Verlossing van de vlos

Gisterenmiddag mocht ik weer naar de verloskundige. We waren daarvoor de stad in geweest voor nog wat laatste kleertjes voor de beeb samen met onze kleine meid van bijna 3.
Niks leukers dan bij mama op schoot in de rolstoel, dus ik zat elke keer met zo'n zwaar geval tegen mijn buik want de baby totaal niet leuk vond en lekker zijn zus begon te schoppen die uiteraard daar niks van merkte, maar ik des te meer.

Uiteindelijk in het ziekenhuis duur het een uur voor we werden geholpen en was ik zo blij dat mijn meisje zich zo goed hield, want heel de dag stad, dan nog geen middagslaapje en dat lange wachten.

Uiteindelijk kwam de verloskundige me halen en bleek het niet de mijne te zijn maar 1 in opleiding, dus de moed zakte me even compleet in de schoenen. Maar ik had geluk, na alles uitgelegd te hebben wilde ze meteen een plan maken om het voor mij makkelijker te maken. En ging meteen in overleg met de verloskundige die ook nog de moeite nam zelf te komen en mijn verhaal te horen. En ook heel duidelijk zei, meid ik zie dat je niet meer kan, we kijken het een week aan, want wij kunnen wel willen dat de baby er zo lang mogelijk in blijft het moet ook te doen zijn voor jou.

Dus volgende week donderdag mag ik terug, wordt de baarmoedermond bekeken en als deze maar enigszins naar rijp neigt, gaan ze een afspraak maken om het te halen.

En omdat ik zo slecht slaap mag ik eventueel ook in het ziekenhuis komen slapen onder medicatie. Om zo tot rust te komen.

Dus niet geheel ontevreden :-)

A sad story

Als je zwanger bent, dan ben je al zo lekker gevoelig. Emoties lopen sneller over of schommelen in het extreem. Althans bij mij wel.
Afgelopen dinsdag was het een dag voor mij die ik niet over wil doen. Al maanden gaat het heel slecht met mijn oudste zoon thuis bij zijn vader waar hij woont.
Verleden jaar liep hij al weg en woonde 3 maanden bij zijn tante. Uiteindelijk met hulp van buitenaf kon hij weer terug naar huis en ging het een tijd goed.
Al die tijd, al die jaren, word ik overal buiten gehouden. En sta ik machteloos aan de zijlijn.
Het hoe en wat zal ik besparen, maar laat ik het zo zeggen, mijn ex heeft me zo genaaid en met valse woorden buiten spel gezet dat ik machteloos stond. En heeft me bedreigd en gedaan om zijn zin te krijgen.

Hoe dan ook, het ging weer verschrikkelijk slecht, voornamelijk ook op school. En na een akkefietje op school is wederom weer de hulpverlening ingeschakeld en kwam het afgelopen dinsdag tot een gesprek met jeugdzorg wat er moest gebeuren.
Resultaat mijn zoon moet uit huis geplaatst worden en mag hier niet heen. Niemand die mij heeft gebeld, of uitgenodigd heeft voor het gesprek.
Maar mijn hart is gebroken.
Ik kan hem alleen maar steunen, maar voor mijn gevoel is dat verre van genoeg.

Sinds ik het weet heb ik nachtmerries, slaap ik amper en voel ik me zo leeg.  Ik heb geen harde buiken meer, maar ben een harde buik en heb gigantische steken van onderen zeg maar.
Ik mag vandaag weer naar de verloskundige, hopelijk kan ze wat doen, want dit trek ik niet bijster lang meer.

Gelukkig komt mijn zoon dit weekend, kan ik hem tenminste vasthouden en zeggen dat het echt wel goed zal komen...

37 weken zwanger en jarig geweest.

Vandaag 37 weken en ik beken, ik kan niet meer. Ik sta op met pijn en ga met pijn naar bed. Harde buiken? Ik heb gewoon 24 uur per dag een harde buik. Mijn schouder is verkrampt omdat ik alleen op mijn rechterzij kan slapen en ik kan die stomme rolstoel niet meer zien.

Aanstaande donderdag mag ik naar de verloskundige en ben reuze benieuwd wat ze zal zeggen, want ik zie er inmiddels uit als een zombie wegens slaapgebrek en oververmoeidheid.
En compleet vast in mijn eigen bubbel.

