Operatie een soort van overleefd

Maandag moest ik om half 8 in het ziekenhuis zijn en ik stond om 13 uur op de planning voor mijn operatie.  Uiteraard werd dat met mijn geluk pas 14 uur en lag ik inmiddels te shaken op de afdeling anesthesie van de zenuwen. Ik was immers de hele dag al in mijn uppie en zo dat laatste uurtje begon me dat toch een beetje op te breken.
Uiteindelijk onder zeil gebracht en werd ik met veel pijn wakker. En wat kreeg ik tegen de pijn, fucking methadon... Het zou een lichte ingreep zijn waarbij ik de zelfde dag nog naar huis mocht.
Nou helaas, ik kon niet zo goed tegen de methadon, ik had weer (net als met de vorige operatie) veel bloed in mijn maag gehad, dus ik was dood en doodziek en mocht dus blijven en niet naar huis.
En hoe langer ik wakker was, hoe zieker ik werd.
Had ik eerst nog lucht, begon het bloed ineens uit mijn neus te stromen. En uiteindelijk heb ik de hele nacht bloed uit mijn  maag lopen kotsen...hoera :S
Gistermiddag mocht ik naar huis, toen ik weer kon lopen.
Ik zie er nu uit alsof ik in mijn gezicht gestoken ben door bijen, echt alles is opgezwollen en doet pijn. Ik heb al 3 dagen niks gegeten, dus bye bye lovehandles. En ik zit met een prachtig verband onder mijn neus om het bloed en slijm op te vangen.
Kortom ik ben voorlopig nog niet voor de buitenwereld toonbaar.
Ik heb een uurtje geleden voor het eerst wat vast voedsel op en mijn maag lijkt er goed op te reageren. Een beetje bloemkool , wat stukjes rauwe witlof en een gekookt eitje.
Verder leef ik nu op sapjes en vooral veel water. En alles moet koud zijn. Want bij warm eten of drinken kan alles weer gaan bloeden :S Ook mag ik niet onder een warme douche....GROM!
Nou ja we zitten het nog wel even uit, maar ik voel goed verrot in ieder geval.
All will be fine...

Vanuit het niets

Zit ik vandaag braaf te wachten op een telefoontje van het ziekenhuis...want ik zou de uitslag krijgen van mijn leverfunctie...wordt ik na lang wachten eindelijk gebeld...
Hallo afdeling planning, u stond op de wachtlijst voor een operatie KNO?
Ik: ehm ja.... (met in mijn achterhoofd dat ik verleden week een brief kreeg met het kan nog maanden duren door de enorme wachtlijst)
Zij: we hebben een datum!
Ik: oh?
Zij: Aanstaande maandag!
Ik: *boink, val van mijn stoel* uhm eehhh okay.....
Zij: okay dan stuur ik u nu alle informatie toe, tot maandag! En hangt op.

Ik: *-*..............OMFG!!! OMFG!!!!

Dus maandag wordt ik geopereerd, gaan ze alle schade herstellen die ze gemaakt hebben met het verwijderen van mijn hersentumor 2 jaar geleden. Kan ik hopelijk daarna weer door mijn neus ademen, heb ik geen hoofdpijnen meer en ben ik hopelijk eindelijk van het gezeik af. Omtrent mijn neus en hersens enzo dan...

Want...ik moet nu nog steeds gebeld worden voor de uitslag van mijn leverfunctie....want als die goed is kunnen ze starten met de behandeling van mijn huid...hoe bedoel je het gaat ineens heel snel enzo?

Gelukkig heb ik aanstaand weekend een leuk weekend voor de boeg, dan kan ik tenminste mijn gedachten verzetten, aangezien nu alle horrorbeelden van 2 jaar geleden allemaal als prachtige filmpjes door mijn hoofd gingen. Vooral de tampons in mijn neus....en nu weet ik dat Dr Yummie me geen tampons heeft beloofd...je weet het maar nooit met mijn mazzel....

Dus wish me luck!

Lol met bietjes :D

Tja...tis een beetje een kliederboel geworden, maar een lol dat we hebben samen!
En die bietjes gingen er heel goed in!
Mijn meisje blijkt een echte alles-eter te zijn.

Zo knaagt/sopt mevrouwtje nu lekker op een minirijstwafeltje met appel en kaneel :-)

Het kleine meisje word zo groot...

Hier zit ze samen met de dochter van mijn vriendin Miranda.
Niiv & Morgan, 7 maanden verschil, zijn ze niet schattig samen?

En deze is van vanmorgen, Niivje eet een boterhammetje, inmiddels heeft ze haar eerste tandje gekregen op 23 september, en de tweede zit er aan te komen, aan haar rode wangen te zien.

Waar blijft de tijd?