Afgelopen maandag werd mijn zoon 16 jaar. Hij woont in Nederland bij zijn vader en ondanks dat ik elk jaar geconfronteerd word met de pijn niet bij hem te kunnen zijn, was het dit jaar extra moeilijk, want ik had hem al bijna 2 maanden niet gezien nu.
Manlief voelde me maar al te goed aan en stopte me in de auto voor een ritje. De andere 2 kinderen waren op school dus we hadden 3 uurtjes met alleen Jamie-Dean.
We reden naar een heel groot meer hier in de buurt en met het zonnetje en de intense schoonheid van deze plek, kon ik even mijn gedachten verzetten.
Jamie-Dean trekt zijn laarsjes aan.
We reden naar een heel groot meer hier in de buurt en met het zonnetje en de intense schoonheid van deze plek, kon ik even mijn gedachten verzetten.
Jamie-Dean trekt zijn laarsjes aan.
Jasje aan en dan maar op stap.
Ik vond nog een klein kikkertje onderweg.
Zó schattig.
En het uitzicht, werkelijk fenomenaal.
Waarom ben ik hier niet geboren?
Samen met Jamie-Dean op een steen geklommen, hij wilde liever het water in, maar dat hebben we maar niet gedaan.
Samen nog even gek doen. En terwijl ik deze foto maakte belde mijn oudste zoon me om te vertellen wat hij gekregen had voor zijn verjaardag.
Even slikken, maar ik stond daar en kon dit moment toch even delen.
16 Jaar ben ik nu een moeder, en dankzij dit uitje van manlief kon ik mijn verdriet toch een beetje omzetten en reden we naar de bakker en trakteerden we alle kinderen op taart om te vieren dat Faybian jarig was en dat ik al zo lang een mama ben.
<3
<3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten