3 september
Vandaag is de dag, ik ga naar Zuid Frankrijk, al weken kijk hier naar uit en ik geef toe mijn verwachtingen zijn erg hoog. Al enige tijd komen er diverse dingen tot me, van vuurdraak tot zwarte zwaan, van vlaamse gaai tot reiger. Ik worstel met mijn emoties, heb duizend vragen in mijn hoofd en voel de transformerende kracht aan me trekken.
Maar ja het zal natuurlijk niet van een leien dakje gaan.
We pakken mijn spullen in de auto en vertrekken eerst naar mijn schoonvader, nog even een snel bezoek voor zijn verjaardag voordat mijn man me naar het vliegveld brengt.
Als we vertrekken vanaf mijn schoonvader komen we in een file en ik zie de aankomst tijd op de navigatie steeds later worden en ik schiet in de stress, want 10 voor 3 moet mijn koffer ingecheckt zijn....en als dat ding vervolgens aankomst 14.51 zegt, heb ik het niet meer en mijn stresslevel is torenhoog. Na dik 20 minuten in de file te hebben gestaan, blazen we naar Charleroi, en we weten de aankomsttijd omlaag te rijden. Even voor we Charleroi bereiken, steekt er midden op de snelweg vanuit de middenberm een prachtige rode kat over, ik zie haar en bam, onder onze auto en mijn hart staat stil, ze is op slag dood, en mijn maag krimpt ineen. Arm dier, arm arm dier, ik moet huilen en ik slik nog net mijn kots terug anders had de auto onder gezeten.
En terwijl mijn maag zich verkrampt schiet even iets gruwelijks door mijn gedachten, veel mensen vergelijken mij altijd met een katachtige, en ik wilde opnieuw geboren worden en de vraag schiet door mijn hoofd, wil je echt herboren worden? Want dan zal je eerst moeten sterven. En daarbij denk ik, net als die kat.... en mijn maag krimpt zich nog even verder in. Ik voel me zo schuldig en kan er helemaal niks aan doen. We hadden never nooit het diertje kunnen ontwijken en ik “troost” me maar met de gedachte dat ze meteen dood was al bloed mijn hart van verdriet. Uiteindelijk kom ik 5 over half 3 an op het vliegveld, kan ik op tijd inchecken en zit ik ook op tijd in het vliegtijd en kom ik zelfs voor de afgesproken aankomsttijd aan in Carcassonne. En krijg ik zowel in het vliegtuig als op het vliegveld een prachtige regenboog te zien. Een schrale troost voor het nemen van een leven en ik vraag de Godin voor de honderdste keer of ze de poes meeneemt onder haar vleugels en voor haar zal zorgen en bedenk me dat dit me nog lang zal najagen.
Mijn rit staat al te wachten en samen rijden we naar ons verblijf, een prachtig verblijf if I may say so, de paarden begroeten ons al en ik krijg een kamer voor mezelf, wat een luxe! Ik hou van privacy en vind dit dus echt een cadeautje. We praten wat en gaan uiteindelijk eten en na het eten hebben we een voorstelrondje.
In deze voorstelronde krijgen we allemaal ons maya geboortezegel en we moeten kijken of we er iets in herkennen...uhm nou ja best wel, hij klopte bij mij op alles!
En nog een hele bijzondere of all the things in the world, wat hangt er in de cursusruimte...een schilderij een reiger met daaronder zijn spiegelbeeld en het spiegelbeeld van de volle maan die de reiger beschijnt.... echt héél typisch.
Leuk om te horen in het voorstelrondje is dat veel thema's elkaar overlappen.
We zullen deze week elke dag met een ander thema werken en zullen ook chi gong krijgen een soort sjamaanse lichaamskunst en het heeft meteen mijn aandacht. Het is een mooi rondje, maar ookal krijgen we de uitnodiging nog wat te drinken beneden ga ik toch naar bed, het is tien voor 11 en ik ben moe. Ik bel mijn manlief nog even en pak dan mijn laptop om dit hele verhaal te tikken.
Zo toch nog eens kijken naar dat geboortezegel....heel bijzonder. Ik zal er morgen meer over vertellen. Nu eerst slapen, morgen is het om 8 uur ontbijt. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten