Gisteren kon ik eindelijk naar het ziekenhuis om mijn kleintje te zien. Dat is het lastige van meerdere kinderen en geen mensen om je heen. Er moet altijd 1 ouder bij de kinderen zijn. En aangezien ik de vorige keer een week in het ziekenhuis had gezeten, wilde Jean nu zelf graag bij hem zijn. Zondag waren de kleintjes naar hun vader en kon ik naar mijn kleinste kleintje.
Inmiddels was de antibiotica goed aangeslagen en de infectie flink gezakt.
Ik trof eigenlijk een heel vrolijk mannetje aan. Zoals hij zou moeten zijn. Maar niet zo raar, zijn darmpjes waren helemaal leeg gespoeld, de infectie gezakt, dus voor het eerst had hij geen pijn.
Een pijn die hij al had sinds zijn geboorte.
We besloten hem lekker in bad te doen en oh wat genoot hij daar van!
Spartelen als een visje, dus hij was lastig vast te houden, zeker omdat we zijn infuus ook niet nat mochten maken natuurlijk.
Inmiddels was de antibiotica goed aangeslagen en de infectie flink gezakt.
Ik trof eigenlijk een heel vrolijk mannetje aan. Zoals hij zou moeten zijn. Maar niet zo raar, zijn darmpjes waren helemaal leeg gespoeld, de infectie gezakt, dus voor het eerst had hij geen pijn.
Een pijn die hij al had sinds zijn geboorte.
We besloten hem lekker in bad te doen en oh wat genoot hij daar van!
Spartelen als een visje, dus hij was lastig vast te houden, zeker omdat we zijn infuus ook niet nat mochten maken natuurlijk.
Ons kleine krielkipje (of kriel-smurfje met dat mutsje) in bad.
Voor nu wordt hij 3 keer per dag gespoeld in plaats van 5 keer. Hiermee bedoel ik dus darmspoelingen en krijgt zijn paps vandaag les in spoelen zodat we dit thuis kunnen gaan doen. Nu hadden we dit de eerste week al geleerd, maar nu krijgt hij les van experts.
Als we dit kunnen we ze vinden zo 1,2,3 geen oorzaak dan mag hij héél misschien morgen naar huis.
We wachten nu eigenlijk op de artsen om te horen of hij nog een biopsie krijgt of een echo.
Want wat er nou precies aan de hand is, dat weten we dus nog steeds niet.
De infectie kwam in ieder geval door het rotten van de ontlasting in zijn darmen (precies wat ik zei, maar goh waarom zou een dokter luisteren he?)
Ook zit ik er flink aan te denken om een klacht neer te gaan leggen bij het LUMC, want nu tot 2 keer toe hebben ze door onkunde mijn kindje in levensgevaar gebracht met het resultaat dat we nu 2 keer met een ambulance met zwaailichten zijn over gebracht naar Rotterdam waar ze het weer konden oplossen.
Voor mij een redelijk trauma, want elke keer als ik nu een ambulance zie, schiet ik vol.
Ik heb nog wel wat te verwerken na de bevalling zeg maar :(
Ik en mijn ukkie <3
Nu maar wachten en hopen op goed nieuws én een diagnose!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten