriendje.

Je ziet gevulde wangen :-) En een lach!

Ook Niivje was te spreken over haar eten :D

Dus ik zeg het eerste recept is op alle fronten geslaagd. Straks maar weer in het boek duiken om te zien wat we nu weer gaan maken :-)

Herfstochtendje

Ineens zijn de mooie zonnestralen weer verdwenen en was het hier vanmorgen grauw en grijs. 

De herfstbladeren vallen, en ook hazelnoten zo kwamen wij achter!

Blijkbaar staan bij onze flat 3 hazelnootbomen en ondanks dat we aan de late kant waren hebben we een hele zak kunnen rapen en hebben we ze vervolgens gedroogd, en ze zijn heerlijk!

En dan passen ze zo heerlijk in een herfstachtige salade...

Ik eet nog steeds het grootste gedeelte van de dag rauw, dus ik was zo blij dat de markt heel graag van zijn bramen en blauwe bessen af wilde vanmorgen...en dan een appel, wat kaneel en die hazelnoten..nomnom...geen kleffe boterham voor mij ;-)

En ook al zie je ze veel in de zomer, zonnebloemen horen voor mij toch ook wel bij de herfst, misschien door hun mooie warme kleur?

 

En dit kleine frummeltje was vanmorgen hard bezig met haar hello kitty duplo en later ook nog haar houten blokken, ze is zó gezellig altijd. Rommelt en keuvelt een beetje, samen eten, mama's salade plunderen... Ja dit meisje is alles voor me.

En gisteren was ze aan het dansen...te lief gewoon!

 

baby Update

Afgelopen dinsdag hadden we de 20 weken echo.
Alles was super goed en ons mannetje, jawel we krijgen een zoon!, groeit goed en doet het goed.

En omdat we zo overtuigd waren dat we een meid zouden krijgen, duurde het even voordat we een naam hadden, erger nog, waren we bang dat onze zoon naamloos geboren zou worden, maar inmiddels zijn we er toch uit, al moeten jullie even wachten tot de geboorte om hem te horen ;-)

Verder doe ik het als mamsie redelijk, nog steeds erg moe, maar niet meer misselijk en dat is erg fijn. Uiteraard al een flinke buik, maar ja die buikspieren zijn niet meer wat ze geweest zijn he ;-)

Het is nog een gedoe overigens om hem door mijn vriend te laten erkennen, aangezien hij niet uit Nederland komt, maar zelfs als Belg moet je tig papieren hebben, ach ja, geeft ons weer (nutteloze) bezigheidstherapie. Maar dan heeft mijn zoon straks wel een prachtige achternaam :-)
Nu nog maar een kopje thee en dan mijn mandje in, voel me soms net een bejaarde haha

Zandbakpret - Partners in Crime

Tja toen we een puppy namen hadden we niet kunnen vermoeden, dat de kinderen samen zouden spannen met hem he.
Gisteren was ook weer zo'n moment dat ze zich met z'n drietjes ultieme partners in crime bewezen.
Want je weet als ouders dat er bepaalde momenten zijn dat je gewoon weet dat ze iets uitvreten.
1. Als ze keihard janken, duh
2. Als het verdacht stil is
3. Extreem geschater.

Ik mijn geval gisteren nummer 3..... Nu is er niks mee als ze lachen, maar meestal als ze samen zijn, lachen ze niet zo hard, dus er moest nog een andere oorzaak zijn, dus ik ging even kijken.
En ja hoor, wat hadden ze gedaan, Jaymz in de zandbak gezet....
Want jawel teckels kunnen blijkbaar super goed graven en dat is super super super leuk, blijkbaar...denk ik...


Dus dan tref je dit aan......

En dit...met 2 kinderen er om heen die compleet in een deuk liggen...
Oh ja, en dan vergeet ik natuurlijk het feit dat ze alle 3 van top tot teen onder het zand zaten...oh en dat er meer zand uit de zandbak lag, dan er in.... *zucht*
Ik ben wel even bezig geweest met het zand terug doen in de bak..
Maar ja ze hadden lol.

