31 Jaar alweer...

En zo word je wakker en ben je ineens 31! Wow!
Maar het was nu al een heerlijke dag! En de rest moet nog komen :-)
Ik werd wakker gemaakt door mijn kleine meisje. En heb eerst heerlijk zitten spelen met haar terwijl vriendje beneden voor de andere kinderen zorgde. Toen werd ik gebeld door mijn jongste zoon die me breed uit liet lachen. Hij belde me namelijk en zei hoi mama, gelukkig nieuwjaar! Dus ik schiet in de lach, waarop hij zelf ook begint te lachen en snel zegt nee nee ik bedoel fijne verjaardag!
Heerlijk!
Vervolgens thee op bed, en dan beneden komen in een versierde woonkamer. Waar op de tafel mijn kadootje lag te wachten.

Kijk eens hoe lief? Mooi aangekleed, bloemen, verse seitenbroodjes.

En ik kreeg van vriendje een prachtig fluit met een kraai erop en ingelegd met turkooissteentjes.

Mijn fluit en de hoes die ik er voor heb gemaakt. Handgeborduurd :-)

Stukje close up van borduursel (nog niet af)

Vervolgens nog een grote doos met handgemaakte bonbons gekregen van de kinderen, echt zo verschrikkelijk lief! En dan is de dag nog niet eens afgelopen. Daarbij maakte vriendje nog een heel lief hartje voor me en kreeg ik van de vader van Riven en Niiv een concertkaartje voor Loreena McKennit, waar ik al járen heen wil :-)
Dus mijn 31ste levensjaar begint met een grote lach, een warm gevoel en veel liefde.

Mijn kleine mooie meisje

Niks meer moeten.

In complete rust van mijn eigen ziel vind ik steeds meer van mezelf. Word steeds duidelijker wat ik kan en mag. Ik kan bewust kiezen voor de dingen die moeten, maar ze beïnvloeden mijn leven niet meer. Ik mag kiezen dat wat voor mij nodig is op dit moment.
Voel ik steeds meer wat goed voor mij is en kan ik steeds vaker nee zeggen tegen dat wat niet goed voor me is, dat wat me pijn doet, me teleurstelt of kwetst.
Door de rust in mezelf kan ik mijn weg duidelijker zijn, is een gevoel wat lang lag te slapen ontwaakt en durf ik er ook voor te kiezen, niet omdat het moet, maar omdat het mag.
Omdat ik mezelf kan en mag zijn. Omdat ik gesteund wordt en omringt word door mensen die me liefhebben en er voor me willen zijn, zonder regels en onvoorwaardelijk.
Wordt me steeds meer duidelijk wat echte vriendschap is, wat echte liefde is.
Leer ik accepteren mezelf over te geven aan armen om me te troosten, gegeven  hulp als ik die nodig heb, bemoedigende woorden als ik tranen heb.
De muur die mijn hart beschermende, althans waarvan ik dacht dat deze mijn hart beschermde is langzaam aan het afbrokkelen. Ik durf me weer kwetsbaar op te stellen, doordat mensen me het vertrouwen hebben terug gegeven. Ik durf weer licht toe te laten op een plek die zolang gezworven heeft in het duister.
En ik voel me immens dankbaar.
Ik mag in het hier en nu zijn en hoef geen hartstochten meer te bedenken om gelukkig te zijn voor slechts kleine momenten.
Ik kan kiezen, ik kan zijn.
En ja soms verzuip in frustraties, de frustraties van de menselijke emoties, maar voor het eerst in mijn leven heb ik geen angst meer.
Kan ik ademen en voel ik bij elke ademhaling mezelf steeds lichter worden.
Ik ben in mijn kracht gaan staan op het moment dat ik bijna niet meer kon.
En door die stap te nemen voel ik me verbonden en niet langer verloren. Voel ik me samen en niet langer alleen. Voel ik liefde en geen wanhoop meer. Voel ik in plaats van ooit eindelijk het nu.
Kan ik weer genieten van de kleine dingen, voel ik weer dat ik leef in plaats van dat ik op de automatische piloot de uren aftelde tot de volgende dag.
Ik ben dankbaar voor liefde, voor vriendschap, voor verbondenheid en voor het hier en het nu.