Verleden jaar, zat ze nog in mijn buik rond deze tijd, maar ik wist dat ze die dag geboren zou worden, met donkere maan. Al voordat ik het antwoord wist van het ziekenhuis belde ik mijn vriendinnen die me zouden helpen die dag. Een dochter....ik kon het niet geloven en nog steeds niet. Wat een rijkdom. Mijn eigen kleine meisje...
3 dagen voordat ze werd geboren werd nog in mijn beschilderde buik...
Bij mama aan de borst net nadat ze geboren was.
Ik herinner me nog alles, hoe ik me voelde, hoe alles ging, hoe ik haar zelf uit mijn lijf mocht aanpakken en op mijn borst mocht leggen. En hoe ik zelf de navelstreng doorknipte. Iets wat ik zo graag wilde. Ik had haar 9 maanden onder mijn hart gedragen, ik zou de enige zijn die die lijfelijke verbinding mocht verbreken. En dat deed ik. En nu zijn we een jaar verder. Is ze mijn leven, mijn zon en mijn maan. Geeft ze kleur aan alles wat ik heb. Ik kan het nog steeds niet geloven. Maar ze is er, en ze is mijn hart.
Ik ben zo ongelooflijk blij dat ze er is.
De ballonnen vond ze schitterend vanmorgen.
En kadootjes uitpakken ging haar ook erg goed af.
Haar eerste schoentjes <3
De taarten staan in de oven, klein meisje ligt nu lekker te slapen, straks komt er visite, ja het gaat een mooie dag worden. Mijn kleine meisje is 1 :-)
Nogmaals gefeliciteerd met je kleine meisje. Die schoentjes zijn zo lief.
BeantwoordenVerwijderen