Verder was ik ondertussen bezig met een ander experiment, namelijk mijn dochter een speldjes of een elastiekje laten dragen. Dat wilde ze uiteraard niet, dus ik dacht als ik d'r pony  nou laat groeien, komt dat haar in d'r ogen en gaat ze wel overstag... Nou 6 maanden later en vergeet het maar. Dus ik heb het opgegeven, mede ook omdat haar haar er niet meer uitzag zo voor haar ogen, en weer een pony geknipt.
Ze was dolgelukkig en ik dus ook maar.

Lief meisje :-)

En uiteraard was daar ook nog onze coma puppy die dit lieve plaatje opleverde.

Vandaag een rustig dagje, vriendjelief is naar Spanje voor 10 dagen, dus ik sta er alleen voor, maar niks wat ik niet aan kan.
Gewoon genieten van de kleintjes en rond rommelen en nog even aftellen tot school volgende week :D

Rustig woensdagje

Vandaag was een rustig dagje. Mijn dag begon met in mijn ochtendjas naar buiten te rennen met een pup op mijn arm om hem te laten plassen. Ik moet zeggen voor een pupje van 8 weken, heeft hij nog geen 1 keer in huis gepoept of geplast, en dat vind ik erg netjes. Uiteraard is het wel volhardend blijven, en na elke voeding en slaapbui naar buiten gaan. Maar hij doet het echt super.
Deze diva was vanmorgen in een vrolijk bui. Hier had ze de hoed en bril van haar broer gejat en stond fijn te dansen LOL

Niiv the diva :D

Nu hadden we al een tijdje zo'n zand/waterschelp gekocht en wel voor water gebruikt, maar niet voor zand, en dat terwijl haar vader zo aardig was geweest me uit de brand te helpen met de zakken zand.
Maar ja die stonden nog steeds beneden op ons terras.
Vandaag vond ik dat er toch echt zandplezier moest komen, dus ruimde ik het balkon lekker op, en werd daarbij gretig geholpen door Niivje. Vegen is blijkbaar super leuk als je 2 bent. Toch jammer dat ze dat weer vergeten als ze in de pubertijd komen *zucht*

*veeg veeg*

Hier samen met broerlief lekker aan het spelen. Riven onafscheidelijk met zijn mario pet hehehe
Maar het was een gouden zet, want eerst speelden ze een tijd samen en nadat Riven werd gehaald door zijn vader voor een dagje mummie museum, speelde Niivje zeker nog een paar uur zelf vandaag in de bak.

De honden namen het er ook van...ze voerden beide hun favo hobby veelvuldig uit....SLAPEN!

Jaymz in zijn puppycoma, lekker tegen Turia aan.

You think my nose look big,
you should see my heart :-)

Ik moet nog steeds lachen om het verschil in grootte..
Zoals je ziet hebben we een poef met kussen voor de bank gezet, zo kan de kleine man tenminste ook op de bank.

En ook Riven is helemaal blij met zijn kleine vriendje.
Vooral samen door het huis rennen en vervolgens op de bank springen is favo...al geldt er een strikt bank-spring-verbod... *zucht*

Verder rommelde ik lekker in mijn kookboeken, en kwam een beetje bij, want het is fijn dat de baby zo goed groeit, ik weet wel van wie hij/zij de energie steelt om zo goed te groeien ;-)
Ik ben namelijk doodmoe!
Morgen hopelijk weer zo'n relaxt dagje. Kan ik wel gebruiken ;-)

14 weken

Ben bang dat je er niet meer om heen kan ;-)

De 14 weken buik :D

Dé pleister op de wond

Ik ben een dierenliefhebber en ben dat altijd al geweest. En niks deed mij een groter verdriet dan dat ik tijdens mijn scheiding genoodzaakt was om mijn 2 collies te moeten herplaatsen, nadat ik ze al 10 jaar had. Mijn hart was gebroken, en met gebroken bedoel ik ook echt gebroken. Eenmaal terug in mijn oude huis, miste ik ze zelfs meer, ik kon in huilen uitbarsten als de bel ging maar ik geen geblaf hoorde, ik miste de troost, de warmte, aandacht en liefde.

Zodoende besloot ik 2 Spaanse windhonden te adopteren en zo kwamen Turia en Caline bij ons. Dolblij was ik. Ware het niet dat over beide honden de informatie verre van klopte. Zo zou Caline een echt gezinshond zijn en met katten kunnen en zou Turia nog maar anderhalf zijn en nog héél veel moeten leren. Feit bleek echter dat Turia al bijna 5 was en haar hele leven in het zelfde gezin had gewoond (met kinderen, katten en 3 andere honden) en dat Caline altijd onze katten probeerde aan te vallen en de kinderen keer op keer beet.

