Gisteravond maakte ik even een rondje door de tuin. Het zonnetje scheen dus daar moest ik even van genieten. Aangezien het al dik 2 weken regent en onweert. Zo erg dat de rivier mega hoog is en er zelfs een waarschuwing was afgegeven door de gemeente omdat er al diverse overstromingen waren. Wij wonen aan deze rivier, maar hoog genoeg gelukkig. Het is wel indrukwekkend om te zien. Waar eerst eilandjes waren met begroeiing zie je nu niks meer of proberen struiken hun koppies boven water te houden.
Hopelijk krijgen we snel weer zon, want vandaag regende het al weer :-(
Vandaag was ook een mijlpaal voor mij. Voor het eerst sinds bijna 17 jaar alleen thuis zonder kinderen en man. Alle kids naar school en manlief proefdraaien voor een baan.
Heel raar, maar ook wel fijn. Het is echt een periode van afsluiten en dat is heftig.
Ik ben nou eenmaal een emotionele muts.
Maar Jamie-Dean vind het schitterend op school. Het is dan ook een fijne school met maar 11 kindjes. En dan 3 leerkrachten. Dus heel veel aandacht.
De rest van week ging ik mee, en dan zie ik toch het grote verschil met Nederland.
Hebben ze hier bijna te veel leerkrachten, die mijn inziens toch hun handen vol hebben met de kindjes, heb je in Nederland soms 1 leerkracht op +/- 30 kids.
Het is fijn om te zien hoe ze er zijn voor mijn kleintje en hoe liefdevol hij verzorgt wordt. Dat maakte ook dat ik met een gerust hart weg ging deze ochtend.
Ik kreeg een dikke knuffel en hij keek niet meer om.
Fijn kinderen... ;-)
De lente is ook losgebarsten hier, ineens was alles groen en alles bloeit en groeit. Geweldig om te zien na al dat wit van de winter. Ik begrijp wel waarom Zweden dit het fijnste seizoen vinden.
Alles komt weer tot leven <3
Pimpim was ook lekker buiten en kwam meteen voor aandacht toen ik de tuin inliep.
Hopelijk krijgen we snel weer zon, want vandaag regende het al weer :-(
Vandaag was ook een mijlpaal voor mij. Voor het eerst sinds bijna 17 jaar alleen thuis zonder kinderen en man. Alle kids naar school en manlief proefdraaien voor een baan.
Heel raar, maar ook wel fijn. Het is echt een periode van afsluiten en dat is heftig.
Ik ben nou eenmaal een emotionele muts.
Maar Jamie-Dean vind het schitterend op school. Het is dan ook een fijne school met maar 11 kindjes. En dan 3 leerkrachten. Dus heel veel aandacht.
De rest van week ging ik mee, en dan zie ik toch het grote verschil met Nederland.
Hebben ze hier bijna te veel leerkrachten, die mijn inziens toch hun handen vol hebben met de kindjes, heb je in Nederland soms 1 leerkracht op +/- 30 kids.
Het is fijn om te zien hoe ze er zijn voor mijn kleintje en hoe liefdevol hij verzorgt wordt. Dat maakte ook dat ik met een gerust hart weg ging deze ochtend.
Ik kreeg een dikke knuffel en hij keek niet meer om.
Fijn kinderen... ;-)
De lente is ook losgebarsten hier, ineens was alles groen en alles bloeit en groeit. Geweldig om te zien na al dat wit van de winter. Ik begrijp wel waarom Zweden dit het fijnste seizoen vinden.
Alles komt weer tot leven <3
Pimpim was ook lekker buiten en kwam meteen voor aandacht toen ik de tuin inliep.
De appelbomen staan bijna in bloei!
De hemelboom is ook weer groen. Heerlijk!
Bijna tijd voor rabarbertaart :D
Gezien de bessenstruiken verwacht ik een grote oogst dit jaar :-)
Dit paadje gaat naar mijn favo plek in de tuin, alleen is het nu overstroomt beneden.
Pimpim zetten de achtervolging weer in :D
Normaal zit ik tegen deze boom. Het water is dan zeker 2 meter van mij vandaan en een meter of 2 lager!
Kom mama, we gaan weer!
Struikjes die niet proberen te verdrinken...
Ons mooie huis <3
Pimpim lekker bij mij in de zon.
Samen genieten van het zonnetje.
En de pimpelmezen hebben het druk met hun jongen in de nestkast <3
