vrijdag 1 maart 2013

Dag huis...

Daar zit ik dan, in een kaal huis, zonder vloer, met allemaal dozen. De spullen ingepakt, de kamers leeg...
Afgelopen nacht was de laatste nacht hier met mijn kinderen, aangezien deze nu allemaal bij hun vader zijn. Een nacht waarin mijn kleine meisje heel onrustig was en bij me wilde liggen, net als dat ze dat deed als baby. En ondanks dat ik slecht slaap als ze bij me in bed ligt (ze is namelijk net een soort super hete sjaal om me nek of tegen mijn rug geplakt) was het fijn om haar dicht bij me te hebben, om me de goede herinneringen te herinneren. Want ondanks dat ik blij ben deze plek te verlaten, was het ook mijn eerste grote huis, een echte eensgezinswoning. Kwam ik hier met mijn zoontje van net 2 weken oud, startte ik mijn winkel in deze woonplaats en gaf ik het leven aan een dochter. Maar vocht ik ook tegen een tumor, was ik verschrikkelijk ziek en strandde mijn huwelijk.
Ik probeer me de goede dingen te herinneren, de fijne dingen. Zodat ik hier met een glimlach weg kan gaan. Maar het is moeilijk te glimlachen met zoveel pijnlijke dingen en tranen zullen er volgende week zeker nog wel vloeien, want dat hoort nu eenmaal bij loslaten...
Ik sluit een boek. Maar schrijf al de pagina's van een nieuwe...
Hopelijk wordt dit er 1 die wat vrolijker zal zijn....

1 opmerking:

  1. Je sluit nu een hoofdstuk, want al het voorgaande heeft je gemaakt tot wie je bent, heeft je geleerd wat je nu weet en heeft je gegeven wat je nu hebt! En nu begin je aan een nieuw hoofdstuk, een vrolijk, licht en zonnig hoofdstuk (en ik hoop dat dit een heeeeel lang hoofdstuk zal zijn, want dat gun ik jou zo zeer)

    BeantwoordenVerwijderen