Daarom na een half jaar toen het besluit om Caline te laten herplaatsen nadat ze tot 2 keer toe op 1 dag beiden kinderen had gebeten.

De stichting was niet bepaald enthousiast, wat ergens logisch is, maar nadat ik 80 euro mocht dokken wilde ze haar terug nemen. Om haar verdikkeme op de site te zetten met 1 of ander lulverhaal, dat ze weg moest omdat ze gromde naar de kinderen. En niks erbij dat ze wel degelijk beet en dus absoluut niet met katten kon en een rustig huis moest hebben....Tja dan voel je je toch een beetje genaaid.

Want ik had het gevoel dat wij afgeschilderd werden als 2 idioten die geen tijd en liefde in deze hond wilde steken en dus dat arme beest maar gewoon dumpte, terwijl ik haar met tranen heb laten gaan....

Dus het vertrouwen was compleet weg en ik voel me nu en in de toekomst dan ook niet meer genoodzaakt om naar wandelingen en open dagen te komen van hun.

Oh en dan vergeet ik ook nog te noemen dat ik op de dag dat de dames invlogen werden, ik gebeld werd dat Turia leishmania had...een ziekte die daar veel voorkomt, maar wel je hond dood van kan gaan in het ergste geval...ja of je haar dan nog we wilde...ja dan zeg je geen nee meer natuurlijk.

Maar goed Turia had een goede pleegmama in Spanje en kwam met instructies, medicijnen en een lieve brief (daarom wisten we dus dat de beschrijving van de stichting van geen kant klopte.

Hoe dan ook hadden we ineens nog maar 1 hond. Een hond die weg was uit haar huis, haar familie en vrienden miste en geen gezelschap van een andere hond meer had en dus nu inmiddels na een jaar depressief was. Geen enthousiasme, niet willen spelen, geen aandacht vragen, niks. Nu weten we inmiddels dat een windhond een "lui" ras is, maar dit ging toch een stapje verder. En daarbij, ik die zo graag een nieuwe vriend wilde, bleef ook met lege handen achter, want contact is er met Turia niet te maken.

En mijn 2 collies bleven een gevoelig punt, zo gevoelig, dat de gedachte eraan, me altijd in huilen doet uitbarsten.

En nu na een roerige tijd, gierende hormonen, veel pijn en verdriet kwam er ineens iets heel héél onverwachts op mijn pad. Een soort van nooit gedacht, toch gekregen... een pleister op de collie-wond zeg maar.

En hoe groot die pleister was en hoe hard ik 'm nodig had realiseerde ik me pas toen ik dit in mijn handen kreeg:

 

Meet Jaymz, My little teckel hero.

Blijkbaar komen sommige dingen op precies het juiste moment....wanneer je ze het hardste nodig hebt. En weten sommige mensen precies het recept voor een gebroken hart.
In mijn geval dit kleine kereltje <3

En Turia? Turia die heb ik nog nooit zo vrolijk, blij, actief en gelukkig gezien :-)
En wij hebben nu het meest onwaarschijnlijke hondenkoppel ooit...een Spaanse windhond en een teckel....LOL


Samen lekker slapen

Nog meer slapen... Zzzzzz

Ja nog meer slapen, puppy coma's zijn de beste!!!

Let's play dead together....

Wandelen op Landgoed Oud Poelgeest

Soms pakken we 's avonds de fiets en fietsen we ergens naar toe om te wandelen.
Deze keer lekker dichtbij, we fietsten met de kleintjes naar het Landgoed van Oud Poelgeest.
Nu is het niet heel bijzonder, maar voor een wandelingetje toch erg leuk.
De kinderen vonden al die bomen en het donkere een beetje eng. Maar dat was gelukkig snel over.

Het "tuig" samen aan de wandel.

Samen springen op de brug.

Nog een fotootje van het kasteel.

