We weten het nog steeds niet

Nog steeds hebben we geen diagnose en inmiddels moeten we de kleine man zelf darmspoelingen geven om hem te kunnen laten poepen.
Niet leuk kan ik je zeggen. Máár daardoor is hij wel veel beter gaan drinken en is het kleine krielkipje veranderd in een bolle baby. En dat maar in 2 weekjes! :-)

Mijn lekkere bollie <3

Deze ochtend is mijn vriend met hem naar het ziekenhuis voor een echo, maar daar is helaas niks uitgekomen. Dus mijn hoop ligt nu op de dokter die vanmiddag zou bellen voor alle uitslagen.
Dus we houden hoop voor een oplossing.
En proberen ondertussen in alle stress te genieten van ons kleine mannetje.

Update over de kleine man

Gisteren kon ik eindelijk naar het ziekenhuis om mijn kleintje te zien. Dat is het lastige van meerdere kinderen en geen mensen om je heen. Er moet altijd 1 ouder bij de kinderen zijn. En aangezien ik de vorige keer een week in het ziekenhuis had gezeten, wilde Jean nu zelf graag bij hem zijn. Zondag waren de kleintjes naar hun vader en kon ik naar mijn kleinste kleintje.
Inmiddels was de antibiotica goed aangeslagen en de infectie flink gezakt.
Ik trof eigenlijk een heel vrolijk mannetje aan. Zoals hij zou moeten zijn. Maar niet zo raar, zijn darmpjes waren helemaal leeg gespoeld, de infectie gezakt, dus voor het eerst had hij geen pijn.
Een pijn die hij al had sinds zijn geboorte.

We besloten hem lekker in bad te doen en oh wat genoot hij daar van!
Spartelen als een visje, dus hij was lastig vast te houden, zeker omdat we zijn infuus ook niet nat mochten maken natuurlijk.

Ons kleine krielkipje (of kriel-smurfje met dat mutsje) in bad.

Voor nu wordt hij 3 keer per dag gespoeld in plaats van 5 keer. Hiermee bedoel ik dus darmspoelingen en krijgt zijn paps vandaag les in spoelen zodat we dit thuis kunnen gaan doen. Nu hadden we dit de eerste week al geleerd, maar nu krijgt hij les van experts.
Als we dit kunnen we ze vinden zo 1,2,3 geen oorzaak dan mag hij héél misschien morgen naar huis.
We wachten nu eigenlijk op de artsen om te horen of hij nog een biopsie krijgt of een echo.
Want wat er nou precies aan de hand is, dat weten we dus nog steeds niet.
De infectie kwam in ieder geval door het rotten van de ontlasting in zijn darmen (precies wat ik zei, maar goh waarom zou een dokter luisteren he?)
Ook zit ik er flink aan te denken om een klacht neer te gaan leggen bij het LUMC, want nu tot 2 keer toe hebben ze door onkunde mijn kindje in levensgevaar gebracht met het resultaat dat we nu 2 keer met een ambulance met zwaailichten zijn over gebracht naar Rotterdam waar ze het weer konden oplossen.
Voor mij een redelijk trauma, want elke keer als ik nu een ambulance zie, schiet ik vol.
Ik heb nog wel wat te verwerken na de bevalling zeg maar :(

Ik en mijn ukkie <3

Nu maar wachten en hopen op goed nieuws én een diagnose!

Terug naar het ziekenhuis

En daar ging mijn man gisteren met de ambulance en mijn kleine mannetje terug naar het Sofia in Rotterdam.
De nacht ervoor had ik al op de spoedeisende hulp gezeten in het LUMC in Leiden, om verdikkeme om 2 uur 's nachts na 4 en half uur wachten naar huis gestuurd te worden met een paracetamol.
En dan de volgende dag wordt hij opgenomen wegens een infectie en is er toch weer iets mis met mijn darmen en worden we weer naar Rotterdam gestuurd.
Ja sorry foutje, had nooit mogen gebeuren...

Dat het dan een foutje is wat mijn kind het leven zou kunnen kosten houden ze even geen rekening mee.

Dus nu zitten we weer in het Sofia, en hangt hij weer aan een infuus en krijgt hij antibiotica. De koorts is gelukkig gezakt. Maar alle onderzoeken voor zijn darmen moet nog uitgevoerd worden. Dus is het weer wachten, wachten en nog eens wachten vandaag.

En brak mijn hart weer in duizend stukjes.... Wanneer mogen we tot rust komen?

Weer een weekje verder & een jarig meisje

Nog steeds hebben we een zorgenkindje. Máár we worden steeds beter in hem "lezen" waardoor we onze kleine man goed kunnen helpen. Dus we kunnen zeggen dat het beter gaat en we langzaam aan het gevoel krijgen dat we kunnen ademen en ons geen zorgen hoeven te maken.
Afgelopen weekend genoten we dan ook lekker van het weer en gingen op zondag met 4 van onze kinderen wandelen.
Gewoon lekker door de buurt. Uiteraard namen we onze teckelmans mee, want de kinderen vinden het schitterend om balletje te gooien met 'm.


Ik, Jaymz & de bal :D Teckel in full length :P

Jamie-Dean ging mee in de ringsling, lekker warm tegen papa aan.

Ik genoot van de voorjaarsbloemen, en al het uitlopende groen.
Ik <3 sneeuwklokjes.

Al het grotere spul samen aan de wandel.
We hadden zo een lekkere zondag en genieten volop. Van elkaar, het weer en hebben we inmiddels gewoonte van gemaakt dit elke dag even te doen. Al is het alleen maar met die relteckel balletje te gooien.
De kinderen vinden het te leuk.

En gisteren was het dan eindelijk de dag waar mijn meisje zo naar uit had gekeken. Haar verjaardag! Ze werd 3! Ik kan het amper geloven. Ze is mijn hartje dit meisje en het was zo leuk om haar zo vrolijk te zien.
Ze wilde al maanden een Furby. En ondanks dat ik die dingen verschrikkelijk vind, heeft ze er toch eentje gekregen. Ook gingen we naar de stad om nieuwe schoenen te komen en een jurkje voor haar dansles. Je weet wel met zo'n rok die lekker zwiert, want dat is het leukste natuurlijk.
Al weken riep ze ik wil aardbeientaart op mijn verjaardag.
Dus maakt ik een aardbeienkwarktaart met Hello Kitty erop.

Hier het meisje met haar taart, helemaal blij.
Maar wat eet onze healthfreak uiteindelijk.....

Juist komkommer met wat roomkaas haha
Dochter van d'r moeder dit kind hihi.

Ze had een lekker dagje en zaterdag doen we het nog eens over met visite en nog een taart en meer komkommer ;-)

Verder werd er de afgelopen week nog geoefend door de kleintjes met de kleine een flesje geven.

Niiv oefende op haar pop.

Riven mocht het in het echt proberen <3
Verliefd zijn ze op dit kleine ventje. En daar geniet ik intens van :-)