Alleen maar jij

Alles kwijt, moeten vertrouwen op de goedheid van een ander, pure onzekerheid in alles om me heen.
Is daar maar 1 rots, mijn enige licht in al het duister.
Mijn kleine mooie meisje.
Elke keer als ik naar haar kijk realiseer ik me, ik heb alleen maar jou.
Ik heb geen huis, geen geld, de dingen waar ik van hield ben ik kwijt.
Behalve die kleine schat, de enigste die zo dicht bij me staat.
En de enigste die er nog het minste van begrijpt, van dit alles.
Maar haar lach, maakt mijn dagen om voor te leven.
Haar aanwezigheid, maakt mijn wereld mooi, zelf als het uitzichtloos lijkt.
Haar energie steekt mij aan.
Haar vrolijkheid zorgt ervoor dat er altijd een lichtje is in mijn leven.
Mijn wereld is ineens heel erg klein.
Niet weten wie vriend is en wie vijand.
Schuldgevoelens, onbegrip maar vooral zoveel eenzaamheid.
Komt het ooit nog wel goed denk ik dan?
Maar gelukkig is zij daar dan...met een lachje, met een kus.
En dan is daar weer die reden, om elke ochtend te beginnen met een lach.
Alles bij elkaar te rapen en sterk te zijn.
Om alles uit het leven te halen.
Om te zoeken naar mijn hemel, waar ik ooit een stukje van zag.
Lief klein Niivje, mijn meisje, mijn dochter.
Jij bent mijn stukje hemel....the best is still to come.
One way or another :-)