Na een dik half uur wandelen waren ze het zat en fietsten we weer terug naar huis. Kregen ze een ijsje, konden ze onder de douche en daarna lekker naar hun mandje.
En kregen we een enthousiast gaan we morgen weer??
Nu wilden we eigenlijk vandaag naar de plassen....maar het komt hier met bakken uit de hemel.
Dus de hele morgen zijn we al aan het kleuren en plakken.
En ben ik bang dat als het weer zo blijft ik ook nog mag geloven aan verf en klei.
Maar weet je, die blije snoetjes (onder de verf naderhand) en het waarschuwen van eet geen klei, maken het dan wel weer waard hoor.
Ze genieten van de vakantie en nu de kleintjes met z'n tweetjes over zijn na 6 weken grote broers, zijn ze erg lief voor elkaar en maken veel lol.
Misschien bak ik vandaag ook nog wel een cake, gewoon omdat het kan :D

Tja.... :-)

Dan vind je ineens alle Hello Kitty's aangekleed in roze jurkjes en je dochter in haar roze prinsessenjurk ernaast.....op de grond.....

Tja hoe rot je je dan ook voelt, dit tovert dan meteen een grote glimlach op mijn gezicht :D

Van maillot tot knuffeltje :-)

In het boekje wat ik kocht stond een beschrijving om van een maillot een knuffel te maken, de beschrijving leek me makkelijk genoeg, dus het proberen waard. Dus vanmorgen groef ik even in de tas met oude baby kleertjes van Niiv en daar vond ik nog wel wat maillots. 

Het werd deze en van 1 beenje maakt ik dit volgende beestje :-)

Met een vrolijk snoetje.

En het kleine zieke meisje was er maar al te blij mee.

Verder deden we niet veel, althans ik niet, want door alle emotionele stress van de afgelopen weken, kon ik het vandaag, na een start al gisteren, bekopen met migraine :( Dus een groot deel van de dag op bed gelegen terwijl vriendje voor Niivje zorgde en het huis + dierenspul.

Zo meteen komt mijn kleine man weer thuis en is onze basis weer compleet.

Het zullen wel wat rustige daagjes worden, want ik denk dat we allemaal nog even terug bij onszelf moeten komen.  Maar dat is prima en dan maakt het fijn dat het vakantie is.

Ondanks de koppijn gisteren nog wel even naar het strand geweest gisteren en een kop thee gedronken bij onze favo strandtent. Zo waren we er toch nog even uit :-)

De vrijdag van 2 uitersten

Vandaag had ik een dagje van extremen. Het begon vanmorgen eigenlijk best goed. Niivje maakte ons wakker, maar vriendje ging eruit, waardoor ik nog even kon blijven liggen. Om half 9 (en das een luxe hahaha) kwam ik ook naar boven en kwam ook de jongste zoon uit zijn bedje. Vlug erna ook de middelste, die voor mij de hond uit ging laten. Ik kroop wat achter de laptop voor de mail en overige zooi en Riven (jongste zoon) had het ineens in zijn bol en wilde plakken met van alles, ach ja mij best.
Maar ja alles wat een grote broer doet, moet je als kleine zus natuurlijk ook doen. Dus ook Niivje ging aan het plakken....

Plak plak...en nee niet eens de tafel zat onder...overigens kan je wel aan d'r jurk zien dat ze aardbeien gegeten had, kort voor het geplak hehehe

Riven met zijn plakwerkjes.

En Niiv kon later ook nog wel lol hebben met een kartonnen doos...ach ja, dozen en kinderen gaan op de 1 of andere manier hand in hand hier....

Na Riven zijn hele plak en geknip wilde hij even op de wii, omdat ze gisteren allemaal lief waren geweest, mochten ze van mij 1 uur sámen op de xbox. Dat wilden de oudsten niet, nou ja dan niet. Dus eerst speelde Riven alleen en later speelden Jaiden en Faybian ook wel mee. Maar Fay was het al snel zat. Inmiddels was het rond de lunch en was het Fay zijn beurt de hond uit te laten en die liep de deur uit met de mededeling dat hij zo op de wii ging en dat iedereen dan van de xbox af moest zijn. Ik hield voor Turia's welzijn nog even mijn mond en wachtte tot hij terug was.
Eenmaal terug krijg hij natuurlijk een nee, want dat was niet de afspraak.
Geloof me dit resulteerde in gigantische bonje, want het was allemaal niet eerlijk want zijn broers hadden wél gespeeld.
Waarop ik uitlegde dat hij die kans ook had, maar vergooide en dat het uur echt voorbij was.
Het huis was te klein.....
Alles was stom...
Iedereen z'n schuld, behalve die van hem....

