3 Hoeraatjes voor mijn hypofyse

3 Weken geleden mocht ik bloed prikken in het ziekenhuis. Tot mijn grote ongenoegen uiteraard want ik HAAT bloedprikken. Ze hebben me al zo vaak mis geprikt dat ik er altijd tegenop zie en daarbij ben ik in de afgelopen 4 jaar zó vaak geprikt dat ik littekenweefsel op mijn aderen heb zodat ze flink moeten doorduwen wat zo'n prachtig *pak* geluidje geeft op het moment dat ze de naald doorduwen...yay...
Maarrrrr daarentegen is het dan ook weer zo dat ze alles goed kunnen onderzoeken wat resulteerde in een uiterst blije arts die mij wist te vertellen dat al mijn bloedwaardes perfect waren en dat mijn hypofyse niet beschadigt is tijdens de operatie! Hij draagt zijn riedeltje beter af dan ooit!
Ook alle vitamientjes waren in orde waar ik al vegan best trots op ben, want dat geeft dan toch maar mooi weer dat het kan zonder dierlijke producten en dat ik het goed doe om alles binnen te krijgen. Super dus!
En het mooiste nieuws was dat als mijn hypofyse zich zo zou blijven gedragen de aankomende 2 jaar, ik dan ontslagen zou worden uit de ziekenhuismolen! En hoe verliefd ik ook ben op mijn arts, ik zie hem liever niet dan wel. Maar 1 ding weet ik wel met dit nieuws durf ik eindelijk te gaan geloven dat ik van die rot tumor af ben, dat het écht goed is gekomen en dat ik nu langzaamaan kan werken aan mijn herstel. Aan de acceptatie van de schade die is ontstaan en nooit meer weg zal gaan. Ik kan weer proberen om heel te worden op alle vlakken en mezelf weer terug vinden.
En 2 stappen daarvoor zijn al gezet, begin september een week naar Zuid Frankrijk voor body awareness en 22 september een afspraak bij de KNO-arts om de schade die ontstaan is aan mijn neus tijdens de operatie weer te herstellen :-)
Hoera, hoera, hoera! :-)