Reuze buik...

Afgelopen zaterdag mocht ik ook nog het heugelijk feit vieren dat ik jarig was. 33 Jaar ben ik geworden. En flink verwend, ik kan niet anders zeggen. Ik dacht dat er niemand zou komen, maar vriendje had mensen uitgenodigd als verrassing. En de hele kamer was versierd alsof ik een kind was en ik vond het prachtig!
Ook zijn kadootjes had ik geen idee van. Maar ik kreeg uiteindelijk een yonana's dat is een ijsmachine waarmee je ijs kan maken van vers bevroren fruit. En geheel biologische make up set gebaseerd op fruit pigmenten. Inmiddels was alles op wat ik had, mascara, eyeliner etc. Maar ik wilde geen troep meer, dus dit was welkom. (en ik me maar afvragen waarom ik geen mascara mocht kopen haha)
Heerlijk een vriendje die je lifestyle begrijp :-)
Hij had echt alles tot in de puntjes geregeld en dat was heerlijk.

Nu moet het volgende feestje de baby zijn.
 Help me hopen dat dat héél snel zal zijn!

36 weken

Vandaag ineens 36 weken. Het gaat snel! Oké stiekem niet snel genoeg, maar toch. Mijn nichtje is hoogzwanger nu en is voor aanstaande zaterdag (mijn verjaardag) uitgerekend. En ze is het ook zó zat.
Het is haar eerste, dus allemaal nieuw voor haar. Ben benieuwd of ze bevalt op mijn verjaardag.

Hier hebben we vandaag de co-sleeper binnen gekregen zodat de baby lekker naast me kan slapen, wat het borstvoeden in de nachten ook makkelijker zal maken. Al mijn kinderen hebben bij mij in bed geslapen, maar omdat ik nu zo'n raar laag bed heb met een brede rand er omheen, leek een co-sleeper me handiger.
Ook gaan we weer aan de wasbare luiers, dus daar ook nieuwe van gekocht, samen met herbruikbare doekjes. Deze gebruikten we ook bij mijn dochter en dat werkte net zo goed en we hadden geen rode billetjes meer. Daarbij zit er zoveel troep in die luierdoekjes, dat hoeft voor mij niet.

Op wat kleertjes na hebben we nu officieel alles in huis. De baby tas staat klaar. De mijne bijna.
Dus ik ben er alvast klaar voor :D

Buikje buikje buikje...

Ook naar buiten met grijs weer :)

Soms kan ik het nog steeds geloven. Maar sinds ik samen ben met vriendlief is er zoveel veranderd in mijn leven en dan vooral in positieve zin.
Eén van de fijnste dingen is dat hij me echt geleerd heeft weer naar buiten te gaan. Niet alleen vanuit mijn eigen kleine wereld, maar ook echt naar buiten.
Weer of geen weer, ik kan er weer van genieten lekker buiten te zijn.
Hij stimuleerde dit vanaf dag 1 en dat heeft me zo geholpen weer te kunnen genieten van het leven, van mezelf én van de kinderen.
Want niets leukers dan stappen rond de plassen, of er gaan zwemmen nog laat met mooi weer. Of in de regen naar buiten met kaplaarzen en een paraplu. En met 4 kinderen naar het strand met OV draai ik ook mijn poot niet meer voor om.
We hebben zoveel lol samen als gezin als we buiten zijn. Voor mij heilige momenten.
En ook vandaag weer even kort op pad. Dit omdat ik nu in een rolstoel naar buiten moet en dan is het minder lang vol te houden in de kou en regen voor me.
Maar dat maakt de kinderen niks uit.
Brood mee, jassen aan, en op naar de "eendenbrug"

Echt overal eendjes, nou ja EENDEN, we hebben flinke jongens hier in de sloot.

Stalken doen de eenden ook gewoon. Je weet immers maar nooit of er nog wat valt :D

En daarna lekker de speeltuin in en samen spelen. Onder wakend oog van mama in d'r stoellie.

En ook al waren we dan maar een half uurtje op pad, iedereen had genoten en we hadden een goed excuus voor wat lekkers bij terugkomst.
En zo geniet ik elke keer weer. Maar ben dan ook wel eerlijk genoeg om te zeggen dat ik het wel leuker vind als het zonnetje schijnt haha.