Gelukkig voor mij gingen ze om 14 uur naar huis.
En mocht ik denken dat daar de rust mee terug was dan had ik het flink mis.
Als bij donderslag aan heldere hemel besloten de kleintjes volgens mij compleet alle stress los te laten en lag Riven met koorts op de bank en Niiv had 2 acute soep ogen... Joy!
Gelukkig maakte en filmpje en op de bank hangen een hele hoop goed.

Gelukkig kwam daarmee ook wel weer de rust een beetje terug. En gebeurde er ook nog wel wat meer leuke dingen vandaag. Zoals deze kleine kleertjes :-)

Ppff waren die anderen ook echt zó klein??

Vond ik dit boekje en ik denk dat zelf ik dit kan begrijpen :D

En na het eten, gingen vriendje even naar de videotheek met onze gestreepte viervoeter en trok ik me even terug in onze werkruimte om even fijn op mijn trommel te spelen

Mijn trots :-) Zelfgemaakte Witte paardendrum :-)

En ik kreeg zelfs nog de tijd om wat verder te haken aan het dekentje.

Vanavond en morgen zijn we hier maar met z'n tweetjes, dus doen we het rustig aan en proberen we wat op te laden morgen. We gaan lekker de natuur in en genieten van de rust :-)
Fijne avond allemaal!

Creatieve donderdag

 Gisteren was niet echt een dag om over naar huis te schrijven, de stress liep de pan uit, 2 pubers die hun kleine broertje gewoon doel bewust naar de klote proberen te helpen. Niet luisteren en vervolgens een vriend die zegt ik ga nu weg anders sta ik niet voor mezelf in...
Die zelfde dag in de middag, veranderde mama in een soort moordzuchtige überbitch, en werd alle elektronica in beslag genomen en die blijft in beslag tot de oudste heren weer naar hun vader vertrekken. Je begrijpt dit leverde een hoop gezeik op, maar vandaag ook een hoop angst of ik het zou menen.
Helaas voor hun meende ik het. Dus moest ze zich ineens vermaken en dat moest van moeders gelieve buiten waar ik niet tegen hun verveelde en saggo koppen aan hoefde te kijken.
Dat bracht de rust al lekker snel terug voor mamsie en ik besloot me lekker aan de wol en haaknaalden te wagen na een lange tijd.
Ik maakte mijn bare feet sandals af, TADA:

Erg schattig al zeg ik het zelf!

En ze werden meteen gejat door dochtertjelief...

Maar eerlijk is eerlijk, ze staan haar heel schattig, en het resulteert nu in het gegeven dat alle kleine meisjes hier op de galerij ze ook willen...ben nog even bezig dus.
Ik dronk heel stoer Jillz zonder alcohol :D

En zocht wolletjes bij elkaar om te beginnen aan een dekentje voor onze kleine ongeboren pluis.

En maakte uiteraard ook een begin ermee, en nu is het moeilijk om het weg te leggen.

Maar zo kwam ik de middag wel redelijk door zonder al te veel kopzorgen. De jongens wisten zich weleens waar gewoon te vermaken, ze voetbalden, gingen vissen en speelden met de horde kleintjes die hier rond lopen in de buurt die dat wel wat vonden 2 van die grote gasten.
Ze kwamen alleen voor het eten binnen en gingen daarna zelfs weer vrijwillig naar buiten..ja want die kleintjes vonden dat zo leuk, uhuh...
Ik ben positief verrast moet ik zeggen....
Het was moeilijk om zo hard te moeten optreden maar blijkbaar heeft het voor vandaag zijn vruchten afgeworpen.....
Ik rust, alle kids happy, vriendje happy....ja zo was het tenminste een goede laatste dag van hun vakantie hier en daar ben ik blij om.
Morgen gaan ze weer naar huis, gaan de kleintjes 's avonds ook naar hun paps en hebben we even anderhalve dag stilte, en dan nog 3 weken met ons "basis" gezin :D
Nu de kleintjes naar bed en dan nog lekker verder haken aan m'n dekentje :-)