Zit ik dan

Om half 2 's nachts, een uur geleden wakker geworden van mijn oudste zoon, huilend van de pijn.
Bed uit, kijken, hij had hele erge pijn in zijn onderrug. Ik trek te deken weg om te voelen en tref ik een bloedheet kind aan, op de oorthermometer 38,7 koorts (dus in het echt hoger want de oorthermometer meet altijd iets lager). Paniek! Want ik zat afgelopen dinsdag al op de ehbo-post ivm zijn longen (hij heeft astma en al 13 keer longontsteking gehad waarvan bijna 2 keer dodelijk).
Ik spoedlijn gebeld, en nu moesten we langs komen. Maar ja ik heb geen rijbewijs en er liggen hier nog 3 kindjes, dus nu is manlief met hem naar de ehbo...en zit ik hier maar te wachten.
In doodsangst... ik maak me al zó veel zorgen om hem en nu helemaal.
Dan is hij geen grote jongen van 12 voor mij, maar mijn kleine ventje....
En ik vind het zó erg om te wachten, niet daar te zijn en nog erger, nu helemaal niemand te hebben om te bellen, als oppas, of gewoon als hulp, als oor....
Verdomme wat voel ik me kut zeg.....
Ik heb het vermoeden dat het zijn nieren zijn, maar hoe kom je in hemelsnaam aan een nierontsteking?
En wat ook door mijn hoofd spookt is, gaat zijn vader straks weer mij de schuld geven?
Shitzooi ook allemaal, waarom, waarom waarom??

Ik wacht het maar af en ijsbeer nog maar eens 100 rondjes en surf nog maar een tig keer het net over en praat nog maar eens 100 keer tegen me zelf.....

Moeder zijn is volgens mij de zwaarste taak van de wereld....