Niks meer moeten.

In complete rust van mijn eigen ziel vind ik steeds meer van mezelf. Word steeds duidelijker wat ik kan en mag. Ik kan bewust kiezen voor de dingen die moeten, maar ze beïnvloeden mijn leven niet meer. Ik mag kiezen dat wat voor mij nodig is op dit moment.
Voel ik steeds meer wat goed voor mij is en kan ik steeds vaker nee zeggen tegen dat wat niet goed voor me is, dat wat me pijn doet, me teleurstelt of kwetst.
Door de rust in mezelf kan ik mijn weg duidelijker zijn, is een gevoel wat lang lag te slapen ontwaakt en durf ik er ook voor te kiezen, niet omdat het moet, maar omdat het mag.
Omdat ik mezelf kan en mag zijn. Omdat ik gesteund wordt en omringt word door mensen die me liefhebben en er voor me willen zijn, zonder regels en onvoorwaardelijk.
Wordt me steeds meer duidelijk wat echte vriendschap is, wat echte liefde is.
Leer ik accepteren mezelf over te geven aan armen om me te troosten, gegeven  hulp als ik die nodig heb, bemoedigende woorden als ik tranen heb.
De muur die mijn hart beschermende, althans waarvan ik dacht dat deze mijn hart beschermde is langzaam aan het afbrokkelen. Ik durf me weer kwetsbaar op te stellen, doordat mensen me het vertrouwen hebben terug gegeven. Ik durf weer licht toe te laten op een plek die zolang gezworven heeft in het duister.
En ik voel me immens dankbaar.
Ik mag in het hier en nu zijn en hoef geen hartstochten meer te bedenken om gelukkig te zijn voor slechts kleine momenten.
Ik kan kiezen, ik kan zijn.
En ja soms verzuip in frustraties, de frustraties van de menselijke emoties, maar voor het eerst in mijn leven heb ik geen angst meer.
Kan ik ademen en voel ik bij elke ademhaling mezelf steeds lichter worden.
Ik ben in mijn kracht gaan staan op het moment dat ik bijna niet meer kon.
En door die stap te nemen voel ik me verbonden en niet langer verloren. Voel ik me samen en niet langer alleen. Voel ik liefde en geen wanhoop meer. Voel ik in plaats van ooit eindelijk het nu.
Kan ik weer genieten van de kleine dingen, voel ik weer dat ik leef in plaats van dat ik op de automatische piloot de uren aftelde tot de volgende dag.
Ik ben dankbaar voor liefde, voor vriendschap, voor verbondenheid en voor het hier en het nu.