35 weken zwanger!

Jawel weer foto's van een dikke buik haha.
Inmiddels 35 weken ver, mijn tijgerstrepen zijn weer lekker duidelijk en ik heb het gevoel dat dat reuze ei op knappen staat. Maar ja wat doe je er aan? Juist afwachten.
Donderdag weer naar de verloskundige en dan moet ik denk ik 1 keer per week op controle komen.
Het is nu echt de laatste loodjes, en ik kan echt niet meer.
Alles doet pijn, ik strompel door het huis, moet de rest met de rolstoel doen. En kan niet eens mezelf aankleden zonder pijn of hulp.
Mijn vriend kan om sommige dingen gelukkig lachen.
 Zoals ik die bijvoorbeeld halve omrolpogingen doe om mijn sokken aan te krijgen, omdat ik te koppig ben en heel hard kan roepen: nee selluf doen!
Wat altijd uitloopt in een halve sok aan en dan toch maar hulp vragen.
Ik eigenwijs? Mwah valt best mee hoor.
Ben alleen niet zo goed in de controle loslaten. :D

Hier de buik van de ene zijde deze ochtend.

En van de andere zijde.

Zo rommelen we lekker door en tel ik de dagen af. Was die kleine frummel er al maar, want ik ben zooooo nieuwsgierig naar zijn kleine snoetje.
*zucht, zwijmel*

Nog maximaal 5 weken...wish me luck!

34 Weken

34 Weken al weer, ik zou kunnen zeggen de tijd gaan snel, maar het kan me om eerlijk te zijn niet snel genoeg gaan.
Nog 6 weken te gaan en ik zal zó blij zijn als ik mijn kleine mannetje kan vasthouden en kan zien. Zelfs de kinderen beginnen ongeduldig te worden die willen die kleine man nu ook wel zien. En ik ben bang dat het ongeduld van mijn vriendje nog het allergrootste is haha.
Vandaag zijn we hem wezen erkennen dus heb ik officieel een baby met een achternaam in mijn buik haha en ook nog eens met 2 nationaliteiten.

Je ziet het, de buik groeit rustig verder en soms denk ik wel eens, het kan echt niet groter worden hoor.

Maar ja echt wel....

Inmiddels staat alles klaar en kwamen mijn paps en mams vandaag een commode brengen, die vriendje nu in elkaar mag zetten en dan kunnen we hem vullen met al die piepkleine kleertjes.
We zijn er klaar voor dus, nu alleen nog wachten :-)

Begin van het nieuwe jaar.

Nog meer mensen een schurfthekel aan vuurwerk?
Ik haat het dus echt, en ben dus ook gewoon op tijd naar bed gegaan gisteravond. We hadden een chocoladefondue gemaakt voor de kinderen gisterenavond met een hoop vers fruit, een oliebol en een appelbeignet, maakte het feest voor hun compleet.
Daarna gingen ze wat later naar bed dan normaal en sliepen gelukkig door het geknal heen.
Ik helaas niet... En ik had ook niet verwacht dat het hier in ons dorpje tig keer erger zou zijn dan dat het was in Leiden verleden jaar.
Blijkbaar geven rijke mensen graag geld uit aan troep.
En onbewust levert het me toch stress op, want ik werd wakker, sliep slecht de rest van de nacht en werd wakker met gigantische hoofdpijn.
De meeste mensen tellen af tot 12 uur middernacht. Ik tot 7 uur de volgende morgen als alles heerlijk stil is en ik maar weer hoop dat er niet te veel dieren een hartaanval hebben gehad.
Maar goed het is weer voorbij en het duurt gelukkig weer een heel jaar volgende nacht ellende.

Gisteren was het wel de dag dat ik 33 weken zwanger was.
De buik groeit super! De baby dus ook. Hij zou ongeveer 42 cm en 2 kilo moeten zijn nu.
Ik ben super benieuwd naar hem en kan niet wachten tot het zo ver is!

Om het nieuwe jaar goed te beginnen, startte ik mijn dag met een reuze smoothie van banaan en passiefruit.
Ik <3 smoothies.

Vandaag doen we het hier heerlijk rustig aan. En geniet ik van het feit dat het januari is. Klaar met de gekte van december, yay!