Ijspret

Soms kan ik er niet over uit hoe gezegend ik ben met de plek waar ik woon.
Nu anderhalf jaar verder heb ik nog steeds niet alles ontdekt en kan ik nog steeds intens genieten van de omgeving, zelfs de plekjes waar ik al wel 100 keer ben geweest.
Vandaag gingen Jaiden (zoon nr 2) en Jean (vriendlief) samen ijsvissen. Dus hoppa het ijs op zoekend naar het gat wat de buurman had geboord. Doodeng vond ik het want we zijn zo vaak gewaarschuwd hier door de buren niet zomaar de rivier op te gaan als deze is bevroren.
Nu waren er sporen genoeg hoor, herten, vossen, otters, elanden en ook mensen, langlaufs, quads en snowscooters, maar goed ik ben dan nog bang.
Maar ik had beloofd ook even te komen kijken dus al snel was ik ook op de rivier. Je moet je voorstellen vanuit mijn achtertuin loop ik dus zo de rivier op, best een lux vind ik :-)


Jaiden went steeds meer en dit soort dingen laten hem helemaal stralen. Hij is in zijn element als hij buiten is en iets doet wat hij leuk vind. Wandelen op het ijs blijkt daar dus bij te horen, evenals ijsvissen of het mislukken daarvan haha.

Dikke lol op een eilandje. Zie je op de achtergrond het kleine stroompje nog?

Uitzicht op de rivier, alles wat wit is, is ijs met een laagje sneeuw erop.
Onze rivier is de grootste van heel Zweden en op ons stuk is hij heel breed. Dus veel ijs.

Jaiden aan de wandel op al dat witte spul.

Zo'm grote vis hebben we dus niet gevangen :P

Dikke lol met z'n tweetjes. Ja die zoon van mij heeft wel humor :-)

Valentijnsselfie met mijn 2 grote mannen.

En nog even een panoramafoto van de rivier.Is ze niet schitterend?

Ja je ziet wij vermaken ons wel in dat verre Zweden ^_^ 

Jarige kleine man

Vandaag werd mijn jongste zoon 3 jaar. Voor mijn gevoel sluit ik nu een hele grote periode af. Een periode van 17 jaar in de kleine kindjes. Jamie-Dean is de laatste en nu is het baby er toch echt van af. Hij is een speciaaltje voor me, een sleutel. Zijn eerste jaar vol met zoveel leed om te vechten voor zijn leven door zijn morbus hirschsprung. Zijn eerste verjaardag bracht hij doodziek door in het ziekenhuis. Ik heb wat tranen gelaten zijn eerste jaar en hem bijna 3 keer verloren door medische blunders.
Op zijn tweede verjaardag was hij ziek en waren we in slecht gezelschap.
Maar dit jaar was het perfect. Hij was gezond, vrolijk en ineens zo groot. Hij had zijn favo taart, prinsessentaart (echt zweeds), kadootjes, zijn broers en zus om hem heen (al missen we grootste broer heel erg) en zijn grote vriend Nisse (onze overbuurman van 76 waar hij stapel op is) kwam ook nog op bezoek.
Onze kleine grote beer had een super dag en mama daardoor ook.
Toch raar om te bedenken dat deze ineens zo groot lijkt terwijl mijn oudste zoon in augustus 18 word haha.


Zo blij met zijn kadootjes. Een boekje.

Nog een kadootje, met een lintje.

Hij is gek op badeendjes dus dit was pure blijheid!

Ome Danny en tante Nancy stuurde vingerpoppetjes, schot in de roos!

Kaarsjes uitblazen!

Ja een mooi dagje ^_^

Gefeliciteerd met je verjaardag Jamie-Dean, mijn kleine engel <3