Een update over de kleine

Gisteren ben ik weer naar mijn mannetje geweest. Hij zag er nog steeds niet happy uit.
Wel is de infectie gezakt naar 102. Dus dat is goed, alleen houdt hij koortspieken de hele tijd.
En nog steeds weten ze niet waar dit vandaan komt :(
Er is me verteld dat de centrale lijn in zijn halsslagader er niet te lang in kon blijven en vanmiddag vertelde manlief dat hij er vanmiddag uit zou gaan.
Hij mag gelukkig weer eten en sinds 2 dagen krijgt hij weer van alles, alleen elke keer zoete troep. Dus op mijn verzoek mocht hij gisteren soep.
Daar was hij intens blij mee, want hij is gék op soep :-)

Punt is alleen hij is zó ongelukkig in het ziekenhuis, hij is bang van alles en iedereen in een witte jas en dat begint zijn tol te eisen. Hij gilt als hij wakker wordt als hij zich realiseert dat hij nog steeds in het ziekenhuis is. En dat is gewoon heel zielig.

Dus vandaag toch gevraagd van mag hij naar huis dit weekend. Want wij denken dat hij beter heelt als hij thuis is en werkelijk zijn rust kan pakken. Want er is een verschil tussen rusten of in slaap vallen van complete oververmoeidheid en angst en weer in angst ontwaken.

Dus als hij vandaag normaal zou eten en de infectie niet omhoog gegaan was, dan mag hij misschien zaterdag naar huis.

Dus we duimen en duimen en duimen.

Want het is tijd, hij is op, mijn man is op, en ik ben het op zijn al voorbij en dood maar vergeten te gaan liggen.

Mijn kleintje moet naar huis.